Η Πόρτα
Εδώ και λίγες μέρες, αναγκάστηκα να ενεργοποιήσω την «υπηρεσία» των comments moderation. Όπως έχετε διαπιστώσει όλο αυτό το διάστημα που «λειτουργώ» ετούτο το blog, δεν έχω πειράξει ποτέ σχόλιο, και πάντα προσπάθησα να απαντώ ακόμα και στα πιο σκληρά.
Πόσες και πόσες φορές δεν επιχείρησα να εξηγήσω σε ορισμένους επισκέπτες ότι ΕΙΝΑΙ επισκέπτες και ότι, ως εκ τούτου, θα πρέπει να συμπεριφέρονται με ευγένεια και σεβασμό, όπως ελπίζω ότι κάνουν όταν πηγαίνουν σε σπίτι ξένο.
Είμαι κατηγορηματικός σε τούτο: Δεν μπορείς να μπαίνεις σ’ ένα ξένο σπίτι, χωρίς να χτυπάς τη πόρτα, χωρίς να λες ποιος είσαι, και χωρίς να συμπεριφέρεσαι πολιτισμένα.
Τέτοια … παλιομοδίτικα πράγματα. Που όμως, θα τα τηρώ, πάντα, με θρησκευτική ευλάβεια, γιατί ξέρω βαθιά μέσα μου ότι ο Πολιτισμός από κει ξεκινά: από την εξώπορτα του κάθε σπιτιού. Του δικού σου που μένεις και που περιμένεις τους καλεσμένους σου. Του άλλου, που επισκέπτεσαι ως καλεσμένος εσύ.
Τα blogs δεν είναι ούτε δημόσια πλατεία, ούτε εφημερίδα, ούτε τηλεοπτικό πρόγραμμα, ούτε συνέδριο κόμματος, ούτε … εθνικό διάγγελμα. Είναι ο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ χώρος του κάθε δημιουργού-ιδιοκτήτη του, που οικειοθελώς ανοίγει τις πόρτες του για να τον επισκεφθούν όσοι το επιθυμούν.
Μου λένε φίλοι: Είσαι πρόσωπο που εκφέρει δημόσιο λόγο, και ως εκ τούτου πρέπει να δέχεσαι ακόμα και την πιο σκληρή κριτική , έως και απρεπή συμπεριφορά.
Την συναντώ αυτήν την άθλια συμπεριφορά των ανθρώπων πολλές φορές στα γήπεδα, όπου αρκετοί φανατικοί και άξεστοι οπαδοί (πού λίγο διαφέρουν από πολλούς bloggers ή σχολιαστές των blogs που έχω γνωρίσει), ακόμα και ποδοσφαιριστές της ίδιας της ομάδας που υποστηρίζουν βρίζουν χυδαία όταν εκείνοι τύχει να κάνουν ένα λάθος. Ένα ανθρώπινο λάθος.
Ας μη μιλήσω, εννοείται, για το τι «λένε» στους διαιτητές η στους αντιπάλους τους. Εκεί κι αν επικρατεί του Έλληνα το μόνιμο κόμπλεξ με την σεξουαλικότητά του…
Ως ύστατο μέτρο, πριν κλείσω ολόκληρο το σπίτι.
posted by christos michaelides at Monday, March 03, 2008
64 Comments:
Κανένας "ανώνυμος" δεν αξίζει τόσο ώστε να κλείσεις ένα σπίτι.
Το κλείσιμο της πόρτας είναι αρκετό.
Ξέρεις αγαπητέ Χρήστο, έχουμε παρεξηγήσει τους όρους "δημοκρατία", "λογοκρισία", "ελευθερία" σ' αυτή τη χώρα. Τους πνίγουμε στην ασυδοσία και την πρόσκαιρη εγωιστική και φιλάρεσκη αίσθηση ότι "είμαστε σημαντικοί", έστω κι ανώνυμα.
Ναι στο διάλογο, στην κριτική, στην ανταλλαγή σκέψης, όχι στη στείρα αντιπαράθεση μέσω υβρεολογίων, όχι στο φασισμό των κομπλεξικά αναθρεμμένων.
Δικαίωμά σου να κλείσεις την πόρτα σου. Θα στεναχωρηθούν πολλοί αν κλείσεις το σπίτι, όλοι όσοι αποζητούν λίγη δροσιά στο πεζούλι, δίπλα στον κήπο.
Συμφωνω απολυτως.
"Better things will surely come our way".Massive Attack
Να σαι καλα
Άλλη μία παρεξηγημένη ερμηνεία του τί είναι ένα blog.
Κύριε Μιχαηλίδη, το σπίτι μας το έχουμε κλειστό κι ανοίγουμε σε όποιον επιθυμούμε και γνωρίζουμε ήδη, ή όποιον μας πείθει τη στιγμή που μας χτυπά. Αντιστοίχως, ενεργοποιήστε την είσοδο με πρόσκληση για το blog σας και τελείωσατε. Έτσι θα επικοινωνείτε μόνο με αυτούς που έχετε επιλέξει, και θα λαμβάνετε τα όποια θετικά ή αρνητικά σχόλια μόνον από αυτούς.
Αν, όμως, θέλετε να ικανοποιήσετε τη φιλαρέσκειά σας -την «ανάγκη επικοινωνίας»*, ντε- με όλον το κόσμο, τότε, είτε παραμένετε στον παραδοσιακό επ' αμοιβή, ή επί χρήμασι, τρόπο της μονόδρομης επικοινωνίας μέσω κάποιου ΜΜΕ, ή εφόσον εκτίθεσθε δημοσίως, ως [b]πλατείαp[/b] -και όχι ως σπίτι- αναλαμβάνετε την υποχρέωση να ανέχεστε και τον κάθε κομπλεξικό, ψυχάκια, ανάγωγο, ή απλά διαφορετικής ανατροφής από εσάς επισκέπτη· πολλώ, δε μάλλον, αναλαμβάνεται την ευθύνη, σεις ο ίδιος να καθαρίσετε τα σκουπίδια της πλατείας.
Σεις ζητάτε και την πίττα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο;
*Τα ημερολόγιά μας, άλλοτε, τα γράφαμε για την πάρτη μας, και τα φυλάγαμε σαν κόρη οφθαλμού.
Υπάρχουν πάντα λέξεις για να ειπωθούν όλα, λέξεις που δεν χαρακτηρίζονται βρισιές. Ποτέ δεν κατάλαβα ποιοί άνθρωποι σε κάθε κοινωνία δημιούργησαν την ανάγκη για υβριστικό λεξιλόγιο. Καλώς κέίνεις την πόρτα, η κριτική για να θεωρηθεί αξιόπιστη απαιτεί επιχείρημα, γνώση κι ευγένεια, όλα τα υπόλοιπα δείχνουν πως κάποιοι ενοχλούνται και ξεβολεύονται.
Είναι λίγοι στις μέρες μας, που εκφράζουν λόγο καθαρό και πρόθεση καλή, ας μην κλείσουν τα σπίτια τους, κάνοντας ουσιαστικά χάρη στους αγενείς.
Αν κλείσει κανείς το μπλογκ του εξ αιτίας του κάθε κακοήθη κομπλεξικού που γράφει ένα σχόλιο με χυδαιότητες τότε έχει κερδίσει η κακοήθεια και η χυδαιότητα.
Ευτυχώς δεν με έχουν βρίσει σε σχόλιο αλλά και σε αυτή την περίπτωση δεν θα το έσβηνα.
Το κοινό που διαβάζει ένα μπλογκ μπορεί να καταλάβει το επίπεδο αυτού που το γράφει και το επίπεδο του κάθε σχολιαστή.
Η μόνη περίπτωση που θα έσβηνα ένα σχόλιο θα ήταν αν αναφερόταν σε κάποιον τρίτο πχ στον Μιχαηλίδη με αστήριχτες κατηγορίες και χυδαιολογίες.
Το ίντερνετ, κατά τη γνώμη μου, είναι ένας χώρος ελεύθερης έκφρασης όπου καθένας στο blog του, η την ιστοσελίδα του μπορεί να εκφραστεί αβίαστα, ελεύθερα και αν θέλει, ανώνυμα. Όταν όμως κάποιος βρίσκεται σε blog κάποιου άλλου τότε πρέπει να σεβαστεί το χώρο και τον οικοδεσπότη. Ίσως τα blogs να μην είναι ένας χώρος όσο ιδιωτικός όσο το σπίτι μας που έρχεται μόνο γνωστός κόσμος και συνήθως με πρόσκληση. Ίσως το blog να είναι σαν ένα μπαρ που μπορεί να μπει οποιοσδήποτε να πιει το ποτό του και να περάσει όμορφα. Όταν όμως αρχίζει και ασχημονεί, βρίζει και ενοχλεί τότε θα οδηγηθεί προς την έξοδο και την επόμενη φορά θα “φάει πόρτα”. Ναι Χρήστο μου στο όμορφο μπαράκι σου που περνάμε καλά χρειάζεται η πόρτα.
Τελικά, και πολύ γρήγορα, αναθεωρώ την απόφασή μου για κλείσιμο της πόρτας, καθως αισθάνθηκα, στη πράξη, να με ενοχλεί πιο πολύ η ιδέα ότι είμαι στημένος εκεί, έξω από το "σπίτι μου", και κόβω φάτσες, ή ότι, όπως ισχυρίστηκαν ορισμένοι, "περνάω" μόνο εκείνους που λένε καλά πράγματα για μένα.
Θέλω να πιστευω πως η αμετάβλητη πεποίθησή μου ότι, ακόμα και οι πιό "τρανταχτες" διαφωνίες μπορουν να διατυπώνονται με ευγενικό τρόπο και με καλή πρόθεση, απενεργοποιώ το comments moderation, και προσκαλώ ελεύθερα όσους σεβοντγαι αυτές τις λίγες, αλλά βασικές αρχές μου.
Κύριε Μιχαηλίδη,
αν και ρητά διαφωνώ με την εύκολη και ανέξοδη ειρωνεία του anonymous, οφείλω να παραδεχθώ ότι επί της ουσίας δεν κάνει λάθος. Η δημοκρατία του διαδικτύου έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με την δημοκρατία ως πολίτευμα - συνυπάρχουμε με τους γύρω μας, όπως και αυτοί μαζί μας.
Δεν είναι θαρρώ δύσκολο να αγνοήσουμε τους ανθρώπους που βρίσκουν βήμα μόνο για να ασχημονήσουν και να ξεσπάσουν (σε ποιόν άραγε;). Αν η "οργή" τους μείνει στα αζήτητα θα αναζητήσουν άλλους τόπους, καταλληλότερους για αφόδευση.
* Kάποιος επιλέγει να μην φυλά το ημερολόγιό του ως κόρη οφθαλμού. Αποτελεί άραγε αυτό άλλοθι βανδαλισμού;...
Χρήστο μου καλέ,
καλό απόγευμα. Χάρηκα που ανέβασες καινούργια ανάρτηση. Περνάω συχνά από το ιστολόγιο σου, για να δώ νέα σου. Και σε ακούω και από το Γ΄ Πρόγραμμα.
Λοιπόν έχεις δίκιο όταν λες ότι όταν κάποιος μπαίνει στο σπίτι του άλλου πρέπει να συμπεριφέρεται ευγενικά ή τελοσπάντων όπως και ο ίδιος θα ήθελε να του συμπεριφέρονται στο σπίτι του.
Η έκφραση αντίθετης γνώμης μπορεί να γίνει μ' ένα ευγενικό τρόπο, δεν χρειάζεται λοιδωρία. Να εγώ τώρα θα σου πω ευγενικά ότι σ' ακούω μεν από το Γ΄ Πρόγραμμα, αλλά σε προτιμώ όπως ήσουν πριν (στο σταθμό Δίεση), σε πιο χαλαρούς ρυθμούς. Ξέρω πως δεν θα μου θυμώσεις, γιατί καταλαβαίνεις την καλή πρόθεση μου.
Να σαι καλά Χρήστο μου και αν θέλεις να γελάσεις πέρνα από το ιστολόγιο μου, έχω ανάρτηση σχετικά με τις Απόκριες στην Κύπρο.
ΚΥΡΙΕ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ,
ΠΟΣΟ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ Η ΜEROPI ΕΞΕΦΡΑΣΕ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΓΡΑΨΩ. ΜΟΛΟΝΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΛΑΤΡΗΣ ΤΗΣ ΚΛΑΣΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ (ΕΙΜΑΙ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΣΕ ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ) ΚΑΙ ΑΚΟΥΩ ΣΥΧΝΑ ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ, ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΤΕ ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ. ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΤΟΥ ΔΙΕΣΗ ΠΟΥ ΜΙΛΑΓΕ ΓΙΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ (ΜΟΛΟΝΟΤΙ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΔΙΑΦΟΡΟ). ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΣΤΑΖΕ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΡΕΜΟ (ΜΟΛΟΝΟΤΙ ΔΕΝ ΣΥΓΚΑΤΑΛΕΓΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΙΣ ΜΟΥ Ο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ). ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΜΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΑΝΟΙΓΑΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ (ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΑ, ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΣΤΑΘΜΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΓΚΑΤΑΛΕΓΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΣΤΑ ΑΜΕΣΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥ). ΤΟΛΜΩ ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΣΕ ΔΙΔΥΜΟ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟΦΙΛΟ ΔΟΥΜΑΝΗ, ΑΛΛΑ ΜΙΑ ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΑΠΙΘΑΝΗ ΠΙΑ. Η ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ ΔΙΕΣΗ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΟΑΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ. ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΠΟΛΥ ΝΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΓΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΕ ΜΙΑ ΑΝΑΛΟΓΗ ΕΚΠΟΜΠΗ. ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΟΛΥ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΣΑΣ ΙΔΙΟΤΗΤΑ. ΤΕΤΟΙΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΣΑΝ ΚΑΙ ΕΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΡΗΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΧΕΡΙΟΥ. ΠΑΝΤΩΣ, ΣΕΒΟΜΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΣΑΣ, ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΡΙΕΡΑ, ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΚΑΙ Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΝΑ ΕΡΓΑΣΤΕΙΤΕ ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ. ΜΟΙΑΖΕΙ ΣΑΝ ΤΑΣΗ ΦΥΓΗΣ ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ. ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΗΝ ΣΑΣ ΚΟΥΡΑΣΑ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ.
ΧΡΥΣΑ
Αγωγη - ηθος - καλλιεργεια.
Αλλοι τα βρισκουν πιο νδιαφεροντα οταν ντυνονται με αθλητικα , αλλοι με μουσικα , αλλοι με δημοσιογραφικα.
Ολοι εχουν δικιο ,απ τη στιγμη που υπαρχουν τα πρωτα ...
Ναι μεν ένα blog είναι από τη φύση του είναι δημόσιο και εκτίθεται (όχι δηλαδή όπως το σπίτι), αλλά από την άλλη, το κάθε blog έχει "ιδιοκτήτη" και αυτός έχει κάθε δικαίωμα να ελέγχει τι και πώς μπαίνει στο δικό του blog.
Εγώ απλά θα σου θυμίσω ότι ακόμα και τα πιο αρνητικά και κακόβουλα msn που δεχόσουν στον ΔΙΕΣΗ απλά τα διάβαζες τα σχολίαζες και δεν φοβόσουν να έρχεσαι σε αντιπαράθεση. Αλλά εγώ θα επαληθεύσω αυτό που λέει η Μερόπη και η Χρύσα. Δυστυχώς στο Τρίτο δεν είσαι ο παλιός Χρήστος είσαι κάτι άλλο διαφορετικό, όχι απαραίτητα κακό, όχι άσχημο απλά διαφορετικό και πιστεύω ότι πολύ από μας έχουμε κάνει την επιλογή μόνο να σε διαβάζουμε και όχι να σε ακούμε πια επιλογή φυσικά που δεν είναι καθόλου ευχάριστη. Δυστυχώς προσαρμόστηκες στο Τρίτο και δεν προσάρμοσες το τρίτο σε εσένα. Ελπίζω στο μέλλον να σε ξανακούσω όπως ακριβώς σε ήξερα από τότε που πήγες στον τότε Σταθμό!
πολύ φιλικά
με τις θερμότερες ευχές
Αντώνης
Ο "παλιός Χρηστος" δεν ξέρω ποιός ηταν. Κάθε φαση της ζωής μου, κρύβει πολλούς τέτοιους, διαφορετικούς ίσως στην "όψη", αλλά στη μαγιά τους, απαράλλαχτοι.
Αλλαξαν, όμως, και οι παλιοί Σταθμοί. Οπως και οι επιθυμίες μας. Εγω, πάντα ηθελα να φεύγω!...
Στο Τρίτο, το βλέπεις και από το προηγούμενο σχόλιο ενός ερειστικού ανωνύμου (που τρέμω στην ιδέα μή και έχει παιδιά και χρειαστει ποτέ να τους μιλήσει για ανθρωπινα λάθη), υπάρχει ένα κομμάτι κοινού που αισθάνεται πως έχει "φτασει". Στον Σταθμό, και κατόπιν στον Δίεση, όλοι, παραγωγοί και ακροατές, νοιωθαμε πως είμασταν διαρκώς στο "ξεκίνημα".
Οι πρώτες εβδομάδες ηταν κόλαση. Μου υπενθύμιζαν διαρκώς αυτό που θά ηθελαν να γίνω, κλεισμένοι καθως είναι στην "μικρή τους όαση". Εκεί, λοιπόν, καί μόνο με τη σιωπή μου, βρηκα μια μικρή χαραμάδα και τρύπωσα για να ιδώ τα πρόσωπά τους και να αισθανθώ τις ανάγκες τους.
Τωρα που "τόχω", νομίζω, ξετυλλίγομαι σιγά-σιγά, μή δίνοντας τόση πια σημασία εάν μου φύγει στη προφορά ένα "ο" αντί "ού", η εάν η εμφυτεμένη εντός μου βρετανική σκέψη (τί νά κάνω; στα 14 μου πρωτόμαθα ελληνικά) εξακολουθεί αυτόματα να μου μεταφράζει "απόλυτα" αυτά που η ελληνική γλώσσα, από μόνη της έχει τακτοποιήσει.
Ξεθάρρεψαν κι οι αυθαίρετες μουσικές μου (αυτές που δεν μπορεί να κατανοήσει ο περιπαικτικός οίστρος του δειλού πιο πάνω), όπως και τα ποδοσφαιρικά μου σχόλια - "που ξανακούστηκε στο Τρίτο, λόγος για μπάλλα", με επέπληξε μια κυρία.
Ομως, δεν είμαι δά και κανας επαναστάτης εκεί - μού αρέσει. και κερδίζω καθημερινά πλούτο από συναδέλφους μου και ακροατές.
Ποτέ, ούτε στον Σταθμό, τον Δίεση η τον Αντέννα, δεν ξόδεψα τόσες ωρες στην προετοιμασία μιας εκπομπής - και αυτό με γυρίζει πίσω στα γόνιμα χρόνια μου στο BBC, στην Αγγλία, και με συναρπάζει.
Κάντε, όμως, εκτός από επιπλήξεις, και καμμιά πρόταση - αυτό θα είχε ενδιαφέρον.
Τι θά θέλατε να ακούγατε σε μια πρωινή εκπομπή, 8 με 10, στο Τρίτο; Και δεν εννοώ τα γνωστα, κλασσική μουσική, κλπ. Εννοώ σαν δομή εκπομπής, σαν "μέρη" της.
Στό Γ' πρσόγραμμα του BBC, φερ ειπείν, υπάρχει ένα δελτίο ειδήσεων, μικρό και "ιδιαίτερο" στην ώρα "επάνω".
Ο παραγωγός, κατα τη διάαρκεια της εκπομπής, προτείνει και δυό-τρείς ενδιαφέρουσες ειδήσεις από τις εφημερίδες της μέρας.
Και δεν περιγράφει, με τόση λεπτομέρεια πάντα, τα "στοιχεία" και τους συντελεστές όλους ενός κομματιού.
Αυτα, σαν τροφή πρός συζητήση. εάν έχει ενδιαφέρον...
χρ.
YG Και στο Τρίτο, κάθε Παρασκευή, διαβάζω στον αέρα, σχεδόν αποκλειστικά, τα αρνητικά και σκληρά σχόλια.
Κύριε Μιχαηλίδη,
1. Βρίσκω υγιή την επιλογή σας να "φεύγετε", ανακαλύπτοντας έναν καινούργιο Χρήστο. Επιπλέον, θεωρώ ότι η "μετάλλαξή" σας από Χρήστο του Σταθμού σε Χρήστο του Αντέννα και κατόπιν σε Χρήστο του Τρίτου υποκρύπτει σεβασμό στον εργοδότη σας αλλά και το εν δυνάμει ακροατήριο. (Προσωπικά, ο Χρήστος του Αντέννα με ενδιέφερε λιγότερο από όλους).
2. Εκτιμώ ότι πράγματι, στην αρχή της περιπέτειάς σας στο Τρίτο, δεν είχατε βρει "τα πατήματά σας στο γήπεδο". Συχνά εισέπραττα μια εξαντλητική προσπάθεια από μέρους σας να ισορροπήσετε ανάμεσα στις επιθυμίες σας και στα (όποια) πρέπει. Φαινόμενο που φαίνεται πια ότι έχετε οριστικά αφήσει πίσω σας.
3. Ως παλιός ακροατής του Τρίτου, οφείλω να παραδεχθώ την ύπαρξη αρτηριοσκληρωτικών ακροατών που θεωρούν ότι έχουν "φτάσει". Αλλά αυτό δεν συμβαίνει μόνο στο Τρίτο: τί σχόλια θα εισέπραττε ο παραγωγός του Σταθμού ή του Αντέννα που θα επέλεγε για μία ώρα να παίξει κλασσική μουσική; Άλλωστε, οι όποιες διαμαρτυρίες δεν αντικατοπτρίζουν και την άποψη του συνόλου των ακροατών (η φωνή των ευχαριστημένων ακούγεται σπανιότερα.)
4. Επί της ουσίας: Μία δειλή πρόταση επί του προγράμματος. Αφού δηλώνετε την όρεξή σας για προετοιμασία της εκπομπής, θα έβρισκα ενδιαφέρουσα ιδέα την επιλογή κάποιας είδησης και τον μουσικό σχολιασμό της, όπως αυτός θα γινόταν από δύο ή τρία διαφορετικά μουσικά είδη (π.χ. από τον Μάνο, τον Σεμπάστιαν και τους Φλόιντ που αγαπώ).
Σας κούρασα. Καλή συνέχεια και καλή δύναμη.
Δεν νομίζω να είμαι εριστικός κύριε Χρήστο και ούτε ανώνυμος επειδή δεν έχω κάποιο block να γράφω τις απόψεις μου, απλά ήθελα να πω την άποψη μου ως πρώην ακροατής και αναγνώστης σας ενώ σήμερα μόνο αναγνώστης σας πράγμα που έχω κάνει αρκετές φορές είτε γράφοντας στο block σας είτε παίρνοντας σας τηλέφωνο στο παρελθόν είτε στέλνοντας σας mail και λυπάμαι αλλά πρώτη φορά πήρα τόσο αρνητικό σχόλιο από σας λέγοντας απλά την άποψη μου, και που δεν έχω ακούσει το πρόγραμμα της Παρασκευής που διαβάζεται όλα σας τα σχόλια σας και σας υπόσχομαι ότι από αύριο θα
ακούω την εκπομπή σας για να ακούσω
(που εύχομαι) και εγώ αυτόν τον διαφορετικό Χρήστο που γνωρίσαμε πριν χρόνια
Αντώνης.
Υ.Γ. απλά για να μην με λέτε ανώνυμο δεν μου άρεσε καθόλου.
mail επικοινωνίας antonis_tak@hotmail.com σε ποιο προσωπικό επείπεδο δεν έχω πρόβλημα να σας πω και το επίθετο μου και το τηλεφωνο μου.
Ευχαριστώ
Κύριε Μιχαηλίδη,
δεν σας γνώριζα από τις εκπομπές σας σε άλλους σταθμούς αλλά μου φαίνεστε πολύ συμπαθής στις εκπομπές σας στο Τρίτο Πρόγραμμα.
Ακούω μόνο τις πρωινές εκπομπές καθώς το απόγευμα με ενοχλεί ο υπερβολικά πολύς λόγος και τα πολλά ελληνικά τραγούδια, που μου αρέσουν αλλά σε σχετικά μικρότερη ποσότητα.
Το μόνο που θα ήθελα να σημειώσω είναι ότι δεν είναι ακριβές ότι στο BBC 3 οι εκφωνητές δεν αναφέρουν τα στοιχεία και τους συντελεστές των έργων. Αντιθέτως τα αναφέρουν με εξαιρετική λεπτομέρεια, κάθε ώρα της ημέρας. Κι αυτό δεν γίνεται για μια κάποια παραξενιά τους αλλά γιατί είναι πιθανό κάποιος ακροατής να θέλει να αγοράσει το έργο.
Αν αντιλαμβάνομαι σωστά, ο δικός σας ρόλος δεν είναι ακριβώς το να παρουσιάζετε μουσικά έργα στο Τρίτο Πρόγραμμα αλλά το να διανθίζετε τα σχόλιά σας με κάποια κομμάτια, πράγμα που πιστεύω ότι κάνετε πολύ καλά. Επιπλέον, συμφωνώ μαζί σας ως προς το ότι όποιος πιστεύει ότι έχει "φτάσει", έχει απλώς μαύρα μεσάνυχτα. Όμως, θα ήταν κρίμα να απαξιώνατε όσους για μια παραξενιά της τύχης, δεν τους ξεφεύγει το "ο" αντί για το "ου" και μπορούν να αναφέρουν με επάρκεια τα στοιχεία ενός έργου και όλους τους συντελεστές του. Ειδικά όταν δεν τους πειράζει καθόλου αν εσείς το πετυχαίνετε ή όχι, ειδικά αν έχουν επιλέξει να σας ακούν γιατί αυτό στο οποίο εσείς ειδικεύεστε, τους φαίνεται ενδιαφέρον και χρήσιμο.
Σας ζητώ συγγνώμη για την κατάχρηση του χώρου.
Καλή συνέχεια στις εκπομπές σας με τον τρόπο που σας εκφράζει περισσότερο.
Συγγνώμη για τα πιθανά λάθη στα ελληνικά μου.
Nils Sorensen
αυτό το σπίτι το χρειαζόμαστε ανοιχτό
Κύριε Μιχαηλίδη ο φασισμός των ανώνυμων υβριστών σας δίνει όλο το δικαίωμα να προστατεύσετε το σπίτι σας κλείνοντας την πόρτα! Προς Θεού, όμως, όχι το σπίτι!! Το αναζητούμε όλοι οι υπόλοιποι...
Συγχαρητήρια και για το ωραίο άρθρο σας στην Ελευθεροτυπία της 3-3-2008, για τον Κολομβιανό Δήμαρχο! Ωραίο μάθημα για τους δικούς μας πολιτικάντες.
Να είστε πάντα καλά, όπου και αν σας ακούμε μας αρέσετε.
Αντωνη. Παρεξήγησις δική σου. Το σχόλιό μου περι ερειστικού, δεν αφορούσε εσένα, αλλά σαφως τον προηγούμενο, εσου, ανωνυμο που ... υπογράφει Μικης-Πινκ-Μπαχ. Αντιθετα, Αντωνη, το δικό σου σχόλιο με προβλημάτισε θετικά. Σου ζητώ συγγνωμη εάν σε μπέρδεψα, αλλά ειλικρινά, δεν αγγίζει εσένα, καθόλου, η ενόχλησή μου από τους αγενείς και ερειστικούς.
χρ.
A continuation of vulgar innuendos, desperately seeking recognition of an unnoticable person - how pathetic!
And suddenly, should the reasons of one's ... academic hysteria vanish by sincere correction from those who taste his laughable fury, I wonder, where will the anonymous monster divert his impure and ironic obsessions?
A poem, which just came to mind. It lacks a title, but never mind ...
j.f.o., I say!
and if the world ignored the ignorants what a world it would be
thanks stelio.
isn't it obvious, and yet so depressing, we speak another language.
how are you? the family?
missing NY.
Here, we are drowning in our own garbage, while "little people" play with electricity and our limits.
this week, even our money couldn't pay off our stupidity. A striking country!
All fine here. Τι ωραία θάταν οταν απεργούν οι ανόητοι να απεργούσε και η ανοησία. Ελπίζω να κατέβω Αθήνα αρχές Απρίλη.
Καλημέρα Χρήστο μου,
συνέχισε απτόητος εσύ, μας αρέσεις με τα όποια λάθη σου και σε παρακολουθούμε. Να πάρε παράδειγμα εμένα, ποτέ δεν παρακολουθούσα πριν το Γ΄ Πρόγραμμα. Τώρα όμως σε παρακολουθώ το πρωί πηγαίνοντας στη δουλειά. Καταλαβαίνω βέβαια ότι έχεις χάσει ένα μέρος από τον παλιό αυθορμητισμό σου, αλλά παρόλα αυτά ακόμα μου αρέσεις.
Βρε Ανώνυμοι δεν έχετε άλλη δουλειά να κάνετε από το να γυρίζετε με τις κουκούλες σας από blog σε blog και να λοιδωρείτε;; Αν δεν σας ενδιαφέρει ο Χρήστος Μιχαηλίδης μην τον ακούτε, απλούστατα...Θα θελα να ξερα τι είναι αυτό που σας ωθεί να θέλετε τον μειώσετε, μειώνοντας βέβαια τον εαυτό σας τελικά. Γιατί είμαι σίγουρη ότι κι εσείς κατά βάθος δεν είστε ευχαριστημένοι με αυτό που κάνετε....
Μα επιτέλους όλοι αυτοί οι ανώνυμοι γιατί μαζεύονται εδώ μέσα και χύνουν το δηλητήριό τους;
Ας καταλάβουν πως στην Ελλάδα ζούμε και μας αρέσουν τα μπουζούκια! Κι αν βάλει και καμμια φορά Έφη Σαρρή ο κ. Μηχαϊλίδης δεν χάθηκε και ο κόσμος! Αν δεν τους αρέσει ας φύγουν! Δεν είμαστε εδώ ούτε Αγγλία ούτε Γερμανία!
Παρακαλώ κ. Μηχαϊλίδη να ξαναβάλετε το μοντερεϊσον ώστε να εξαφανιστούν όλοι αυτοί οι ανάγωγοι. Το ξέρω πως είναι κουραστικό αλλά κάντε το για μας που σας έχουμε ανάγκη
Γιάννης Δημόπουλος
giannis.dimopoulos@yahoo.com
A bad person,
so many of them, however, hovering
above and within
our lives
Unable to to cope with their own emptiness, such anger, such an idiotic exhibition of "cleverness", such a brutal and
anonymous violation
of other people's privacy.
is this, I wonder, the face
of society today?
Like his?
Does he have children?
Does he have friends?
has he ever given a gift?
Ever accepted love?
How is it that,
so suddenly these last years
we've been eroded by wanking "know all's", low-level "receiver's" uncapable of accepting that people can do wrong, and talk them politely out of repeating it again.
He must be a bad, a wicked person, I am told by those voices which always come about when my anger doesn't allow me to think clearly.
He, is not one person, but many. And these "many" have acquired power, only by hostility, and a manic sence of ... self-importance.
This post, was all about them. And - how lucky indeed! - we were given free treatment by one of them.
Unbearbale, yet "useful" as a short-term experiment.
Which, luckily, has exploded and left behind nothing.
You can't "dialogue" with them. What can you say with a hidden attacker - so afraid of his ownself?
He doesn't like your act, and yet he's always at the theatre, swearing at you, spitting all around the place.
He's not wanted, and yet he comes back.
He's sick. (The voice inside me tells me...And tries to persuade me to activate again my comments moderator!).
Κε Μιχαηλιδη έχετε την κριτική μας συμπάθεια και υποστήρiξη. Τα ανώνυμα σχόλια με την ελευθεριότητά τους δεν μας προκαλούν συχνά το ενδιαφέρον...
Βρε ανώνυμοι αφού δεν είστε καλοδεχούμενοι εδώ γιατί επιμένετε;
Χρήστο αγνόησέ τους. Μην τους δίνεις αξία ασχολούμενος μαζί τους. Θα βαρεθούν και θα φύγουν
Λοιπόν, δεν ειναι δυνατόν, επί μέρες, να ασχολούμαι μέ έναν τύπο ανώνυμο, που έχει εντοπίσει και καταγράψει λάθη μου στην καθημερινή μου εκπομπή στο Τρίτο (πού, όντως, πολλά από αυτά έχω κάνει), που, όπως γράφω και στο βασικό θέμα του post, είναι από εκείνους, πολλοί δυστυχώς, που έχουν ένα "εξυπνακίστικο" τουπέ, εισβάλλουν ως "wanking wanderers" (και η φράση είναι ήπια) στα blogs, υθβρίζοντας και συκοφαντώντας κόσμο.
Του λές "ενταξει, τό λάβαμε το μήνυμα σου, συγγνωμη που κάναμε μερικά ανθρωπινα λάθη, εάν θέλεις να επιμέινεις στον χαρακτηρισμό περί ασχέτων, και λοιπά, κάνε το, αλλά από εδώ σήκω φύγε. Δεν εισαι πλέον επιθυμητός. Κάνουμε το πάν να το κρατησουμε εδώ, αλλά και άλλοι bloggers τους δικους τους χώρους, ως "τοπους" όπου θα συνευρίσκονται καλοί και ευγενικοί άνθρωποι."
Αυτό, πλέον, είναι σαφές, και δέν έχει να κάνει με την όποια κριτική, που βεβαίως είναι καλοδεχούμενη - όχι, όμως, όταν καταντά καθημερινός εξυπονακισμός, και απρέπεια, από τυπακια που σου μιλάνε υποτιμητικά στον ενικό - ποιος σου έδωσε αυτό το δικαίωμα;
Διάλογος, εννοείται, με τέτοια τυπάκια (που άυριο-μεθαύριο, όπως τόχει η μόδα, μπορεί και να σε εκβιάσουν κιόλας για να σταματησουν να σε ενοχλούν, και που, επιμένω, δεν ξέρω εάν έχουν ποτέ τους αγαπησει άνθρωπο η αγαπηθει από άνθρωπο), δεν μπορεί να γίνει.
Ο χωρος αυτός είναι ιδιωτικός, και θα τον προστατευσω από τέτοια τυπάκια, που έχουν πλημμυρίσει τη ζωή μας.
Ζητώ συγγνωμη από όλους τους υπόλοιπους που "λέερωσα" και εγω αυτήν την επικοινωνία που έχουμε, ασχολούμενος τόσο πολύ με τέτοιους, ανώνυμους υβριστές. (Που θυμούνται τον διάλογο όταν πιά εχουν ξεράσει κάθε άσχημο που έχουν μέσα τους).
ΥΓ. Ισως, η μόνη παρηγοριά είναι ότι μπορεί, τέτοιοι τύποι, κάποια ευλογημένη στιγμή, να δαγκώσουν κατα λάθος τη γλώσσα τους και να πεθάνουν ακαριαία από δηλητηρίαση.
πασχίζουμε με παιδική αφέλεια
να χωρέσουμε σ'έναν κόσμο απεχθή
όπου δύναμη έχουν τέτοιοι άνθρωποι (?)...
ανώνυμοι
βαθιά αλλά υπερφύαλα θυμωμένοι
που χαιδεύονται βρίζοντας
που για λίγο γίνονται 'καλύτεροι'
κατηγορώντας ανυπόστατα
-ανώνυμα...
αν ήταν σαχλή η ενόχληση κάποιων για το κλασσικό κομμάτι που έπαιζες στον 'λαικό' αντέννα
εδώ, αυτό που γίνεται με το μασονικό 'ποιοτικό' κύκλο του τρίτου
μόνο μεσαίωνα θυμίζει
και με τρομάζει πολύ.
με σοκάρει οτι αυτοί οι άνθρωποι κυκλοφορούν ανάμεσα μας
σαν κανονικοί.
με φρικάρει που στο όνομα
της διαστρεβλωμένης 'νόρμας' τους
είναι ελεύθεροι να ξεφτιλίζουν τις λέξεις
να βρωμίζουν ανθρώπους
με τις δικές τους σημασίες
και να σε φτάνουν να τζογάρεις την δική σου πια ελευθερία έκφρασης
αναρωτούμενος αν θα το κλείσεις το ρημάδι το blog.
'αίσχος'
είναι η μόνη λέξη που εκφράζει αυτό που γίνεται
λυπάμαι πραγματικά.
τέτοια σιχαμένα υποκείμενα
ελπίζω να μην έχουν παιδιά.
αλλοιώς... καήκαμε!
...σαν τις μάγισσες, ένα πράμα...
keep calm and carry on χρήστο μου.
όπως εσύ θέλεις.
λυγάμε.
αλλά δεν σπάμε.
πολύχρωμη καλημέρα!
Σαν μια γενικότερη διαπίστωση της ελληνικής πραγματικότητας, δείτε λίγο το "τσαμπουκά" και τον υψηλό τόνο της φωνής των συμπολιτών μας, των "δημοσιογράφων", των αντιπροσώπων μας κλπ. Όσο πιο πολύ ανεβαίνει ο τόνος της φωνής τους τόσο λιγότερα είναι τα επιχειρήματα τους και η διάθεση τους για διάλογο. Αφήστε λοιπόν να φωνασκούν και απλώς αγνοήστε τους.
Χρήστο μου, μόλις διάβασα στο μπλογκ του κ. Μαμαλουκα αυτό http://mamaloukas.blogspot.com/search?q=%CE%B1%CE%BD%CF%8E%CE%BD%CF%85%CE%BC%CE%BF%CF%82 και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σου.
Είναι πραγματικά πληγή οι κακεντρεχείς ανώνυμοι. Έχεις την αμέριστη συμπαράστασή μου στον αγώνα σου
Ξέρεις αγαπητέ,
Νομίζουμε σε αυτή τη χώρα πως δημοκρατία=ασυδοσία+μπάχαλο. Κατ’ αυτό τον τρόπο φτάσαμε στα φαινόμενα τύπου press-gr. Αλλά και στις φασιστικού τύπου επιθέσεις που γίνονται στο ιστολόγιό σας.
Ίσως θα έπρεπε εσείς οι δημοσιογράφοι ως 4η εξουσία να πρωτοστατήσετε στον αγώνα κατά της ανωνυμίας. Θα έπρεπε κανονικά κάθε ένας που θέλει να ανοίξει μπλογκ να παίρνει άδεια από το ΕΡΣ. Νομίζω πως μια κατάλληλα δρομολογημένη καμπάνια θα έφερνε το ποθητό αποτέλεσμα και έτσι θα πάψουν τα ανώνυμα και συκοφαντικά σχόλια.
Μια άλλη καλή ιδέα προς την χειραγώγηση του Ιντερνετ στη χώρα μας θα ήταν να απαγορεύσει η κυβέρνηση στους providers να δίνουν πρόσβαση με dynamic IPs. Έτσι κάθε ένας που παίρνει πρόσβαση θα είναι συνδεδεμένος με έναν κωδικό. Νομίζω πως υπάρχουν πολλοί τρόποι για να αποθαρρύνονται οι ανώνυμοι υβριστές.
Διαβάζω για ανώνυμους υβριστές, κακεντρεχείς ανώνυμους, υπερφίαλα θυμωμένους ανώνυμους και νομίζω πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι το πρόβλημα δεν είναι οι ανώνυμοι άλλα οι κακεντρεχείς, οι υβριστές , οι υπερφίαλοι , οι ανόητοι, οι αγενείς που μας ενοχλούν το ίδιο είτε είναι ανώνυμοι η επώνυμοι. Στο κάτω κάτω τους ανώνυμους τους αγνοείς, τους διαγράφεις. Τους επώνυμους όμως που αναρριχώνται έρποντας σε αξιώματα και που πολλές φορές ρυθμίζουν φάσεις της ζωής μας πως να τους διαγράψεις ?
Η ανωνυμία στο διαδίκτυο είναι εγγύηση ελεύθερης έκφρασης. Αυτοί που την κακομεταχειρίζονται μπορούν να αγνοηθούν.
Λοιπόν εγώ θα σας πω την άποψή μου, κι ας μην δει ποτέ το φως της δημοσιότητας.
Τα σχόλια των άγνωστων που σβήνετε δεν μου φαίνονται ακραία. 2-3 που είδα τουλάχιστον. Φαντάζομαι πως υπάρχουν και επεισόδια στο σήριαλ που έχω χάσει, αλλά αυτά που είδα ναι μεν ήταν αρνητικά, ειρωνικά, κοροϊδευτικά ίσως αλλά δύσκολα θα τα χαρακτήριζα μη δημοσιεύσιμα. Σε αντίθεση με κάναδύο συνθήματα ποδοσφαιρικού ύφους, που καλά κάνατε και τα σβήσατε.
Αυτό που με έκανε πραγματικά να ανησυχήσω και να μπώ στον κόπο να σας γράψω, ξέροντας πως μπορεί να μην είναι της αρεσκείας σας και έτσι να μην το δημοσιεύσετε, είναι το σχόλιο του κ. Τριανταφυλλίδη. Πραγματικά μου φαίνεται πολύ ύποπτο σχόλιο. Ξεκινά σαν 70αρης απόστατος ταξίαρχος «Ξέρετε Αγαπητέ…» και καταλήγει να δώσει μια μίνι διάλεξη περί static και dynamic IP! Και όλα αυτά για να προτείνει περισσότερο έλεγχο, περισσότερους νόμους και «χειραγώγηση» (αυτολεξί!) του Διαδυκτίου. Μήπως και λίγο γύψο; Μήπως να θέλουμε και καθεστώτα τύπου Κίνας και Ιράν;
Νομίζω πως το σχόλιο αυτό πρέπει να μας ανησυχήσει πολύ περισσότερο από την κόντρα του κ. Μηχαϊλίδη με κάθε ανώνυμο για το αν κάνει λάθη και το αν ξέρει τι όργανα είναι τα douvle bass και τα triple basoon.
Προς maya και λοιπούς κατήγορους συλλήβδην των πιστών ακροατών του Τρίτου: Μη βαράτε όλοι μαζί παιδιά! Οι γενικεύσεις και οι αφορισμοί ("μασονικός κύκλος του τρίτου") οδηγούν σε λάθος συμπεράσματα και προσβάλλουν την πλειοψηφία των ακροατών του Τρίτου που δεν ανήκουμε σε κανέναν "κύκλο" και που είμαστε δεκτικοί σε όποιες αλλαγές βελτιώνουν και δεν αλλοιώνουν τον χαρακτήρα του σταθμού. Ναι, ο κ. Μιχαηλίδης υποπύπτει σε σφάλματα που αφορούν τη μουσική ορολογία αλλά δεν θυμάμαι να δήλωσε ποτέ ειδήμων σε αντίστοιχα θέματα.Κλείνω λέγοντας ότι με ικανοποιεί το γεγονός ότι τα χρήματα που πληρώνω υποχρεωτικά στην ΕΡΤ πηγαίνουν πλέον (και) στον εξαιρετικό κ. Μιχαηλίδη.
Παρακαλώ αγαπητοί, μη μας στήνετε όλους στον τοίχο!
fragkiskosk@gmail.com
Εδώ και χρόνια χαίρομαι που σας ακούω (εκτός ολίγων περιπτώσεων). Τώρα στο τρίτο, ακόμα πιο πολύ (λόγω μουσικών επιλογών). Μόλις διαπίστωσα ότι μέσα από αυτόν εδώ τον χώρο, "συνομιλείτε" (και πάλι) με τους αναγνώστες σας. Αυτό επίσης με χαροποιεί. Συνεχίστε σας παρακαλώ από όλα τα "βήματα" που διαθέτετε. Στη δύσκολη καθημερινότητα που ζούμε,έχουμε ανάγκη από τέτοιες σαν την δική σας φωνές...
Den yparxei tipota pio xydaio,tipota pio anandro apo to na kryvetai kaneis posw apo thn anwnymia tou,prokeimenou na ekfrasei tis apopseis tou.Deixnei anthrwpo kompleksiko,pou den exei th dynatothta na yposthriksei ta osa leei kai akolouthei apla gaibellistikes methodous tou styl,pes pes olo kai kati tha meinei....Opws kathe blogger ektithetai otan anarta ena keimeno,to idio prpei na symvainei kai me opoion epithymei na afhsei kapoio sxolio,thetiko h arnhtiko,to opoio omws me th seira tou prepei na ypokeitai se kriseis mellontikwn angnwstwn
Ακόμα και στο γεγονός ότι σκέφτηκες να ενεργοποιήσεις το comments moderation, πάλι τα "άκουσες" Χρήστο μου. Κάνε ότι νομίζεις καλύτερο για σένα. Το ίντερνετ είναι ο παράδεισος των θρασύδειλων (τσάμπα μάγκας, αφού κανείς δε με βλέπει, γιατί να μη σιχτηρίσω πέντε-έξι) και εμένα προσωπικά οι θρασύδειλοι μ'αφήνουν αδιάφορο. Κοίτα τη δουλειά σου, που την κάνεις και καλά.
πετάξαμε τα κλειδιά
ανοίξαμε
...
Το γεγονός πως ύπάρχει μοντερέϊσον και εμφανίζονται μόνο θετικά σχόλια είναι ενδεικτικό της ποιότητας....
Οχι, Anonymous. Δεν έχει σβηστει ούτε ένα αρνητικό σχόλιο, παρά μόνο 4 που ηταν υβριστικά.
Αυτό, δεν ειμαι υποχρεωμένος να το αποδείξω. Οι καλοπροαίρετοι, και όσοι με γνωρίζουν το δέχονται. οι κακοπροαίρετοι, όχι.
Και βεβαίως, ο καθένας αντιλαμβάνεται όπως εκείνος θέλει και την έννοια του υβριστικού κειμένου. Για μένα, δεν είναι ανάγκη να περιέχει μόνον υβρεις για να κριθεί ως τέτοιο.
Υβρις είναι και το "πνευμα" που διαπερνα ένα κείμενο. Ιδίως όταν αυτό είναι σαφές πως χαρακτηρίζεται από κακεντρέχεια και μίζερα συναισθήματα.
Ομως, ας μη συνεχίσουμε άλλο αυτήν την κουβέντα. Παρατράβηξε. και δεν έχει πιά νόημα.
Ένα πολύ εύστοχο σχόλιο του Ν. Δήμου για την κατάντια του Τρίτου με τις εκπομπές τύπου Μηχαϊλίδη
Χρήστο μου καλό σου βράδυ,
διάβασα την ανάρτηση του Ν. Δήμου, στην οποία αναφέρεται ο Θεόδωρος Αθανασίου. Αν και δεν αναφέρεται ευθέως σε σένα είναι πολύ πιθανό να αφορά κι εσένα η φράση «το Γ΄ Πρόγραμμα…έχει περιπέσει στο θανάσιμο αμάρτημα του λαϊκισμού» (!!!) Κι εδώ έρχεται η διαφωνία μου. Λαϊκισμός είναι μια ωραία εκπομπή μουσικής και λόγου σοβαρού και μεστού, όπως ο δικός σου; Μήπως τελικά Χρήστο μου δεν αξίζει να χάνεις το "χαλαρό" ρυθμό σου και να σου τη λένε και από πάνω;;; Εμείς οι πιστοί ακροατές σου ευχαρίστως (πιο ευχαρίστως μάλιστα) θα σε ακολουθήσουμε σ’ ένα άλλο σταθμό, όταν τελειώσει το συμβόλαιο σου βεβαίως.
Με συγχωρείς αν υπερέβηκα αυτά που με αφορούν και επεκτάθηκα και σε θέματα που αφορούν αποκλειστικά εσένα.
Δεν νομίζω ότι αναφέρεται στον Μιχαηλίδη ο Ν.Δήμου. Ούτε τραγουδάκια ούτε ειδησούλες ακούμε στο Γιόχαν Σεμπάστιαν Φλόιντ. Μάλλον δεν αναφέρεται καν στο τρίτο γιατί δεν άκουσα ποτέ στο τρίτο μη ποιοτική μουσική. Το τρίτο που ποθεί ο Ν.Δήμου το έχει ο κάθε "ποιοτιστής" στη δισκοθήκη του σπιτιού του. Ποιός ο λόγος να ανοίγει και ραδιόφωνο? Ίσως για να έχει ένα ζωντανό τζουκμποξ ή για εκπλήξεις του τύπου "για να δούμε τι θα βάλει τώρα". Το δεύτερο λύνεται εύκολα με μια mp3 playlist και επιλογή random. Όσο για το δεύτερο ....
θέλει πολύ δουλειά.
Υπομονή.
Πρόδρομος.
"Είναι ο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ χώρος του κάθε δημιουργού-ιδιοκτήτη του, που οικειοθελώς ανοίγει τις πόρτες του για να τον επισκεφθούν όσοι το επιθυμούν."
Κε Μιχαηλίδη συμφωνώ απολύτως.
Καλώς σας βρήκα.
Αγαπητέ Χρήστο,
Οχι δεν πρέπει να κλέισεις το σπίτι
είναι ένα σύμβολο προσέγγισης της ζωής μας με κέντρο τον άνθρωπο.
Μαζί σου χορεύουμε τον χορό της Ελληνικότητας που στη σύγχρονη εποχή προσπαθεί να κρατήσει ζωντανές αξίες που ψυχοραγούν.
Συμφωνώ με τις παρατηρήσεις σου μείνε πιστός στις αρχές σου, μην απαντάς σε ύβρεις, και ας δράξουμε της ευκαιρίας που το διαδίκτυο μας προσφέρει για μια επικοινωνία έντιμη, δημιουργική και ελεύθερη.
αυτό που έχω να καταθέσω ως εμπειρία, όχι μόνο από τα μπλογκς, είναι ότι η δυναμική του κάθε χώρου, εξουδετερώνει την όποια ασκήμια, όταν έχει εγρήγορση και λειτουργούντα ανακλαστικά. όχι αρνούμενη δηλ. μια κοινότητα, την ασκήμια, αλλα ανοικοδομώντας τη δική της αισθητική.
Κάνεις εν μέρει λάθος, αγαπητέ συντάκτη.
Δεν θα διαφωνήσω με τα περί καλής συμπεριφοράς, αλλά από την άλλη θα πρέπει να συνειδητοποιήσεις, ότι από την στιγμή που βγαίνεις στην «πιάτσα» του διαδικτύου, δεν είσαι «σπίτι» σου (κι ας είναι δικό σου το blog), αλλά στην «πλατεία του χωριού», πάνω σε σκαμνί και είσαι ανά πάσα στιγμή εκτεθειμένος στην κριτική, ακόμα και με μικρόψυχα ή κακόβουλα σχόλια.
Αν θέλεις να «λογοκρίνεις» και να έχεις το πάνω χέρι, τότε μην αφήνεις τους «Ανώνυμους» να σχολιάζουν και βάλε υποχρεωτική εγγραφή.
Αυτό βέβαια δεν αλλάζει και πολλά πράγματα. Αν θέλει κάποιος να στα «χώσει», θα στα «χώσει», έτσι κι αλλιώς.
Προσωπικά, η έγκριση σχολίων με βρίσκει κάθετα αντίθετο (είναι η πρώτη και η τελευταία φορά που γράφω και θα περιμένω αν θα με «εγκρίνεις»).
Για μένα, ή επιτρέπεις τον σχολιασμό, ή όχι. Δεν υπάρχει μέση λύση (δηλ. αν είχες 1000 σχόλια την ημέρα τι θα έκανες;)
Είναι προτιμότερο να απορρίψεις ένα σχόλιο εκ των υστέρων, παρά να δρας προληπτικά.
Απλώς η γνώμη μου...
@dimitris
Den yparxei tipota pio xydaio,tipota pio anandro apo to na kryvetai kaneis posw apo thn anwnymia tou,prokeimenou na ekfrasei tis apopseis tou.
Η ανωνυμία είναι βασική προϋπόθεση της ελεύθερης έκφρασης. Αλίμονο αν χρειαζόταν να δηλώσουμε τα στοιχεία μας για να εκφράσουμε τις απόψεις μας. Ξέρετε εγώ φοράω τη μάσκα όταν κάνω σκι για να μη κρυώνω και κάποιος άλλος την βάζει για να ληστέψει τράπεζα. Η μάσκα φταίει?
ΟΥΦ!! Και ΟΥΦ και πάλι ΟΥΦ!!
Βρε παιδιά, δεν κρύβεται ο λόγος. Φαίνεται ποιός γράφει από καρδιάς, ποιός γράφει για να φανεί, ποιός γράφει για να κρυφτεί (=να πλασσαριστεί), ποιός χρειάζεται βρίσιμο για να εκφραστεί και ποιός καθαρεύουσα...
Και αυτό είναι το μόνο όριο, για 'μένα φυσικά: η έκφραση, η ανάγκη της έκφρασης με σαφήνεια και καθαρότητα. Αλλιώς γιατί να μη λογοκρίνουμε το ζωγράφο που εκφράζεται σχεδιάζοντας πούτσους;
Αλλά εκεί που θα συμφωνήσω είναι στο δικαίωμα της παρέμβασης: Κάθε blogger κάνει ό,τι θέλει στα του οίκου του. Τελεία και παύλα.
Αγαπητέ Χρήστο ή φίλε Χρήστο ή Χρήστο (δεν ξέρω ποιά προσφώνηση μου βγαίνει καλύτερα, δίβουλος είμαι), δεν ήξερα οτι ξεκίνησες με το Τρίτο. Θα σε ψάξω φυσικά, γιατί μου έκανες πολύ παρέα από το Δίεση πηγαίνοντας στη δουλειά. Στον Αντέννα λίγο σε άκουσα, και θα συμφωνήσω με κάποιο προλαλήσαντα: δεν ήσουνα εσύ.
Λυπόν
Το comment moderation ειναι επιβεβλημένο στα πολυσύχναστα blogs.
To Google ειναι δυστυχώς ανεπαρκές με την εννοια του οτι δεν δινει τα IP των σχολιαστών , αυτο και μονο εκμεταλευόμενοι κάποιοι είχαν δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στο
παρελθόν
"Ο χώρος αυτός είναι ιδιωτικός, και θα τον προστατεύσω από τέτοια τυπάκια, που έχουν πλημμυρίσει τη ζωή μας."
Χωρίς καμία πρόθεση απομόνωσης/σχολιασμού μίας φράσης σου και μόνο, πιστεύω ότι ακριβώς τέτοια "τυπάκια" μάς βοηθούν στο να γίνουμε καλύτεροι!
Θα διαφωνίσω με την άποψή σου Χρήστο, ότι το blog σου είναι το σπίτι σου. Εάν ήταν έτσι, δεν θα το έβγαζες "φόρα-παρτίδα" στην μεγαλύτερη πλατεία του κόσμου (όρα Web). Νομίζω ότι από την στιγμή που αποφασίζεις να "εκτεθείς" δημόσια σε διαδραστικό μέσο (π.χ. τηλέφωνο, live show, blog κλπ.), θα πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για τέτοιες αντιδράσεις...
Το ζητούμενο, κατά την γνώμη μου, είναι απλό: είτε "εκτίθεσαι" (με τις όποιες συνέπειες) είτε όχι...
Τα διάφορα "τυπάκια" απλά μας βοηθούν στο να καταλάβουμε το πόσο καλύτεροι μπορούμε να γίνουμε, είτε στο να κατανοήσουμε το πόσο χάλια ζωή περνούν κάποιοι εξ'αυτών.
Ας το δούμε θετικά: στο ταξίδι της ζωής, κάποιοι ταξιδεύουν business και κάποιοι "μπαλαούρο" (χωρίς να είναι απαραίτητα υπεύθυνοι γι αυτό!). Ουαί κι αλλοίμονο εάν κατά την διάρκεια του ταξιδιού μας δεν μπορέσουμε να καταλάβουμε τί εστί "μπαλαούρο"...
Γιατί τότε δεν θα μιλάμε δημόσια για "όλους", παρά μόνο για "όλους εμάς"...
Φιλικά,
Γιώργος Δήμος
Αν ξέραμε πού να βάλουμε όρια θα ζούσαμε σε έναν τέλειο κόσμο. Απλά να προσπαθούμε να γινόμαστε κάθε μέρα και καλύτεροι, μονάχα αυτό μπορούμε.
Φιλικά,
Χριστοθέα
:)
Αγαπητοί Γιώργο και "Πάρε-Δωσε".
Στο παγκόσμιο χωριό που ονομάζεται Διαδίκτυο, με όση ελευθερία αυτό προσφέρει, ασφαλώς και ο κάθε χρήστης έχει, και πρέπει να εχει "το δικό του σπίτι", είτε αυτό ονομάαζεται e-mail είτε blog, είτε οτιδήποτε άλλο.
Ο ιδιωτικός χώρος του κάθενα, είναι για μένα "αγιος", και δεν χρειάζεται, αναγκαστικά, να είναι "περιχαρακωμένος", η προστατευμένος πίσω από κάποια κλειστη πόρτα. Ακόμα κι' όταν περπατάς στο δρόμο, έχεις, και πρέπει να έχεις, τον "ιδιωτικό σου χώρο".
Τα blogs, είναι για μένα, κατ΄εξοχήν, το σπίτι του καθενός. Και γι' αυτό μέ ενθουσιάζει όταν τόσοι άνθρωποι σου ανοίγουν την πόρτα (ίσως και της ψυχής) τους, και σού λένε "έλα μέσα να μοιραστούμε πράγματα".
Δεν σημαίνει ότι σε όλα θα συμφωνούμε. Μπορεί, ακόμα και να "τσακωθούμε" για μιάν ιδέα, 'η "μιαν απόχρωση του μώβ" ακόμα, όπως έλεγε κι ο Ελύτης.
Αλλά, δεν θα γίνουμε χυδαίοι. Τότε, ναί, παραβιάζεται, το προσωπικό άσυλο του καθενα. Και σ' αυτήν την περίπτωση, καθαρά για λόγους προστασίας (άμυνας, τη λένε νομικά), πρέπειο να τους κλείνεις απέξω.
Οι δικοί μου αποκλεισμοί, λίγοι, έγιναν σε ανθρώπους που για μένα υπερέβησαν τα όρια, ο καθορισμός των οποίων ασφαλώς και είναι αυθαίρετος, εκ μέρους μου.
Αποκλείστηκαν, κατ' αρχάς, σχόλια υβριστικά, και εναντίον μου, αλλά και εναντίον άλλων ανθρωπων, γνωστων μου και μη. Πως είναι δυνατόν αυτό να το αφήσω έτσι;
Αποκλείστηκε, επίσης, (και πόσο άσχημα μου ηχεί αυτή η λέξη "αποκελισμός"), εκείνη η κατηγορία ανθρωπων που σου επιτίθενται ΜΟΝΟ για να σου επιτεθούν, και να φανεί μάλιστα σε όλους η επίθεσή τους. Δεν τους φτάνει, φερ ειπείν, να σου διορθώσουν ένα λάθος. Ουτε να σου στείλολυν ένα e-mail για να σου το πουν, και να τους απαντήσεις ευχαριστωντας τους. Οχι. Θέλουν να σε διαπομπέυσουν. να πουλήσουν δημόσια την "εξυπνάδα" τους. Σκοπό έχουν την ταπέινωσή σου. Για μένα, αυτό, είναι από τις μεγλύτερες μορφές ύβρης.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, Στε΄λιο μου αγαπημένε, ναί, η "ανωνυμία" καθίσταται συνώνυμη με τρομοκρατία. Φοράω μιά κουκούλα και επιτίθεμαι στον άλλον, που είναι "ορθάνοικτος", όνομα, διεύθυνση, τα πάντα, με έανα "βουνό από πανίσχυρα πυρομαχικά", και τον εξοντώνω. Ηθικώς, άν μη τι άλλο.
Ζουμε σε μια κοινωνία όπου η επιθετικότητα των ανθρωπων είναι πλέον ανεξέλεγκτη. Τι θα κάνουμε λοιπόν; Εν ονόματι της όποιας ελευθερίας, που εδω στην Ελλάδα έχει κακοπάθει τόσο, θα καθησουμε στην άκρη και θα τους πουμε "συνεχίστε να επιτίθεστε;"
Χρ.
Μας λείπετε από τα ερτζιανά. Πως θα περάσω αυτό το καλοκαίρι χωρίς να σας ακούω στην δουλειά;
Πολλα λογια Χρηστο μου.. για ενα αυτονοητο πραγμα.. Απο την αρχη ενεργοποιησα το φιλτρο για τον απλουστατο λογο οτι δεν θα ηθελα τον καθε καθυστερημενο να μπορει να δημοσιευσει καποιο σχολιο, για την μανα καποιου σε σχεση με τις ορμες του.. ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΤΟ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΟΜΑΙ! Ακραιο το παραδειγμα αλλα γι αυτο και το φιλτρο..
για την ιστορια ..
δεν εχει χρειαστει ακομα να κοψω κανενα μηνυμα..
Κύριε Μιχαηλίδη, Θα ήθελα να πω ότι όσοι σχολιάζουν καλώς ή κακώς να μην το κάνουν ανωνύμως. Έχουν το δικαίωμα να διαφωνούν ή να έχουν τις δικές τους απόψεις αλλά δεν έχουν το δικαίωμα να πέρνουν βήμα στο δικό σας blog και να βρίζουν οποιονδήποτε. Άμα θέλουν να βρίζουν ας κάνουν ένα δικό τους blog και ας βρίζουν όποιον θέλουν από το πρωί ώς το βράδυ.
Mακάρι, Κύριε Μιχαηλίδη, η εκπομπή σας να είχε διάρκεια μεγαλύτερη από δύο ώρες... Θα ανέβαινε έτσι το επίπεδο του ελληνικού ραδιοφώνου.Και μην ασχολείστε με το βόρβορο γιατί όπως λέει και ο Κωστής Παλαμάς "Ο ήλιος και εκεί πάντα ήλιος δεν ξεπέφτει μήτε κι ο βόρβορος αλλάζει, δε γίνεται φως".
Εγώ πάντως είμαι απαισιόδοξη ότι κάτι μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο, μαζί με τον Γιώργο Σεφέρη
"Φωτιές του Αϊ-Γιάννη
Η μοίρα μας, χυμένο μολύβι, δεν μπορεί ν' αλλάξει
δεν μπορεί να γίνει τίποτε.
Έχυσαν το μολύβι μέσα στο νερό κάτω από τ' αστέρια κι ας ανάβουν οι φωτιές.
Αν μείνεις γυμνή μπροστά στον καθρέφτη τα μεσάνυχτα βλέπεις
βλέπεις τον άνθρωπο να περνά στο βάθος του καθρέφτη
τον άνθρωπο μέσα στη μοίρα σου που κυβερνά το κορμί σου,
μέσα στη μοναξιά και στη σιωπή τον άνθρωπο
της μοναξιάς και της σιωπής
κι ας ανάβουν οι φωτιές.
Την ώρα που τέλειωσε η μέρα και δεν άρχισε η άλλη
την ώρα που κόπηκε ο καιρός
εκείνον που από τώρα και πριν από την αρχή κυβερνούσε το κορμί σου
πρέπει να τον εύρεις
πρέπει να τον ζητήσεις για να τον εύρει τουλάχιστο
κάποιος άλλος, όταν θα 'χεις πεθάνει.
Είναι τα παιδιά που ανάβουν τις φωτιές και φωνάζουν μπροστά στις φλόγες μέσα στη ζεστή νύχτα (Μήπως έγινε ποτές φωτιά που να μην την άναψε κάποιο παιδί, ω Ηρόστρατε)
και ρίχνουν αλάτι μέσα στις φλόγες για να πλαταγίζουν (Πόσο παράξενα μας κοιτάζουν ξαφνικά τα σπίτια, τα χωνευτήρια των ανθρώπων, σαν τα χαϊδέψει κάποια ανταύγεια).
Μα εσύ που γνώρισες τη χάρη της πέτρας πάνω στο θαλασσόδαρτο βράχο
το βράδυ που έπεσε η γαλήνη
άκουσες από μακριά την ανθρώπινη φωνή της μοναξιάς και της σιωπής
μέσα στο κορμί σου
τη νύχτα εκείνη του Άι-Γιάννη
όταν έσβησαν όλες οι φωτιές
και μελέτησες τη στάχτη κάτω από τ' αστέρια".
Λονδίνο, Ιούλιος 1932
H μηχανή νίκησε τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος έγινε μηχανή, λειτουργεί και δε ζει πια. Οι κινήσεις, οι επιθυμίες, οι φόβοι, η αγάπη και το μίσος του έχουν μηχανοποιηθεί. Το ίδιο συμβαίνει και με τις προτιμήσεις και τη γνώμη του. Η εκπαίδευση των παιδιών, οι παραγωγικές δραστηριότητες, ο αθλητισμός και η ψυχαγωγία, η εφαρμογή των νόμων, η αστυνομία και η δημόσια διοίκηση, ο στρατός και η κυβέρνηση, όλα αρχίζουν να τείνουν προς την απάνθρωπη τελειότητα της μηχανής.
Όταν θα έχετε κάνει το κράτος μια μηχανή, πως θα εμποδίσετε τον οποιονδήποτε τρελό ν' αρπάξει το τιμόνι και να ρίξει τη μηχανή στο γκρεμό; Όταν θα έχετε κάνει το κράτος μια μηχανή, θα πρέπει εσείς οι ίδιοι να χρησιμοποιηθείτε σαν κάρβουνο για τη λειτουργία της.
ΓΙΑ ΜΙΑΝ ΟΠΤΙΚΗ ΤΟΥ ΗΧΟΥ
Θα μπορούσε νά'ναι μιά σονάτα του Χάυντν, μαζί με πλήθος κυλιόμενα και
κρουόμενα μανταρίνια, ή παθιασμένα ερωτόλογα με μακρινές εκρήξεις λατομείων.
Αλλά όχι.
Εμείς θα πάμε σαν τη γλώσσα που περνάει από το τρυπητό για ν' αφήσει απ'έξω τ'
απόφλουδα και να βρεθεί ποιός φταίει και διαπράττει κάθε μέρα το αυτί μας μιάν
ανορθογραφία.
Κάποτε, μιά μέρα χειρότερη και της Κυριακής, το συνειδητοποίησα! Η πρωτεύουσα
σ' όλο το μάκρος της είχε γεμίσει τρύπες. Όχι απ'αυτές που ανοίγουν οι εργάτες του
Δήμου στους υπονόμους. Μιλώ για τις άλλες, πάνω στις προσόψεις των υψηλών
κτιρίων, όπου προσεκτικά στήνονται οι επιγραφές εταιρειών, ιδρυμάτων και
καταστημάτων. ΦαρμακείΟ, καφενείΟ, ΑιματολογικΟ ΚέντρΟ, ΠαιδαγωγικΟ
ΙνστιτούτΟ. Που ο Θεός να βάλει το χέρι του.
Στο τηλεγραφείο των νευμάτων μεγάλη αναστάτωση επικρατεί σ' όλη τη γειτονιά.
Μήπως είναι κανένας ξένος δάχτυλος του τύπου ΝΟVA MAKEDONIA, ή μήπως
τού' φυγε του μπογιατζή το τελευταίο ψηφίο και έμεινε ανολοκλήρωτο από αμέλεια
ή, δεν αποκλείεται, από οικονομία;
Μα είναι δυνατόν; Να σου φτιάχνει ο ράφτης ένα ωραίο σακάκι που το ένα του
μανίκι του λείπει, κι εσύ να κυκλοφορείς με καμάρι, όπως ο καστράτος που ιδίω
δικαιώματι έμπαινε στα χαρέμια, κι ας του έλειπε κάτι· ζωή νά' χε ο σουλτάνος.
Φαίνεται πως η ζωή αυτή δεν έγινε για να επιτευχθεί "κάτι δύσκολο ή κάτι το
υψηλό". Καθόλου. Έγινε για την ευκολία μας. "Πονάει δόντι, βγάζει δόντι" που
έλεγαν οι παλαιοί. Πονάει περισπωμένη, βγάζει περισπωμένη· πονάει δασεία,
βγάζει δασεία. Και λαμπρά ταιριάζουν όλα.
Συγνώμην, αλλά το σώβρακό σου δεν τ' αφήνεις να φαίνεται ποτέ του. Αλλά το
φορείς. Δεν είναι το πρακτικό μέρος των πραγμάτων που πρωτεύει στη ζωή μας. Τα
τρία τέταρτα της ανθρωπότητας διαβιούν κατά λάθος. Διαγράφουν το περιττόν, και
ας είναι ωραίον, κερδίζοντας μερικά εικοσιτετράωρα πλήξης. Αλλού, μακριά τους
στάζει ο χυμός, έστω και ως ήχος στα χείλη μιάς θυγατρός του Ομήρου.
Στις δέκα λέξεις μας οι πέντε είναι ξένες. Ολοταχώς βαδίζουμε προς μιάν εσπεράντο
παρά πέντε. Κανένας Ηρώδης δεν θα τολμούσε να διατάξει τέτοια γενοκτονία όπως
αυτή του τελικού - ν· εκτός κι αν τού' λειπε η οπτική του ήχου.
Μιά Φύση ευκτική, ανώτερη και της Αττικής, εξαποστέλλει ρυακισμούς και
θροϊσματα στο Θριάσιο πεδίο των αποξηραμένων μεταρρυθμιστών, που χάρη στον
ευφωνικό στραβισμό τους εκλαμβάνουν τον εαυτό τους για προοδευτικό. Αλλά
στους φθόγγους, όπως και στα χρώματα, δεν υπάρχει η έννοια της προόδου. Εκτός κι
αν εσύ είσαι ο δράστης, οπότε όσο πιό ευώχυμο είναι το ένα τόσο δυσαπεικόνιστο
είναι το άλλο.
Μιά κοινωνία όπου τ' αναγνώσιμα δέντρα γίνονται και πολυφωνικά της ίριδας
βρίσκεται ήδη εν εξελίξει. Ας είναι καλά ο εκάστοτε γεωμέτρης ποιητής, πού' χει
κερδίσει τον στέφανο του ανέμου. Ίσως ο νέος Αρίων να γεννήθηκε μόλις εχθές.
ΥΓ. Μπορεί να παραξενεύεται κανείς με την από σκοπού αποχαλινωμένη Κυριακή
της γραφής μου. Δεν έχει όμως παρά να την εξωθήσει ως το έσχατο άκρο της, για να
ανατραπεί και να βρεθεί απ' την άλλη μεριά, στην τάξη μιάς κλασσικής Δευτέρας.
(2 X 7 ε , Οδυσσέας Ελύτης)
κ. Μιχαηλίδη, σας διαβάζω ανελλιπώς στην ελευθεροτυπία, αλλά μόλις πρόσφατα κατάλαβα ότι είστε το ίδιο πρόσωπο που ακούω εδώ και δυο εβδομάδες στο τρίτο.Ενθουσιάστηκα!Σας ακούω καθώς δουλεύω το πρωί στο γραφείο μου, για να συγκεντρώνομαι. Οι μουσικές επιλογές σας μου δημιουργούν ακριβώς το περιβάλλον που χρειάζομαι. Θα σας παρακαλούσα, αν σας είναι εύκολο, να με βοηθήσετε να βρώ το Ελληνικό Καρναβάλι του Θεοδωράκη, το οποίο δεν κατάφερα να βρω σε κανένα δισκοπωλείο. Ευχαριστώ, Μαριγώ
Post a Comment
<< Home