Ο χρόνος μου
Αγοράζω βιβλία
σαν ν’ αγοράζω χρόνο.
Μανιωδώς και αχόρταγα.
Δεν τα διαβάζω όλα.
Τα στοιβάζω στη βιβλιοθήκη μου,
καθησυχάζοντας τον εαυτό μου,
με λόγια που δεν ακούγονται από άλλους,
ότι έχω καιρό.
Να μάθω.
Να αναθεωρήσω.
Να προσθέσω και να διαγράψω.
Να ταξιδέψω, να γνωρίσω, να κτυπηθώ και να αισθανθώ.
Και σε μια κορύφωση, τότε,
που δεν ξέρω, ειλικρινά, πότε θάρθει
– αλλά θάρθει οπωσδήποτε –
να βγει από μέσα μου μια τρομακτική
κραυγή λύτρωσης!
Και κει ακριβώς,
τότε ακριβώς,
ν’ αρχίζω να (ξανά;) ζω…
(Καφετέρια «Φίλιον», οδός Σκουφά, Κολωνάκι, ώρα 11.58 π.μ., Δευτέρα 8 Ιανουαρίου 2007, έχοντας πριν λίγο αγοράσει από το βιβλιοπωλείο «Ποταμός» τα ακόλουθα βιβλία:
1. Στέλιου Ράμφου, «Το Μυστικό του Ιησού», εκδόσεις Αρμός.
2. Ζαν-Μπερτράν Πονταλίς, «Παράθυρα», εκδόσεις Εστία.
3. Philip Roth, «Καθένας», εκδόσεις Πόλις. Και,
4. Michel Onfray, «Πραγματεία Περί Αθεολογίας – Μεταφυσική της Μεταφυσικής», εκδόσεις Εξάντα-Νήματα.)
posted by christos michaelides at Saturday, January 13, 2007
41 Comments:
Κ.πρόσωπο και οχι προσωπείο (έτσι σας σύστησε ο προσφιλής μου καθηγητής ως έναν άνθρωπο που ακόμα σκέφτεται και θα μπορέσει να είναι ουραγός για τις βλακώδεις εξετάσεις που συνεχίζει να δίνει η μαγιά του αύριο εξαιτίας και εμού πλέον εφόσον αν και πρόσφατα ενηλικιώθηκα -δυστυχώς δεν βοηθήσατε, μακάρι να μπορούσατε, θα έπρεπε να ήταν εντελώς διαφορετικές και σίγουρα όχι βλακώδεις-) λοιπόν νοιώθω εντελώς διαφορετικά.Έχω στα χέρια μου ένα βιβλίο και αν δεν το τελειώσω, περιλούζομαι από τύψεις και αγωνία γιατί θα έχω κάτι ανεκπλήρωτο, κάτι ατελές που χάρη σε μένα θα βρει το σκοπό του,θα ολοκληρωθεί,θα πάρει την αξία που του αναλογεί(όχι ποιοτικά αλλά ως ένας κόπος, μια δημιουργία, ένα αληθινά ανθρώπινο έργο).Μέσα από αυτό κοιτάζω στα μάτια τον συγγραφέα και του σκύβω το κεφάλι γιατί για να τον κατακτήσω(να συμβάλλει δηλαδή στην λύτρωση που εσείς αναφέρεται) θα πρέπει να έχω στην κατοχή μου όλο το έργο του. Για μια ακόμη φορά σείεται η γη κάτω από τα πόδια μου γιατί απλά μπορεί να μη προλάβω λόγω της μικρής γήινης ζωής μου,να αποπροσανατολιστώ λόγω της ατελής γήινης ζωής μου,να μην μην το κατανοήσω ή ακόμη χειρότερα να το διαστρεβλώσω στο ομιχλώδες μυαλό μου.Αλλά συνεχίζω γιατί ξέρω πως είναι δύσκολο να γίνεις καλός αναγνώστης δηλαδή κύκνος πιο μαύρος, πιο σπάνιος από τον καλό συγγραφέα.
ΥΣ συγγνώμη για το τεράστιο σχόλιο μου.
Δεν υπάρχει χρόνος ούτε για ένα καλό dvd ούτε για ένα καλό βιβλίο. Δεν υπάρχει χρόνος για σκέψη και ωφέλιμη ηρεμία. Ακόμη κι αυτοί που βρίσκουν χρόνο αντιμετωπίζονται σαν παράξενοι ή τεμπέληδες. Προσωπικά νιώθω οτι είμαι και τα δυο (φοιτητής βλέπεις) και ευχομαι για το 2007 περισσότερο ελεύθερο χρόνο σε όλους και φυσικά σε σας κ. Χρήστο για να διαβάσετε τα ενδιαφέροντα βιβλία του post
Σχετικά με το άρθρο σας στην Ελευθεροτυπία...
Στο άρθρο σας «Γιατί δεν αξίζει να πηγαίνεις πια στο γήπεδο» (15/01) υποστηρίξατε πως ο Ντέμης θα έπρεπε να πάρει την ομάδα και να φύγει λόγω των ύβρεων που ακούστηκαν κατα του διαιτητή Γερμανάκου.
Θέλω να σας συγχαρώ για την άποψη σας αυτή περί ποδοσφαιρικού πολιτισμού και ηθικής. Πράγματι ο Ντέμης έπρεπε να αποσύρει την ομάδα αδιαφορώντας αν αυτό θα σήμαινε καταστροφή για τον σύλλογο που με τόσο κόπο κατάφερε να βγάλει από τον βούρκο την τελευταία τριετία. Με βάση τη δική σας λογική θα πρόσθετα πως σαν άλλος Ιησούς, όφειλε να πάρει πάνω του τις αμαρτίες αυτού του κόσμου, να αυτομαστιγωθεί παραδειγματικά σε κεντρική πλατεία της Αθήνας και ύστερα να σταυρωθεί στο υψηλότερο σημείο του λεκανοπεδίου για να διδάξει στις επερχόμενες γενεές τη διαφορά μεταξύ του καλού και του κακού.
Είμαι κάτοχος εισιτηρίου διαρκείας για τρίτο συναπτό έτος και πάω στο γήπεδο σχεδόν κάθε Κυριακή. Δηλώνω υπερήφανος για όσα έχει επιτύχει η ομάδα μου σε αυτό το διάστημα σε ότι αφορά την καταπολέμηση της βίας στα γήπεδα και την διεξαγωγή αγώνων σε ένα ασφαλές και πολιτισμένο ποδοσφαιρικό περιβάλλον. Είμαι φανατικός υποστηρικτής της διοίκησης Νικολαίδη γιατί, με την συνδρομή του κόσμου, έχει μετατρέψει το ΟΑΚΑ σε μια έδρα όπου κάθε ποδοσφαιριστής μπορεί να αγωνίζεται με ασφάλεια, όπου η ρίψη αντικειμένων θεωρείται πλέον κατάλοιπο μιας παρωχημένης χουλιγκανίστικης νοοτροπίας και τα ντου στον αγωνιστικό χώρο και οι κάθε λογής βιαιποραγίες αποτελούν δυσάρεστη ανάμνηση.
Είμαι φανατικός υποστηρικτής της διοίκησης Νικολαίδη γιατί μόνο ο Ντέμης συγκρούστηκε και συνεχίζει να συγκρούεται με την μερίδα εκείνη των οπαδών που δημιουργεί επεισόδια και χαλάει το ποδόσφαιρο με τη συμπεριφορά του. Από εμάς τους υπόλοιπους, ο Ντέμης χρειάζεται ηθική στήριξη και όχι ύπουλες επιθέσεις και κακοπροέραιτα δυσφημιστικά σχόλια. Προσπαθώντας να μεταπείσει τον Γερμανάκο ο Ντέμης δεν υπερασπίστηκε τους κάφρους που έβριζαν, αλλά πρώτα απ’ όλα προασπίστηκε τα συμφέροντα της ΑΕΚ και σεβάστηκε όλους εμάς που δεν βρίσαμε και που μέσω της ετήσιας εισφοράς μας μετέχουμε ενεργά σε αυτό το νέο εγχείρημα.
Τις παρατηρήσεις σας περί απογοητευτικού ποδοσφαιρικού θεάματος δεν τις σχολιάζω. Βγάζετε γενικά όσο και ανεδαφικά συμπεράσματα από μια κακή εμφάνιση. Είτε δεν έχετε παρακολουθήσει την ΑΕΚ φέτος, είτε είσαστε κακοπροέραιτος. Και στις δύο περιπτώσεις, σφάλλετε.
Αναφέρατε και την Αγγλία. Αλήθεια, πόσους Γερμανάκους έχει δει ο Άγγλος φίλαθλος να εγκληματούν κατα συρροήν κατά της ομάδας τους και του αθλήματος γενικότερα; Μήπως και αυτός θα αντιδρούσε με τον ίδιο τρόπο εαν βρισκόταν αντιμέτωπος με διεφθαρμένους υπαλληλίσκους τύπου Γερμανάκου, του οποίου το ποιόν και οι διασυνδέσεις με την παράγκα ήταν γνωστές ακόμη και πριν από το συγκεκριμένο ματς;
Εάν θέλετε από εδω και στο εξής μείνετε στο σπίτι σας αλλά, σας παρακαλώ, μην προσπαθείτε να πείσετε και τους υπόλοιπους από εμάς να κάνουμε το ίδιο.
Συγνώμη για την εισβολή στην blogoπαρέα σας, αλλά το blog είναι ο συντομότερος και σιγουρότερος τρόπος επικοινωνίας...
να έρθει λοιπόν σκισμένη σελίδα, σαϊτα από το αγαπημένο σου βιβλίο, στα μάτια σου μπροστά, εκεί στο στέκι σου, πλάι από το capuccino, να κλέψει τη σκέψη σου κι εσύ σ' αντάλλαγμα για την έφοδο αυτής της παιχνιδιάρας σελίδας να διαβάσεις όλους της τους φίλους, που είχαν κάποτε γνωριστεί όταν στέγνωναν στο ίδιο τυπογραφείο...
ε;
εχω και εγώ πολλά βιβλία στο ράφι της βιβλιοθήκης για διάβασμα αλλά η έννοια του ελευθερου χρόνου είναι δύσκολη αυτή την εποχή!Ευτυχώς που πάμε για σινεμά καμιά φορά γιατί αλλιώς...
Για τον Pano
Οχι. Αυτό μήν μου το ξανακάνεις! Καλοδεχούμενο κάθε σχόλιο, όσο σκληρό κι άν είναι, αρκεί να μην είναι απρεπές. Ομως, στον χώρο και τον χρόνο του. Αυτό το post έχει συγκεκεριμένο θέμα, για το οποίο νομίζω πως έσταξα μερικές σταγόνες από τη ψυχή μου. Μιλάω για την αγωνία μου απέναντι στο χρόνο. Εναν άλλον αυτό που (φοβάμαι, αλλά και προσμένω) να εμφανιστεί. Για μια κραυγή που θέλω να μοιραστω μαζί σας.
Οχι εδώ, σ' αυτό το post, το θέμα με την ΑΕΚ (την δική μας, κανενός Ντέμη..., που ίσως βρεί τον χωρο της σε άλλο μου σημείωμα. Για το σχόλιό μου στην "Ε", υπάρχει το e-mail. Ας μη μετατρέψουμε και αυτήν την γωνίτσα σε εξέδρα. και μάλιστα τόσο αισχρή, όσο και εκείνην την Κυριακής, με τους χιλιάδες, γύρω μου, πιθηκίζοντες.
Ευχαριστω
Άσχετο, άρα σχετικό που λέει κι ο Λαζόπουλος, αλλά εμένα με φτιάχνει ώρες ώρες εκείνη η κλασική μουσική μου βάζετε το πρωί στο ραδιόφωνο!
Στη μια συχνότητα τα σκυλοποπ για να ανέβει (λέμε τώρα) η διάθεση και ενδεχομένως και η πρωινή λίμπιντο κι από την άλλη η δική σας μουσική, σαν υγρή εγγλέζικη εξοχή-όαση, μέσα στην έρημο του αστικού-βιομηχανικού τοπίου να συνοδεύεται με σχόλια για την ΑΕΚ. ΑΕΚ δεν είμαι, Ολυμπιακός είμαι (μη θυμώνεται, δεν φταίω εγώ) αλλά ομολογώ ότι αυτά τα πρωινά ανορθόδοξα είναι η απόλυτη πρωινή μου ντόπα!
Ευχαριστώ από καρδιάς.
Το χειρότερο απο όλα αυτά περι ελεύθερου χρόνου είναι οτι συνεχώς νοιώθεις τύψεις για κάτι που αφήνεις πίσω όταν αποφασίζεις να ξεκλέψεις λίγο χρόνο για να δείς μια ταινία ή να καθήσεις μια ώρα περισσότερο σε ένα καφέ ή να πας σε μια ταβέρνα με τους φίλους σου...
Με έχει πιάσει το τελευταίο διάστημα ένα άγχος με το χρόνο!
Είμαι μόλις 28 και φοβάμαι συνεχώς πως κάτι δεν θα προλάβω!
Δεν ξέρω γιατί, δεν ξέρω πως, κάποιος μου είπε πως είναι η κρίση των 30.
Δεν θυμάμαι που το άκουσα, δεν θυμάμαι ποιός το είπε αλλά το σκέφτομαι συνέχεια....."Ζήσε την κάθε σου μέρα σαν να είναι η τελευταία"
Και κάθε πρωί που ξυπνάω αυτό σκέφτομαι.
Παλιά βιαζόμουν να μεγαλώσω.
Τώρα με βιάζουν να μεγαλώσω.
Και φοβάμαι.
Δεν θέλω.
χθες, διαβαζοντας αυτο το σημειωμα σας, ειχα στα χερια μου το βιβλιο του Αλεξη Πολιτη "Αποτυπωματα του χρονου", εκδ. Πολις
κοιτα συμπτωση, χαμογελασα!
μηπως δεν ειναι η βουτια στα βιβλια, αγορα χρονου;
καλημερα απο μια που, ομοιως σωρευει βιβλια, με μια -πλεον- ενστανση στο (ξανα) πριν το ζω, την οποια θεωρω πως κι εσεις εχετε αφου διερωτασθε πριν κλεισετε τη παρενθεση σας
Προτείνω ακόμη ένα βιβλίο του Philip Roth. Το καταπληκτικό "Τhe Humman Stain"
Tο είχα δεί πρώτα στον κινηματογράφο και μετά το τέλος της ταινίας έτρεξα να βρώ το βιβλίο ! Το συστήνω ανεπιφύλακτα, και σας προσφέρω ένα μικρό απόσπασμα:
[...διότι δεν έχουμε εν γένει ιδέα, έτσι δεν είναι; Όλοι γνωρίζουν...Πώς συμβαίνουν όπως συμβαίνουν τα πράγματα; Τί κρύβεται κάτω από την αναρχία των αλληλένδετων γεγονότων, πίσω από τις αβεβαιότητες, τις αναποδιές, την έλλειψη ενότητας, τις τρομερές ασυμμετρίες που ορίζουν τις ανθρώπινες σχέσεις; Ουδείς γνωρίζει, κυρία Ρου. Λέγοντας "Όλοι γνωρίζουν" επικαλούμαστε ένα κλισέ και μετατρέπουμε το βίωμα σε κάτι το τετριμμένο και το αφόρητο είναι αυτή η σοβαρότητα και η απόλυτη βεβαιότητα με την οποία οι άνθρωποι επαναλαμβάνουν το κλισέ. Αυτό που γνωρίζουμε, έξω από κλισέ, είναι ότι κανείς δεν γνωρίζει τίποτα. Αδύνατον να γνωρίζουμε οτιδήποτε. Ακόμα κι αυτά που γνωρίζουμε δεν τα γνωρίζουμε. Προθέσεις; Κίνητρα; Συνέπειες; Νόημα; Είναι εκπληκτικό πόσα δεν γνωρίζουμε. Κι ακόμα πιο εκπληκτικό είναι αυτό που περνιέται για γνώση.]
Πιστεύω ότι ανταλλάσοντας γνώμες για αγαπημένα βιβλία, ίσως κερδίσουμε λίγο πολύτιμο χρόνο για την ανάγνωσή τους :)
ceasar
σ' ευχαριστω πάρα πολύ που μου δίνεις την δυνατότητα, αύριο κιόλας, ν' αγοράσω ακόμα λίγο, πολύτιμο, χρόνο.
Χρ.
Υπάρχουν φορές που περπατάω στο δρόμο πηγαίνοντας στη δουλειά ή κάνοντας ένα περίπατο. Υπάρχουν λοιπόν στιγμές που χωρίς να μπορώ να το εξηγήσω αισθάνομαι μια ευφορία με αφορμή μια μυρωδιά έναν ήχο ή μια εικόνα. Εκείνη τη "στιγμή" θέλω να την μοιραστώ μέ ανθρώπους που αγαπώ, με τη γυναίκα μου και το παιδί μου που τους λατρεύω. Αυτές τις στιγμές (και άλλες) έρχεται ο ποιητής, ο συγγραφέας, ο συνθέτης, ο καλλιτέχνης, να μας τις χαρίσει και να μας ενώσει μέσα από αυτές. Έρχεται με ένα τρόπο μαγικό να γεμίσει το χρόνο με εικόνες, σκέψεις και συναισθήματα και άρα να "μεγαλώσει" το χρόνο μας. Αδελφικός μου φίλος μου έλεγε συχνά πως με όσο πιο πολλές εικόνες από τη ζωή γεμίζεις το μυαλό σου τόσο πιο πολύ συμβιβάζεσαι με το θάνατο.
Δεν έχω πολύ χρόνο, ή δεν θέλω να έχω πολυ χρόνο δεν ξέρω. Και δεν έχω διαβάσει όσο θα θέλα. Αυτό που ξέρω είναι ότι λατρεύω να συζητάω για ένα βιβλίο ή για μια παράσταση. Λάτρεψα πρόσφατα τη στιγμή που ένας φίλος ενώ είμασταν για ποτό μας ρώτησε τι αισθανόμαστε εκείνη τι στιγμή με τη φράση "για ένα πουκάμισο αδειανό, για μια Ελένη..." . Διάβασα με μεγάλη λαχτάρα το βιβλίο που μου πρότεινε φίλος μου, ("Το όνειρο ενός Γελοίου" Ντοστογιέφσκι) λέγοντας "ότι θα με βρεις κάπου εκεί". Δίνοντας χρώμα στη στιγμή και μοιράζοντάς τη με ανθρώπους που αγαπάς,μεγαλώνεις το χρόνο. Αυτό νομίζω...
KAΛHMEPA ΦΩΣ MOY
ΦIΛI, ΦIΛAKI TPYΦEPO MOY!
ANEMOY ΠNOH, ΣTIΓMOYΛA
ΣTO XPONO!
anonymous
Μήπως στείλατε σε λάθος blogspot το ωραίο σας μήνυμα;
χρ.
NAI, NAI ΛAΘOΣ KYPIE MIXAHΛIΔH, EINAI AΠ’ AYTA TA ΛAΘH ΠOY ΣTA ’PΠAZEI O XPONOΣ KAI META ΣTEKEIΣ ΣAN XAZOΣ MΠPOΣ ΣTHN OΘONH.
ΔEN ΞEPEIΣ ΠΩΣ NA EΠANOPΘΩΣEIΣ.
ΣYΓNΩMH, ΓIA TO KOPITΣAKI MOY ΠPOOPIZOTAN, ΔHMIOYPΓHΣA ΦANTAZOMAI MIA (EYXAPIΣTH) EKΠΛHΞH KAI OXI ANAΣTATΩΣH ΣE ΣAΣ.
Δημήτρης M.
ευχομαι το κοριτσακι σου, Δημήτρη, να σου ανταποδώσει "το τρυφερό φιλάκι" σου που, κατά λάθος έστειλες σε μένα.
Χρ.
The God Delusion, Richard Dawkins
κι ασε τα γηπεδα, δεν εχεις χρονο
Εξαιρετικό το τελευταίο του Ροθ, "Καθένας". Αυτός ο αλαζόνας και είρων της γραφής γίνεται Άνθρωπος μπροστά στον τρόμο του θανάτου και το μαρασμό των γηρατειών...
Άκουσα το πρωί στην εκπομπή σας την ιστορία για το χαμένο βιβλίο που καταφέρατε να ξαναβρείτε και τη χαρά που σας έδωσε. Ξέρετε αν υπάρχουν κι άλλα αντίτυπα;
Όσο για το απόσπασμα που διαβάσατε, σχετικά με την επιστροφή στην Ελλάδα, πέτυχε διάνα στην περίπτωσή μου!
δεν ξερω Οδυσσέα μου εάν υπάρχουν άλλα αντίτυπα του βιβλίου "Σκίζοντας τα χαρτιά μου" του καθηγητή Κ.Γαρδίκα. Στο βιβλιοπωλείο-χαρτοπωλείο στον πλαγιόδρομο του "Ευαγγελισμού" (εκείνον τον δρόμο που βγαινει κάθετα στην Βασ. Σοφίας), όπου ολοως τυχαίως το βρηκα χθες, σίγουρα δεν υπάρχει. Η κυρία εκεί, όμως, μου ειπε πως ίσως να το βρεί κάποιος στον Παρισάνο, (νομίζω έτσι γράφεται), που ε΄ξέδωσε όλα τα μετέπειτα βιβλία του.
Χρ.
δεν θυμάμαι πότε ακριβώς άρχισε ο έρωτας μου με τα βιβλία αλλά είμαι ευγνώμων σε όλους τους συγγραφεις, αυτούς τους άγνωστους και συνάμα πίο γνωστους και απο τους φίλους ή συγγενεις μου για τον χρόνο που μου έχουν απλοχερα δωρίσει. Ναι θα συμφωνήσω μάζι σας, διαβάζοντας ενα βιβλιο ζώ μια άλλη ζωη δεν μοιάζει αύτο σαν να αγοράζω χρόνο και να ζω ταυτοχρονα σε διαφορετικους τόπους και χρόνους; Ενθουσιάζομαι όταν μπορώ να μιλάω για τα βιβλία, χαίρομαι για την αφορμή που δώσατε να εκφρασουμε συναισθήματα απεναντι σε κάτι άψυχο και συνάμα τόσο ζωντάνο όσο το βιβλίο!!!
Ο δρόμος,ο χρόνος και ο πόνος ένα cd του Αλκίνοου είναι ικανό να σε ταξιδέψει σε δρόμους άγνωστους,να σε λησμονίσει κάπου και να σε πληγώσει αφάνταστα.Οσο κι αν θες να διασκεδάσεις την αποχώρησή σου απο το ραδιόφωνο,θα μείνεις στα αυτιά μου βαθειά στις παρυφές του εγκεφάλου μου.Θα σε αναζητήσω,θα σε βρω και θα τα ξαναπούμε.
ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΡΙΦ
Βιβλία...χρόνος...να ταξιδέψω... να νιώσω... να γίνω...να μεταμορφωθώ ... να χορέψω με τις λέξεις ... να τραγουδήσω με τη μουσική... να ονειρευτώ...να κλείσω τα μάτια.. να δω.. ν’ ακούσω.. να μαγευτώ..
Προς το παρόν όμως μανούλα διδύμων, στοιβάζω και ’γω τα βιβλία στη βιβλιοθήκη και περιμένω το χρόνο που θα είναι μόνο δικός μου. Αυτόν το καιρό διαβάζω μόνο παραμύθια (2,5 χρονών τα παιδάκια μου) και νιώθω ότι πρέπει να πάρω master ψυχολογίας για ν’απαντήσω στις ερωτήσεις τους. Για τις μανούλες και τις πατερούληδες λοιπόν που νιώθουν έτσι προτείνω ένα καταπληκτικό βιβλίο «Η γοητεία των παραμυθιών» Μπρουνο Μπετελχαϊμ, μια ψυχαναλυτική προσέγγιση.
Μάθετε πως θα αντιμετωπίσετε τον κακό λύκο, τις μάγισσες, την σταχτοπούτα, τα τρία γουρουνάκια, τη χιονάτη, τον πρίγκιπα.
Και ψάξτε στα βιβλιπωλεία, ξεφιλλίστε βιβλία θα βρείτε και άλλα παραμύθια.. «Το λουλούδι του Ορέστη», «το Αρκουδάκι βλεπει τ’αστρα,» «Μαμά ξύπνα να παίξουμε».
(«Φίλιον», τι μου θυμήσατε τώρα πρώην «Dolce» εκεί έχω γεμίσει αμέτρητες σελίδες με σκέψεις, όνειρα, καρδούλες, ασκήσεις...πότε μεγάλωσα; )
Ζητώ συγνώμη προκαταβολικά για το ακατάλληλο της ερώτησης. Προσπαθώ να μάθω, και δεν τα έχω καταφέρει, σε ποια εκπομπή μπορώ να σας ακούω τώρα που φύγατε από το δίεση. Σας παρακαλώ θερμά να γράψετε μία γραμμή γι' αυτό για να μας ενημερώσετε.
Σας ευχαριστώ και συγνώμη και πάλι.
Θα ήθελα να ρωτήσω αν το βιβλίο (Michel Onfray, «Πραγματεία Περί Αθεολογίας – Μεταφυσική της Μεταφυσικής») είναι καλό.
Αυτή είναι η τελευταία μολυ εβδομάδα στον Δίεση. Πιθανώς, νά κάνω μόνο μία εκπομπή, αποχαιρετιστήρια, την Τετάρτη, 31 Ιανουαρίου.
Πηγαίνω στο ραδιόφωνο του Αντέννα, πάλι πρωινός, αλλά δέν ξέρω ακριβώς ποιά ώρα.
Σε λίγες μέρες θα γράψω, εδω στο bavzer, για τον κύκλο που έκλεισε στον Δίεση. (Ισως, και εδώ, να παίζει ρόλο ο χρόνος. Ο χρόνος που κούρασε τα πρόσωπα...)
Ευχαριστω πολύ για τη συνεχή συμπαράσταση, και ξέρω ότι θα ανταμώσουμε πάλι στη καινούργια συχνότητα.
Κυριε Μιχαηλιδη,
ο χρονος-μαστορας, ο χρονος-καταπελτης, ο χρονος-φως και ο χρονος-σκοταδι.
Εμπιστευομαι τις επιλογες σας, οπως και τις αποψεις. Θα τολμουσα να πω σεβομαι, αλλα δεν θα σας αρεσε η εκφραση.
Ευχομαι, τωρα που φευγετε απο τον Διεση, να νιωσετε την ιδια ζεστη που νιωθατε (και νιωθαμε κι εμεις ως ακροατες-συνταξιδιωτες) στην αρχη του οδοιπορικου αυτου.
Θα σας βλεπω κι εκει που θα βρισκεστε.
Καλη αρχή
Σκεφτόμουν σήμερα ότι κανονικά θα έπρεπε να με διακατέχουν θετικά συναισθήματα για τον Δίεση, αφού μέσα απ' αυτό το σταθμό σας γνώρισα.
Όμως το συναίσθημα στον άνθρωπο έχει τη δική του "λογική" και αισθάνομαι ακριβώς τα αντίθετα. Ίσως γιατί δεν μπορώ να κατανοήσω με ποιο σκεπτικό κάποιος "ιδιοκτήτης" μπορεί να σας αφήσει να φύγετε. Η βλακεία είναι κάτι που με εκνευρίζει πολύ στους ανθρώπους και που με τρομάζει επίσης.
Σας ευχαριστώ για την ενημέρωση.
Καλή αρχή όπου και να είστε, αλλά να ξέρετε ότι άρχισα να ακούω Δίεση από τότε που ήταν Σταθμός, εξαιτίας σας -και του Θεόφιλου, που υπήρξατε φοβερό δίδυμο...Τώρα θα με γυρίσετε στον Αντέννα, μια απλή μετατόπιση του δέκτη είναι για μας, αλλά για σας είναι αλλιώς. Να είστε καλά και δυνατός να συνεχίσετε.
είναι Τετάρτη πρωϊ, 9.45 λέει το ρολόϊ και με μια θλίψη ακούω την τελευταία σας εκπομπή στο Δίεση. Κρίμα, θα μου λείψει τόσο το πρωϊνό κλασσικό ξύπνημα-ξεκίνημα, εύχομαι να το συνεχίσετε και εκεί που θα πάτε... ενημερώστε μας για την νέα σας συχνότητα και ώρα εκπομπής... περάσαμε υπέροχα πρωϊνά μαζί, στο ανοικτό δρόμο κάπου στα μεσόγεια ή την Αττική Οδό, με λιακάδα ή συννεφιά, γρήγορη οδήγηση και ωραίες μουσικές... ευχαριστώ για τις όμορφες στιγμές και τα χαμόγελα, για την συμπόρευση και ταύτιση των απόψεων και ιδεών, για το ηχηρό γέλιο στην παρέα με τον Θεόφιλο. Καλή αρχή...όπου και αν είστε, και να μας γράφετε πιο συχνά και εδώ...
Έχω σταματήσει εδώ και 1-2 χρόνια να ασχολούμαι με την επικαιρότητα που θέλουν να μας επιβάλλουν. Μπούκτησα και αηδίασα. Δημοσιογραφίσκοι και δελτιάκια. Η εκπομή σας κ.Μιχαηλίδη αποτελούσε για μένα όαση. Είστε πραγματικός Δημοσιογράφος, αλλά και ένας άνθρωπος που μας κάνει να νιώθουμε ότι υπάρχουν και άλλοι που σκέφτονται λίγο "διαφορετικά" [δε λέω "καλύτερα", δε με θεωρώ καλύτερο από άλλους, απλώς "διαφορετικό"].
Δυστυχώς στη νέα σας εκπομπή δε θα σας ακούω, λόγω ώρας [άκουσα που είπατε για τη νέα εκπομπή ότι θα είναι πιο αργά]. Δε θέλω να γίνω υπερβολικός, αλλά νιώθω ξαφνικά λίγο φτωχότερος που χάνω τη φωνή σας, την όαση μέσα στην έρημο των ΜΜΕ και της επικαιρότητας.
Σας εύχομαι ό,τι καλύτερο για τη νέα αρχή και απλώς μία παράκληση. Μην ξεχάσετε αυτόν εδώ το χώρο για εμάς που θα "σας χάσουμε". Ελπίζω να μην ακούγομαι πολύ μελό, δεν το εννοώ έτσι!!
Συγνώμη για το μακροσκελές και για την "εκτός θέματος" τοποθέτηση.
Έφθασε μεσημέρι και στα αυτιά μου ηχούν ακόμα σαν κεραυνοί οι τελευταίες σας λέξεις από τον Σταθμό Δίεση, που με έμαθε να ακούω και να αφουκράζομαι τον παλμό των ανθρώπων.
Αυτή φωνή που μου κανε ευχάριστη παρέα στη διαδρομή προς το γραφείο και ρουφώντας τις πρώτες γουλιές του ζεστού καφέ στο γραφείο, θα εξαφανιστεί από την αγαπημένη μου συχνότητα.
Ήσασταν πάντα εκεί σε κάθε όμορφη και άσχημη στιγμή της ζωής μου και οφείλω ένα ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και ένα ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΕ ΑΛΛΑ ΕΡΤΖΙΑΝΑ ΚΥΜΑΤΑ και ελπίζω να "ξεκολλήσω" τη βελόνα του ραδιοφώνου μου όταν θα ξεκινήσετε να εκπέμπετε στην άλλη άκρη του ραδιοφωνικού πελάγους.
Γιατι άλλωστε έχω ΤΑΥΤΙΣΤΕΙ ψυχή και σώμα με τον Δίεση, αλλά τί να κάνω ;;; υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος με τη φωνή σας και την σκέψη σας ... οπότε κάπου θα συναντηθούμε.....
Ως τοτε λοιπόν ευτυχώς που θα σας διαβάζω (και ευτυχώς που έχω συνηθίσει την φωνή σας και διαβάζοντάς σας σας "ακούω" μες στο κεφάλι μου!)
Καλή επιτυχία !!!Και μην αλλάξετε τίποτε........ Να'στε πάντα γερός!
Μας ταυτίσατε με τον «Δίεση» βρήκατε το όνομα «Δίεση» και κάνατε την αλλαγή από το όνομα «Σταθμό» καταφέρατε να το περάσετε σε μας τους «Σταθμήτες» όπως αυτοαποκαλούμασταν, καταφέρατε να ενώσετε τα παιδία του «Δίεση» και σήμερα φεύγετε. Εχτές ακούγοντας την τελευταία σας εκπομπή, ήμουν σίγουρος ότι όλοι στα διπλανά αυτοκίνητα σας άκουγαν και είχαν βουρκώσει όπως είχα βουρκώσει και εγώ. Σας ακούω από τότε που ακούω ραδιόφωνο και σας θαυμάζω επίσης…αλλά κάτι δεν πάει καλά με τον Δίεση, πράγμα το οποίο έφτανε στα δικά μας αυτιά ( τους παλιούς Σταθμίτες) και εύκολα το καταλάβαμε αφού ένας ένας παρουσιαστής έφευγε από τον «Δίεση» και ταυτόχρονα χανόταν η μαγεία της ραδιοφωνικής οικογένειας που είχατε καταφέρει να δημιουργήσετε.
Εύχομαι αυτή η μαγεία να την καταφέρεται και στον Αντέννα αλλά δυστυχώς φοβάμαι ότι θα είναι δύσκολο αφού πάτε ουσιαστικά σε έναν τεράστιο σταθμό με πολλά ονόματα τα οποία νομίζουν κιόλας ότι είναι «μεγάλα», ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος με αποτέλεσμα να μην χωρούν ραδιοφωνικές οικογένειες. Βέβαια ο Αντέννα είναι πιο δημοσιογραφικός Σταθμός οπότε μπορεί να κάνει περισσότερο καλό για εσάς και την καριέρα σας.
Περιμένω με αγωνία να μάθω την ώρα της καινούργιας σας εκπομπής και να καταφέρω να σας ακούσω…(κυρίως την πρώτη σας για να δω και την δική σας αμηχανία) . Παρακαλώ ενημερώστε μας λοιπόν για την συχνότητα και την ώρα της εκπομπής γιατί τόσα χρόνια μόνο 101.3 ακούμε..!!!
Καλή επιτυχία και καλή αρχή μέσα από την καρδιά μας…
Αντώνης
Δεν ξέρω πόσο σχετικό θα είναι το σχόλιο μου περί του χρόνου που περνάει, αλλά εγώ τα τελευταία χρόνια έχω συνηθίσει να περνάω τις 2 πρωινές ώρες ακούγοντας εσάς και δε θέλω να το χάσω αυτό.
Αργώ από τη δουλειά εξαιτίας σας, πήρα κινητό με ραδιόφωνο εξαιτίας σας, ακούω μόνο Δίεση εξαιτίας σας, είμαι ΑΕΚ (όχι αυτό δεν είναι εξαιτίας σας), θεωρώ το golf συμπαθητικό άθλημα εξαιτίας σας και σήμερα εξαιτίας σας μου χάλασε όλη η μέρα. Δε θέλω να σας πίσω ότι είμαι η καλύτερη θαυμάστρια σας γιατί διαβάζοντας τα προηγούμενα σχόλια συνειδοποίησα ότι δεν είμαι η μόνη για την οποία η αποχώρησή σας από τη Δίεση σημαίνει απώλεια.
Απλώς ήθελα να ξέρετε ότι όσο και πολύτιμος είναι ο χρόνος που περνάει, η αξία του χρόνου που έχω "χάσει" ακούγοντας εσάς έχει αποσβεστεί με το παραπάνω!!!!
EGO PALI KA8E FORA POY VGAINO APO TO LIBRO ME DYO SAKOYLES VIVLIA DEN MPORO NA MH SKEFTO
"8A PROLAVO ARAGE POTE NA DIAVASO OLA AYTA TA VIVLIA POY GTEMIZOYN TO SPITI MOY?"
M ARESE H DIKIA SOY AISIODOKSH OPTIKH ;-)
DEN EIMAI AKROATRIA (EXO PAPSEI NA AKOYO RADIOFONO EDO KAI POLLA XRONIA) ALLA EYXOMAI KALH SYNEXEIA:-)
Καλησπέρα!
Για όλους εμάς που σε ακούμε καιρό τον τελευταίο διάστημα "ακούγαμε οτι κάτι δεν πήγαινε καλά.
Ένιωθα έναν κουρασμένο, πικρό, παραμονεμένο ήχο στα λόγια σου.
Για το σταθμό είναι μεγάλη απώλεια.
Δεν θέλω να δηλώσω φανατικός, δεν μου αρέσουν τέτοιες λέξεις αλλά από την ημέρα που έφυγες δεν ξανάκουσα ΔΙΕΣΗ.
Όχι για τιμωρία ή κάτι τέτοιο.
Απλά ξενέρωσα.
Χρήστο εύχομαι κάθε επιτυχία στην καινούρια σου προσπάθεια.
Θα είμαστε εκεί.
Δεν εχουμε καιρο, αγαπητε Χρηστο.
(αυτο το comment μολις εγινε παρελθον)
Λοιπον? Που πήγατε αγαπητέ Χρήστο? Ποια ώρα μπορούμε να σας ακούμε? Η διαδρομη απ΄το σπίτι προς τη δουλειά δεν είναι πια ίδια....
ΑΓΑΠΗΤΕ ΧΡΗΣΤΟ,
ΣΑΦΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΩΙΝΑ ΣΤΟΝ ΔΙΕΣΗ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΤΑ ΙΔΙΑ,ΜΑΣ ΣΥΝΗΘΙΣΕΣ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΣΥΝΗΘΙΣΑΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΟΣΥΝΘΕΣΗ ΜΟΥ,ΕΓΩ ΒΛΕΠΩ ΤΗΝ ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ ΣΟΥ ΣΑΝ ΜΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΥ ΑΝ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΣΩΣΤΗ ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΑΝΕΣ.ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕΣ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΟΔΗΓΑΓΑ ΤΟ ΤΑΧΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΚΟΥΓΑ ΚΑΤΙ ΟΧΙ ΣΑΧΛΟ ΠΟΥ ΑΚΟΥΓΟΤΑΝΕ ΣΤΑ ΑΛΛΑ ΡΑΔΙΟΦΩΝΑ.ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΕΙΣΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ ΣΤΟ ΑΛΛΟ ΣΟΥ ΠΟΣΤΟ ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ.ΘΑ ΣΕ ΣΥΝΑΝΤΗΣΩ ΕΚΕΙ ΦΙΛΕ ΧΡΗΣΤΟ...ΦΙΛΙΚΑ ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΡΙΦ
φιλάκι στη παγωμένη μυτούλα...
Post a Comment
<< Home