"Ειστε Ελληνας, κυριε;"

Σημερα το πρωί, αμέσως μετα την εκπομπή μου στον "Διεση", με πήρε τηλέφωνο μια κυρία που δηλωσε εκπαιδευτικός. Μου ευχήθηκε "Χριστός Ανέστη", της απάντησα "Αληθώς", και αμέσως μετα μου εξήγησε τον λόγο του τηλεφωνήματός της.

"Ειμαστε μια ομάδα εκπαιδευτικών, που σε ακούμε τακτικά και μας έχει προβληματίσει πολύ ο μεγαλοϊδεατισμός σας. Αναφέρεστε στην Ελλάδα απαξιωτικώς, και γι' αυτό θέλουμε να μάθουμε τι είστε."

"Τι εννοείτε, τι είμαι;", την ρώτησα, πολύ έκπληκτος.

"Είστε Ελληνας, κυριε;", συνέχισε ακάθεκτη.

"Βεβαίως".

"Γέννημα και θρέμμα;"

"..."

"Μήπως γεννηθήκατε στο εξωτερικό;"

"Ναι, αλλά τι σημασία έχει αυτό; Ειμαι λιγότερο Ελληνας;"

"Ειστε καθόλου Ελληνας, αγαπητέ!"

"Γιατί; Επειδή γεννηθηκα και μεγάλωσα εκτός Ελλάδος;

"Μήπως ειστε Εβραίος;"

"Αυτό, πως σας ηρθε τωρα;", ρώτησα, αρχίζοντας κιόλας να χάνω την υπομονή μου με την φασιστικού τυπου ανάκριση της εν λόγω μεσόκοπης κυρίας.

"Σάς άκουσα σημερα στην εκπομπή σας που κάνατε εβραική προπαγάνδα!", πέταξε, οπωσδήποτε απερίσκεπτα, και έκλεισε μετά βιαστικά το τηλέφωνο.

Εμεινα εκεί, άναυδος, με το ακουστικό στο χέρι. Ο φίλος μου ο Θεόφιλος, στον οποίο εξήγησα τά όσα μόλις έγιναν, μου ειπε ότι δέν πρέπει να δίνω σημασία σε τρελλούς. Εγω, όμως, έδωσα. Καί μέχ΄ρι αυτήν την στιγμή που γράφω, προσπαθώ να καταλάβω αυτό το φοβερό τηλεφώνημα.

Η κυρία, με είπε φιλοεβραίο (θεωρώντας ότι με έβριζε έτσι, αλλά εγω δεν θεωρώ προσβλητικό να είναι κάποιος φιλο-οτιδήποτε, όσον αφορά εθνικότητα, γιατί δεν μπορεί να συγκινούμαστε όταν άλλοι είναι φιλέλληνες και να βρίζουμε εκείνους που ειναι φιλοαμερικάνοι, άς πουμε, φιλοβρετανοί, φιλοιρακινοί, η φιλο-οτιδήποτε), με είπε φιλοεβραίο, λοιπόν, επειδή διάβασα ένα απόσπασμα από βιβλίο του Εντγκαρ Μορέν για τον θάνατο. Ο Εντγκαρ Μορέν, όπως επισήμανα μετά, είναι γελλικής καταγωγης Εβράιος, που έζησε μάλιστα και στη Θεσσαλονίκη.

Δεν θα προσπαθήσω να μπώ στην πολιτική σκέψη της (ο Θεός να την κάνει) εκπαιδευτικού ακροάτριας. Θα σταθώ όμως στο γεγονός ότι είναι ακροάτριά μου - αυτό με ανησυχεί και με προβληματίζει. Γιατί, άν παρακολουθει συχνά τις εκπομπές, θά έχει καταλάβει, πολύ απλά, ότι δέν την παίρνει. Ετούτο, δεν το λέω τσαμπουκαλίστικα, το λέω "εκ των πραγμάτων" Διότι, το συγκεκεριμένο μαγαζί, η εκπομπή, για να μιλήσουμε με όρους αγοραίους, δεν πουλάει το προιόν που θέλει η κυρία. Γιατί μπαινει λοιπόν στο μαγαζί; Και κυρίως, γιατί απαιτεί από αυτό να της πουλήσει ριζόγαλο, όταν το μαγαζί πουλάει μόνο ξηρούς καρπους;

Η πατροδο-υστερία ανέκαθεν μου ηταν απεχθής. Οπως κάθε είδος υστερίας. Αυτή όμως, επειδή ακριβώς κρύβεται πίσω από ιδανικά, γινεται εξαιρετικά επικίνδυνη.

Η εν λόγω κυρία -Παναγία μου, κάνε νάταν ψέμμα αυτό που μουπε ότι είναι καθηγήτρια (ποιά άτυχα παιδιά γευονται την αρρωστημένη της εθνικοφροσύνη!) - είναι, θα πρέπει να σας πω, σύνηθες είδος στα μεσα ενημέρωσης. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που γράφουν συνεχώς στις εφημερίδες η τηλεφωνούν στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις για νά πουν αυτό που εκείνοι θέλουν να διαβάσουν, να ακούσουν η να παρακολουθήσουν.

Η φωνή τους, ακόμα κι όταν είναι γραπτή, έχει έντονο τον ήχο της κακίας.

Αυτή που τηλεφωνησε σημερα, ηταν κακιά. Ούρλιαζε ότι πρέπει να φύγουμε "όλοι εσείς οι μη γνησιοι Ελληνες", από την Ελλάδα, και να αφήσουμε την χωρα μας σε ανθρωπους σαν και αυτήν.

Το σκέφτομαι. Στραπατσαρίστηκα πολύ σημερα...