Friday, December 12, 2008

Η κρίση, το χάος, η έξοδος


Παλαιότερα, όταν κάτι στράβωνε στη κοινωνία μας, όταν δέν πηγαίναν καλά τα πράγματα και κάποια κρίση κτυπούσε τη πόρτα, υπ΄ρχαν οι πνευμαικοί μας άνθρωποι που έβγαιναν, έλεγαν δυο-τρείς μεστες κουβέντες, και αυτό ηταν: η περίσκεψη υπερίσχυε του παραλογισμού, του φανατισμού και όλων των αρρωστημένων «-ισμών».

Το ξέραμε ότι θα «εβγαιναν». Και τους περιμέναμε.

Θυμάμαι εκείνες τις μέρες που την Ελλάδα έπνιγε ο καταπράσινος, τότε, βόρβορος της «Αυριανής». Που έφτασε στο σημείο να σπιλώσει υπολύψεις, να «δολοφονήσει» ανθρωπους με τη λάσπη και τον κιτρινισμό της, να εκθρέψει μια καινούργια κάστα ανθρωπων διεφθρμένων, αγενών, άξεστων, που έβαλαν γερα το χέρι τους και στη σαβούρα που βιώνουμε σήμερα.

Τότε, λοιπόν, βγηκε ένας Χατζιδάκις, και με μιά μονο κουβέντα του αποκάλυψε πλήρως το προσωπείο του δηλητηριώδους εείνου φιδιού, και έκαναν όλοι μόκο.

Ο ίδιο έκαναν, σε άλλες περιπτώσεις ο Τσαρούχης, ο Ελύτης, ο Αναγνωστάκης, ο Πατρίκιος – αργότερα, και ως σημερα αραιά και που, ο Μίκης θεοδωράκης.

Τούτες τις μέρες τις αδέσποτες, η ψύχραιμη σκέψη φωτισμένων, γενναίων και καθαρων ανθρωπων, είναι όσο ποτέ άλλοτε αναγκαία. Τέτοιος, ηταν πάντα και ειναι ακόμα ο Λεωνίδας Κύρκος. Και το άρθρο του, που δημοσιεύτηκε την Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2008 στην «Ελευθεροτυπία», ειναι από τα λίγα που βάζουν τα πράγματα στη θέση τους. Γιατί, μιλήσαμε και μιλάμε όλοι. Ειναι πολλύς ο θόρυβος, και λίγη η σκέψη. Περισσευει η κραυγή και το σύνθημα, καί λείπει ο τεκμηριωμένος λόγος και η λογική.

Το αναδημοσιεύω το άρθρο, προσυπογράφοντας κάθε του λέξη.


Η κρίση, το χάος, η έξοδος

Του ΛΕΩΝΙΔΑ ΚΥΡΚΟΥ

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο δύσκολη, που μέσα από μια σοβαρή κρίση γεννοβολάει κάτι καινούργιο. Κανείς δεν είναι έξω απ' αυτή την κρίση. Το ζήτημα δεν είναι να την περιγράψουμε απλώς, να την ξορκίσουμε ή να την εκμεταλλευτούμε μικροκομματικά. Το ζήτημα είναι να την κατανοήσουμε, να την αναλύσουμε και αναζητήσουμε διεξόδους ρεαλιστικές προς όφελος των πολλών, των εργαζομένων και συνολικά της πατρίδας μας.Το κείμενο είχε γραφεί πριν ξεσπάσουν τα γεγονότα στην Αθήνα και στις άλλες μεγάλες πόλεις. Εκρινα αναγκαίο να περιλάβω μερικές σκέψεις.Με κατέχει, όπως όλους, μια ασυγκράτητη οργή και αγανάκτηση. Πρώτα για τον φόνο του νεαρού μαθητή, του Αλέξη, που βύθισε σε βαθύ πένθος ολόκληρη την Ελλάδα. Και στάθηκε η θρυαλλίδα μιας πρωτοφανέρωτης έκρηξης που κινητοποίησε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, με πρώτη τη νεολαία. Οι διαδηλώσεις, οι συγκεντρώσεις ήταν η αυθόρμητη απάντηση στο έγκλημα και ήταν μια υγιής, υγιέστατη αντίδραση της κοινωνίας που έδειξε πως ζει, πως υπάρχει. Ως εδώ. Από κει και ύστερα οι εμπρησμοί, οι καταστροφές, οι λεηλασίες ήταν μια οικτρή συνέχεια που μόνο προβοκάτορες, άθλια υποκείμενα, κινούμενα από σκοτεινές επιδιώξεις ορκισμένων εχθρών της Δημοκρατίας που έχουν σαν στόχο το ειρηνικό μαζικό κίνημα, μπορούσαν να το αποτολμήσουν. Οι τάχατες αντιεξουσιαστές, οι τάχατες αναρχικοί, οι κουκουλοφόροι, οι ποικιλώνυμοι δειλοί ταραχοποιοί και κάποιοι ανώριμοι νεαροί που κάνουν σύγχυση ανάμεσα στα επαναστατικά γεγονότα και σε ευκαιρίες για πλιάτσικο και κάποιοι άλλοι που αρέσκονται να παίζουν τους κλέφτες και αστυνόμους ήταν οι ήρωες αυτών των ταραχών που βύθισαν στην απόγνωση εκατοντάδες καταστηματάρχες και χιλιάδες εργαζομένους, που έχασαν τις δουλειές τους και το γλίσχρο μεροκάματο. Ολους αυτούς που τους κατηγορώ στο όνομα της ιστορίας του εργατικού κινήματος, τους ΑΠΑΓΟΡΕΥΩ να επικαλούνται το όνομα της Αριστεράς. Δεν έχουν, ούτε μπορούσαν να έχουν καμία σχέση μαζί της. Και τους κατηγορώ ακόμα μία φορά σαν προβοκάτορες, εχθρούς της Δημοκρατίας. Και τους καλώ, αν έχουν κουκούτσι μυαλό και αίσθημα ευθύνης, να εγκαταλείψουν τις άθλιες μεθόδους τους και να εξαφανιστούν από τη δημόσια ζωή.Μας λένε, το φαινόμενο της κρίσης είναι παγκόσμιο. Ναι είναι! Αλλά αυτό ταυτόχρονα χρησιμοποιείται για να συγκαλύψει τις ελληνικές ιδιαιτερότητες, τις ευθύνες των ντόπιων που συμπορεύτηκαν χρόνια με τους μεγάλους, τους ξένους. Και τους ακολούθησαν στις συνταγές του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, στον ξέφρενο δρόμο της συμπίεσης των λαϊκών εισοδημάτων, της εξουδετέρωσης των κατακτήσεων των εργαζομένων, της συρρίκνωσης της ζήτησης, της υπερχρέωσης των νοικοκυριών, της εμφάνισης με απειλητικές διαστάσεις του φαινομένου της ανεργίας, της νέας φτώχιας, της διάλυσης του παραγωγικού ιστού, της συστηματικής επίθεσης κατά του κράτους πρόνοιας, με όλες τις οικτρές συνέπειες στην υποβάθμιση των κοινωνικών υπηρεσιών, ιδιαίτερα υγείας - παιδείας. Σ' αυτά να προσθέσουμε την εκτίναξη της διαφθοράς, την επιδημία των σκανδάλων, την καταβύθιση των αρχουσών τάξεων σ' ένα βούρκο απίστευτου εγωισμού και ηθικής αμβλύτητας, που μετράται με την εξοργιστική απόσταση ανάμεσα στα εισοδήματα και τον τρόπο ζωής διαφορετικών ομάδων του πληθυσμού. Μια χαρακτηριστική εικόνα μάς προσφέρει το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, όπου παπάδες και πολιτικοί τους προστάτες συναγωνίζονταν σε μια ευρηματική επιχείρηση διαρπαγής και λεηλασίας της δημόσιας περιουσίας υπό την ηγεσία ενός σατανικού ηγούμενου.Αυτή τη ζοφερή κατάσταση καλείται να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση της Ν.Δ. Ηρθε στην εξουσία με την υπόσχεση να εφαρμόσει πολιτική σεμνότητας και ταπεινότητας. Επέλεξε λάθος πεδίο αναμέτρησης. Γιατί οι δυνάμεις στο εσωτερικό της, που βιάζονταν όχι για την επανίδρυση του κράτους, αλλά για την ανακατάληψή του και την αδίστακτη νομή του, ήταν ασυγκράτητες. Και οι σεμνότυφες επαγγελίες παραβιάστηκαν γρήγορα. Τώρα πια έγινε φανερό ότι αυτή η κυβέρνηση πρέπει να φύγει το γρηγορότερο. Και ποιος θα έρθει στη θέση της;Κάποιοι στην Αριστερά προωθούν την ιδέα μιας κυβέρνησης της Αριστεράς ή με κύριο πυρήνα την Αριστερά (ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ). Ευχολόγιο και άκρατος βολονταρισμός!Δεν ήρθε ακόμα η ώρα. Χρειάζεται πάρα πολλή δουλειά για να 'ρθει. Και θα 'ρθει. Αν κερδίσουμε τον νου και την καρδιά του Λαού μ' ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων σε όλους τους τομείς. Και συγκροτήσουμε για στήριξη τη μεγάλη κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία που από χρόνια κηρύχνει η ανανεωτική Αριστερά, χωρίς δογματισμούς, αποκλεισμούς και χωρίς -σήμερα, θα έλεγα- περιττές ηθικολογίες.Το πρώτο βήμα που προτείνω είναι η συνάντηση των δύο μεγάλων ρευμάτων του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ. Οχι απλώς μια συνάντηση κορυφής, αλλά συνάντηση, συνεργασία, ώσμωση των δύο μεγάλων ρευμάτων με κοινή δράση, κοινές συζητήσεις, κοινές προγραμματικές κατευθύνσεις. Αυτό το τελευταίο θέλει ιδιαίτερη προσοχή. Οσο είναι απαραίτητο, όχι σαν φράσεις, αλλά ουσιαστικά, τόσο είναι παγιδευτικό γιατί κάποιοι το επικαλούνται σαν άλλοθι -ότι δηλαδή δεν είναι δυνατό να βρεθεί κοινή βάση για συμφωνία- για να μην προχωρήσει οποιαδήποτε διαδικασία για την εξεύρεση κοινής βάσης που παρά τις διαφορές είναι δυνατή αν υπάρξει ισχυρή βούληση γι' αυτό.Βλέποντας σε μεγάλους ορίζοντες, μπορούμε να πούμε ότι το ΠΑΣΟΚ μέσα και από την κρίση του ωρίμασε περισσότερο, κατανοεί πιο πολύ στη βάση του αλλά και στην ηγεσία του ότι η υπεροψία της εξουσίας, η αλαζονεία δεν του έκανε καθόλου καλό, δημιούργησε σκοτεινές περιοχές στη διακυβέρνησή του, που προκαλούν δυσπιστία απέναντι σε θετικές του διακηρύξεις. Πρέπει να πούμε ότι και ο δικός μας καταγγελτικός λόγος και η υπερφίαλη διεκδίκηση, ότι εμείς έχουμε σε όλα δίκιο, δημιουργούν εύλογες απώσεις και από την άλλη πλευρά. Για να 'μαστε ρεαλιστές, δυσκολίες και διαφορές υπάρχουν και θα υπάρξουν. Παρ' όλα αυτά πρέπει να καταβληθούν έντιμες και φωτισμένες προσπάθειες να προσεγγίσουν τα δύο μεγάλα δημοκρατικά ρεύματα ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ(ΣΥΡΙΖΑ) για να ασφαλίσουν την έφοδο προς τη Δημοκρατική Αναγέννηση και τον δημοκρατικό σοσιαλισμό που έχει ανάγκη ο τόπος. Σ' αυτή την κατεύθυνση πρέπει να αναλάβουμε προσπάθειες για μιαν ευρύτερη συνάντηση με το ρεύμα της Σοσιαλδημοκρατίας, τώρα που ο νεοφιλελευθερισμός χρεοκόπησε και χρεώθηκε την ευθύνη για τη σημερινή παγκόσμια κρίση. Η παρουσία του Γ. Παπανδρέου ως προέδρου της Σ.Δ. Διεθνούς αποτελεί θετική συγκυρία. Χρειάζεται κι εδώ να απαλλαγούμε από τους σεκταρισμούς μας και να καταλάβουμε σε βάθος το μήνυμα ότι μπήκαμε σε νέα εποχή και ότι η Ιστορία αλλάζει σελίδα. *

14 Comments:

Anonymous Anonymous said...

καλο κείμενο ως προς τις διαπιστώσεις για την καπηλεία της αριστεράς από τους προβοκάτορες, αλλά λίγο ευκαιριακό δεν το βρίσκεις που ανακατεύει την συνεργασία ΠΑΣΟκ - Συριζα

7:47 PM  
Blogger Πέτρος Μπαστέας said...

To παρελθόν (όσους αγώνες και αν έχει κάνει) προσπαθεί να εκδικηθεί το μέλλον. Αυτό που δεν θα πρόλαβε να δει.
Εκτός τόπου και χρόνου ο αγαπητός Λεωνίδας. Είναι δυνατόν σε συνθήκες εξέγερσης της νεολαίας να μετράς την αγωνία των παιδιών με αναμασήματα της δεκατίας του 80 περί συνεργασίας του ΠΑΣΟΚ με τις άλλες δημοκρατικές δυνάμεις;

1:47 AM  
Blogger christos michaelides said...

Αγαπητέ "Ξένο".

Και μόνο η φραση σου "Αυτό που δεν θα προλάβει να δει", φανερώνει μικροτητα ψυχης και έλλειψη σεβασμού. Ιδίως πρός έναν άνθρωπο που, άν κρίνεις από τους αγωνες του, τη φρεσκάδα υτων ιδεών του και τη καθαρότητα της σκέψης του (με όλα τα άσχημα της μοιρας κτυπήματα που έχει δεχτει), ειναι πολύ πιο νέος από τον καθένα από μας.

2:40 AM  
Blogger Meropi said...

Χρήστο μου,
καλημέρα. Κι εγώ πιστεύω, όπως το Λεωνίδα Κύρκο, ότι οι συνθήκες έχουν αλλάξει και οι πολίτες έχουν ωριμάσει πια και κατάλαβαν ότι ήρθε ο καιρός "να απαλλαγούμε από τους σεκταρισμούς μας και να καταλάβουμε σε βάθος το μήνυμα ότι μπήκαμε σε νέα εποχή και ότι η Ιστορία αλλάζει σελίδα". Αμήν

11:09 AM  
Blogger spy said...

ΦΙΛΕ ΧΡΗΣΤΟ
ΔΙΑΒΑΣΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΚΥΡΚΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ Κ ΤΟΝ ΑΚΟΥΣΑ Κ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΤΟΥ ΜΕΓΚΑ.
ΜΕ ΗΡΕΜΟ ΤΡΟΠΟ ΕΙΠΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΟΠΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ.

12:13 PM  
Blogger αθεόφοβος said...

Έγραφα ένα αντίστοιχο ποστ που θα έγραφα περίπου τα ίδια όταν διάβασα το δικό σου, οπότε το αναδημοσίευσα ολόκληρο
http://atheofobos.blogspot.com/2008/12/84.html

2:33 PM  
Anonymous Anonymous said...

10 ΜΕΙΟΝ 5 ΜΕΙΟΝ 5, 6 ΔΙΑ 2 ΣΥΝ 8,
20 ΦΟΡΕΣ το 15, 11 ΚΙ 7 18,
ΚΙ ΟΜΩΣ ΚΑΤΑ ΒΑΘΟΣ, ΚΑΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΑΘΟΣ...


Πού βρίσκεται το λάθος στις απόψεις του Λεωνίδα Κύρκου, όπως τις εκθέτει στο συγκεκριμένο άρθρο και όπως επανειλημμένα έχει την ευκαιρία να παρουσιάζει; Όχι φυσικά στην περιγραφή των πρόσφατων γεγονότων με αφορμή την δολοφονία. Ούτε βέβαια στην καταγγελία των φυσικών αυτουργών της ανεξέλεγκτης βίας επί δικαίων και αδίκων. Ούτε ακόμα στην επισήμανση του γεγονότος, ότι η "τυφλή" βία δεν είναι στην πραγματικότητα και τόσο τυφλή, αφού, συνήθως, πλήττει το μαζικό κίνημα, "έργο" που έχουμε δει να ανεβαίνει με επιτυχία σε πλείστες όσες περιπτώσεις διεθνώς και σε διάφορες εποχές της πρόσφατης Ιστορίας.

Εκεί που κάνει το λάθος, είναι στην "πρόσθεση". Μ' άλλα λόγια, στην έξοδο που βλέπει και προτείνει.

Τι καλό για τον πολύ κόσμο που συνθλίβεται σήμερα (οικονομικά, κοινωνικά, πολιτισμικά) θα μπορούσε να προκύψει από μιά συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ (δεν υπάρχει ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ αγαπητέ σύντροφε Λεωνίδα, τέτοιο σχήμα εγώ δεν ξέρω) με το ΠΑΣΟΚ υπό τις παρούσες συνθήκες; Όπου, παρούσες συνθήκες είναι ο δυσμενής για την Αριστερά συσχετισμός; Ελάχιστα πράγματα, τόσο ελάχιστα που δεν αξίζουν το βαρύτατο τίμημα που θα πληρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ σε μιά τέτοια περίπτωση. Αυτό δεν είναι εκτίμηση, αυτό είναι βεβαιότητα! Και γιατί είναι βεβαιότητα; Απλούστατα γιατί το έχουμε δει στην πράξη αυτό το σενάριο. Όχι ακριβώς ίδιο, από την πρώτη μέχρι την τελευταία σκηνή, με αυτό που περιγράφει ο Λ.Κ. Αλλά τόσο παραπλήσιο, ώστε με άνεση να μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την πρότασή του ως remake!

Αλήθεια, πώς κυβέρνησε τόσα χρόνια το ΠΑΣΟΚ; Δεν εννοώ με ποιό τρόπο κυβέρνησε, ποιά είναι τα πεπραγμένα του και οι παραλείψεις του, αλλά με ποιό τρόπο αναρριχήθηκε και παρέμεινε στην κυβερνητική εξουσία τόσα χρόνια. Υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το έκανε και με τις ψήφους - εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους - αριστερών πολιτών; Και τι είναι αυτό, αν δεν είναι στην πράξη και επί της ουσίας, κεντροαριστερή "συνεργασία" (νομίζω ότι τα εισαγωγικά δεν χρειάζονται καμία επεξήγηση); Και είναι μόνο αυτό; Όχι δα! Μήπως είναι λίγες οι περιπτώσεις αριστερών γνωστών αριστερών που προσώρησαν ή στήριξαν το ΠΑΣΟΚ; Να θυμηθούμε τον Μπριλάκη; Τον Γλέζο; Τον Μάρκο Βαφειάδη; Κι αργότερα, να θυμηθούμε τον Γαλανό που έγινε βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, αφού είχε υπάρξει κατήγορος του Συνασπισμού στο Ειδικό δικαστήριο του 91; Να θυμηθούμε τον Μπίστη; Να θυμηθούμε την περίφημη ΑΕΚΑ; Και πρόσφατα, να θυμηθούμε την Δαμανάκη; Να θυμηθούμε τον Ανδρουλάκη που έχει αναλάβει την ιδεολογική καθοδήγηση του ΠΑΣΟΚ, συντάσσοντας μάλιστα και τις 70+1 Θέσεις στο τελευταίο του Συνέδριο;

Ό,τι και να θυμηθούμε, αντιπροσωπεύει την Κεντροαριστερή "συνεργασία" στην πράξη! Τα αποτελέσματα τα είδαμε. Και τα έχει δει κι ο ίδιος ο Λ.Κ., όπως σαφώς συνάγεται από το άρθρο του. Παρ' όλα αυτά όμως επιμένει...

Η επιμονή αυτή είναι το δεύτερο λάθος του. Γιατί δείχνει πως δεν κατανοεί την αλλαγή φάσης στην οποία έχει εισέλθει από καιρό η Αριστερά που υποστηρίζει. Καλώς ή κακώς, η απόφαση για απεξάρτηση από το ΠΑΣΟΚ είναι ειλημμένη. Τίποτα που θα μπορούσε να την αλλάξει δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Ας την αφήσει ο Λ.Κ. λοιπόν να τραβήξει τον δρόμο της. Έτσι κι αλλιώς, οι θέσεις του σχετικά με το ζήτημα έχουν κατατεθεί από τον ίδιο πλειστάκις και έχουν καταγραφεί αρκούντως στα πρακτικά του πολιτικού διαλόγου. Ας παραμερίσει λοιπόν, έστω και για λίγο. Η επιμονή του αυτή, το μόνο αποτέλεσμα που επιφέρει είναι να δημιουργεί πολύ περισσότερα προβλήματα από αυτά που θέλει να επιλύσει. Και στο κάτω-κάτω, όλοι έχουν δικαίωμα στο λάθος! Ο Λεωνίδας έκανε τα δικά του. Δεν δικαιούμαστε κι εμείς να διαπράξουμε τα δικά μας, δοκιμάζοντας έναν άλλο δρόμο;

Σε μιά τέτοια περίπτωση, θα ισχύει και γιά μας ολόκληρος ο στίχος του Λουκιανού: "Κι όμως κατά βάθος, κάπου υπάρχει λάθος, κάπου την έχουμε πατήσει κι οι δυό".

Αλλά - διάολε - ας δοκιμαστεί πρώτα κι ο δικός μας δρόμος!

2:17 AM  
Anonymous Anonymous said...

Τα γεγονότα της Κομοτηνής….
Η πολιτική ηγεσία….
Και οι παρακρατικές οργανώσεις


Σάββατο 6/12/08
Διπλοπενιές, λουλουδοπόλεμος και άφθονο αλκοόλ, συνόδευσαν τον κατ’ επίφαση μπουζουκο-υπουργό Παιδείας Ευριπίδη Στυλιανίδη, το βράδυ της 6ης Δεκαεμβρίου στην Ιερά Όδό, όπου παραβρέθηκε σε κοινωνική συνεύρεση, ακούγοντας Πασχάλη Τερζή και Έλενα Παπαρίζου!!!!
Λίγες ώρες πρίν ο 16χρονος μαθητής Αλέξης Γρηγορόπουλος, δολοφονήθηκε άνανδρα από σφαίρα αστυνομικού.

Κυριακή 7/12/08
Ο μπουζουκο-υπουργός Ευριπίδης Στυλιανίδης μετά την οινοποσία και διασκέδαση ξεκουράσθηκε, και το απόγευμα της Κυριακής παρακολούθησε τον αγώνα ΑΕΚ-Πανθρακικός, στίς θέσεις Vips!!!!

Δευτέρα 8/12/08
Ο μπουζουκο-υπουργός Παιδείας -Ευριπίδης Στυλιανίδης- εκπρόσωπος του χάους εξαφανίσθηκε.
Οι μαθητές των Γυμνασίων και των Λυκείων διαδήλωσαν για τον άδικο χαμό του συμμαθητή τους Αλέξη Γρηγορόπουλο.
Από την πορεία της διαδήλωσης στην Κομοτηνή, αποκόπηκαν 3-4 μικρές ομάδες μαθητών. Οι μαθητές έριξαν το σύνθημα «ΕΞΩ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΡΑΚΗ».
Το περιστατικό συνέβη, πλησίον του βιβλιοπωλείου «ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ», αυτίκοοι μάρτυρες οι “Los Decamisados”, γιατί ακολουθούσαν την διαδήλωση των μαθητών.

Μεταξύ Δευτέρας 8/12.08 & Τρίτης 9/12/08
Ο Νομάρχης Ροδόπης κ. συνευρέθη με τον Αμερικάνο Πρόξενο, του Προξενείου Θεσ/νίκης, και το θέμα ήταν: «Εναλλακτικές Καλλιέργειες στη Ροδόπη». (Τακτικά ο κ. Πρόξενος επισκέπτεται και το νομό Φλώρινας, δεν σας λέει κάτι αυτό;)
Με την οικονομική και ενεργειακή κρίση που μαστίζει, την ανθρωπότητα μάλλον θα καλλιεργηθούν «λαμπόγυαλα», για να εξαχθούν στις ΗΠΑ!!!!
Ενώ, από την Δευτέρα το απόγευμα και το πρωί της Τρίτης, διάχυτη ήταν η είδηση ότι η γνωστή μικρή ομάδα αντιεξουσιαστών της Κομοτηνής, θα προβεί στην κατάληψη της Παλαιάς Νομικής Σχολής που βρίσκεται σε απόσταση 50 μ.μ. από την έδρα της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας & Θράκης, κι’ όπως έγινε, οι πολιτικοί μας ταγοί που κατοικοεδρεύουν στην Κομοτηνή, «σφύριζαν» αδιάφορα, και δεν έλαβαν καμιά μέριμνα, για να αποτραπούν τα όποια πιθανά επισόδια, που ίσως θα συνέβαιναν με τους παρακρατικούς πολιτοφύλακες!!!!!

Αφού, επισκέφθηκαν το Τουρκικό Προξενείο που εδρεύει στην Κομοτηνή: Ο Περιφερειάρχης κ. Σταμάτης, ο Υπερνομάρχης κ. Μηνόπουλος, ο Νομάρχης Ροδόπης κ. Γιαννακίδης, Ο Δημαρχος Κομοτηναίων κ. Κοτσάκης, οι αντινομάρχες, οι αντιδήμαρχοι οι φορείς, και ο λοιπός πολιτικός συρφετός της πόλης μας, για να ευχηθούν στον εκπρόσωπο «Της ΥΨΗΛΗΣ ΠΥΛΗΣ», χρόνια πολλά και ευτυχισμένα, επ’ ευκαιρία της εορτής του Κουρμπάν Μπαϊράμ, -«Εάλω η πόλις»- η κατάληψη της Σχολής πραγματοποιήθηκε. Και για πρώτη, μετά 17 συναπτά έτη έδρασαν οι παρακρατικές «εθνικοαπευθερωτικές μονάδες κρούσης».
Σχετικό ρεπορτάζ, αναρτήθηκε από τους «Los Decamisados» στα blog μεταξύ 20.00 και 21.00 ώρα Ελλάδος περίπου.
Τους ειδοποήσαμε εγκαίρως, ότι κάτι σοβαρό συμβαίνει μ’ αυτούς τους παρακεντέδες.
Οι πολιτικοί ταγοί μας, «αγρόν ηγόραζαν» ή επιζητούσαν την σύγκρουση;
Δηλ. να στρέψουν την προσοχή τους οι Έλληνες πολίτες σε πανελλήνιο επίπεδο στην ταλαίπωρη Κομοτηνή, λόγω της Μουσουλμανικής Μειονότητας, και να υποβαθμισθούν τα γεγονότα που συνέβαιναν και συνεχίζουν να συμβαίνουν, απ’ άκρο σ’ άκρο της Ελλάδος. Ή ακόμη να τεθούν ορισμένες σε ισχύ παράγραφοι του άρθρου 48 του Συντάγματος.
Οι «Los Decamisados», στο ρεπορτάζ της Τρίτης σκοπίμως δεν ανέφεραν το σύνθημα «ΕΞΩ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΡΑΚΗ», για να μην καθιερωθεί ως βασικό σύνθημα, στις διαδηλώσεις που ακολούθησαν τις επόμενες μέρες.
Όπως έγινε στα γεγονότα του 1990, από τον Ρ/Σ «Δίαυλος Ροδόπη», από τον δημοσιογράφο της ΝΕΤ και Ελεύθερου Τύπου κ. Κοτάκη, που τότε ήταν φοιτητής στη Νομική Σχολή της Θράκης, και έκανε ραδιοφωνικές εκπομπές, και έτσι με τα εμπρηστικά ρατσιστικά συνθήματα, διαφόρων παρακεντέδων συνέβησαν τα θλιβερά γεγονότα, ενάντια στη Μουσουλμανική Μειονότητα.
Κύριοι πολιτικοί ταγοί σας ειδοποιήσαμε.

Κομοτηνή 09/12/2008

«Ο ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΕΞΙΑ.»
Μια μικρή ομάδα 35-40 ατόμων βρίσκονται αυτή τη στιγμή εγκλωβισμένοι στην παλιά Νομική Σχολή της Κομοτηνής από 200-300 αστυνομικούς.Ετοιμάζουν φαίνεται το μεγάλο «ντου» τη νύχτα.
Απουσιάζουν παντελώς από τον χώρο της παλιάς Νομικής - κτίριο που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το κτίριο της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης – η τοπική εξουσία (Νομάρχης, Δήμαρχος, βουλευτές), οι βουλευτές , τα κόμματα , εκτός από τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ (παρόντες οι κ. Χαρίτος και Κυρατζόγλου) ώστε με την παρουσία τους να προστατεύσουν την μικρή ομάδα των διαδηλωτών.
Τρείς «κουκουλοφόροι αστυνομικοί» (μαύρες στολές, κουκούλες, κράνος μοτοσυκλετιστή, μαύρα γυαλιά) κάλεσαν για ανάκριση νεαρό και νεαρή,15-16 ετών (ο νεαρός ολόιδιος ο Αλέξης). Το ερώτημα ήταν αν γνώριζε την κοπελιά που εκσφενδόνιζε πέτρες. Το αγόρι και το κορίτσι απάντησαν ; «τι είναι αυτά που λέτε;» Ο «κουκουλοφόρος αστυνομικός» απάντησε : « Μα σας καλέσανε με τα ονόματά σας , προσέξτε παιδιά θα έχετε συνέπειες». Οι κουκουλοφόροι αστυνομικοί απαίτησαν να τους δώσει το κινητό του τηλέφωνο της διαδηλώτριας . Ο νεαρός και η νεαρή απάντησαν ότι δεν την γνώριζαν και ακόμη ότι το τηλέφωνό του δεν έχει κάρτα. Οι αστυνομικοί με ύφος αυστηρό είπαν στα παιδιά: «προσέξτε , θα έχετε συνέπειες . Νεαρέ , όταν σε χαιρέτησε η κοπέλα , της είπες , γειά σου Δόμνα». Στη συνέχεια ο ψηλός κουκουλοφόρος αστυνομικός είπε στα νεαρά παιδιά: «Αφού δεν έχετε κάρτα τηλεφωνήστε από το δικό μου τηλέφωνο στη μητέρα σας και ρωτήστε ποια είναι η Δόμνα και το επίθετό της». Ο νεαρός τρεμάμενος , από το τηλέφωνο του κουκουλοφόρου αστυνομικού , τηλεφώνησε στη μητέρα του και ρώτησε για την Δομνα αν γνωρίζει αν γνωρίζει το επίθετό της. Η μητέρα «πονηρεύτηκε» και κατι ασχετο απάντησε.Ο κουκουλοφόρος αστυνομικός πήρε με βία το τηλέφωνο από τα χέρια του νεαρού, για να μιλήσει με την μητέρα του. Στην πρώτη ερώτηση του αστυνομικού με την κουκούλα , η μητέρα του νεαρού «πονηρεύτηκε» και έκλεισε το τηλέφωνο. Στην συνέχεια ο κουκουλοφόρος αστυνομικός αφού πλέον είχε και τον αριθμό τηλεφώνου της κατοικίας του νεαρού, με αυστηρό ύφος «διέταξε» τα παιδιά να περιμένουν στη θέση τους και ο αστυνομικός κατευθύνθηκε προς τον διοικητή του για ενημέρωση. Ο κουκουλοφόρος ψηλός αστυνομικός , άφησε έναν άλλο λεπτό «ξερακιανό» συνάδελφό του «προς φύλαξη» του νεαρού και της κοπελιάς. Ο φόβος και ο τρόμος τους κυρίεψε, αλλά και για να μην γίνουν «δοσίλογοι» στα 15-16 χρόνια τους ,σε 3-4 λεπτά με μικρά παιδικά χαριτωμένα πηδηματάκια ….. δραπέτευσαν. Ο ψηλός κουκουλοφόρος αστυνομικός , έχει όμως στην κατοχή του τον αριθμό τηλεφώνου της κατοικίας του , εκτός κι αν ο νεαρός πήρε τυχαίο αριθμό.
Παρόντες και οι γνωστοί εντεταλμένοι τραμπούκοι, που γιουχάιζαν και εβριζαν τους διαδηλωτές Αντιεξουσιαστές , οι Καραίσκος, Πολιτσάκης και CIA, περιβάλλον του υπουργού κ. Στυλιανίδη, του Μητροπολίτη Μαρωνείας και Κομοτηνής, του Βατοπεδίου, του Υπουργείου Εξωτερικών και των υπολοίπων συναφών τραμπούκικων οργανώσεων (Εφημερίδα Αντιφωνητής).
Emilio Salvatore

Τετάρτη 10/12/08
Από την Τετάρτη το πρωί, για την διαμόρφωση κλίματος φόβου και ανασφάλειας, με την μεθοδευμένη διασπορά φημών, αλλά και δήθεν επιβεβαιωμένων πληροφοριών, διαχέονται από εξωτερικούς συνεργάτες των ειδικών υπηρεσιών λευκής προπαγάνδας, (μεθοδέυσεις που θυμίζουν την Ιταλικη μασωνική στοά P2 Geli με υπαρχηγό τον Berlusconi και την παραστριωτική οργάνωση ΚΟΚΚΙΝΗ ΠΡΟΒΙΑ), δήθεν μετακινήσεις αντιεξουσιαστών από πόλεις της βόρειας Ελλάδας, (αναφέρθηκαν από 10 έως 20 λεωφορεία), με σκοπό την πρόκληση καταστροφών στην πόλη της Κομοτηνής.
Επιβεβαιώθηκαν, τα όσα μεταδιδόταν από στόμα σε στόμα, όταν η παρακρατική ομάδα του Νεοδημοκράτη στελέχους ΣΥΜΠΙΛΙΔΗ, έστειλε το SMS:
«ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ, ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΡΗΜΑΞΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΛΗ. ΚΟΜΟΤΗΝΑΙΟΙ ΞΕΣΗΚΩΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙΣΤΕ ΩΣ ΠΟΛΙΤΟΦΥΛΑΚΗ, ΕΣΤΩ ΩΣ ΜΗΝΥΜΑ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ».
Επίσης η περαντζάδα του Περιφερειάρχη κ. Σταμάτη από την αγορά της Κομοτηνής, φόβισε τους συμπατριώτες μας και φίλους μας Μουσουλμάνους. Θύμισε την παρουσία του τότε υπουργού Εξωτερικών κ Αντώνη Σαμαρά το 1990, στο πάρτυ της ΝΟΔΕ Ροδόπης, την μεταμεσονύκτιά επίσκεψη του, στον Μητροπολίτη Μαρωνείας και Κομοτηνής, και με το πρώτο φώς της ημέρας δόθηκε το σύνθημα και έγινε το πογκρόμ.
Η πολιτική ηγεσία της Κομοτηνής, γνώριζε όλες τις κινήσεις των παρακρατικών ομάδων, αφού τα αλλόφρονα μέλη τους, είναι φερέφωνα του μουζουκου-υπουργού Ευριπίδη Στυλιανίδη, του Δημάρχου Κομοτηναίων κ. Κοτσάκη, και άλλων τινών συνεργατών τους.

Ο Νομάρχης Ροδόπης κ. Άρης Γιαννακίδης, δεν έλαβε καμιά πρωτοβουλία την Τετάρτη και την Πέμπτη να ενημερώσει τον Λαό της Ροδόπης για τα τεκταινόμενα. Παράξενο δεν είναι;
Τόσο λαλίστατος γι’ άλλα θέματα χωρίς ενδιαφέρον. Τώρα μάλλον δεν γνώριζε, τίποτε το καλό παιδί!!!!

Πέμπτη 12/12/08
Η παρακρατική πολιτοφυλακή όπως αναφέρεται στο μήνυμα του SMS, ήταν πανέτοιμη. Μετά τα γεγονότα του 1990 δεν διαλύθηκαν, δεν διασπάσθηκαν, και το έτος 2008 ξύπνησαν σαν τον Φοίνικα μέσα από τις στάχτες – έμβλημα της Χούντας, όπως αναφέρει και ο «μύθος».
Τα μέλη της νέας παρακρατικής πολιτοφυλακής, (είναι οικογενειακή παράδοση),
Είναι γύιοι, εγγονοί, γαμπροί, κόρες, νύφες, μπατζανάκηδες, κουνιάδοι, των μελών της παρακρατικής πολιτοφυλακής του 1990. Άδραξαν την ευκαιρία να ξαναπλουτίσουν, με το πλιάτσικο που θα έκαναν όπως το 1990.
Οι πρώτες αψιμαχίες με τους φοιτητές, έγιναν στην κεντρική πλατεία της Κομοτηνής. Συνόδευσαν οι εθνικοαπελευθερωτές παρακρατικοί πολιτοφύλακες την ειρηνική διαδήλωση και πορεία των φοιτητών μέχρι την Παλαιά Νομική Σχολή. Στη Νομική Σχολή, περίμεναν τους διαδηλωτές φοιτητές, περισσότεροι από 250 εθνικοαπελευθερωτές παρακρατικοί πολιτοφύλακες. Προκαλούσαν τους φοιτητές, ενώ πραγματοποιούνταν η Συνέλευση των φοιτητών για να ληφθούν οι αποφάσεις για το «τι μέλλει γενέσθαι».
Οι παρακρατικοί πολιτοφύλακες, παραβίασαν το πανεπιστημιακό άσυλο, μπούκαραν με αλαλαγμούς και συνθήματα, σχεδόν κατέστρεψαν την κεντρική είσοδο, μετά από την σθεναρή αντίσταση των φοιτητών. Και έτσι δεν κατόρθωσαν να εισέλθουν, εντός του χώρου που πραγματοποιούνταν η Συνέλευση. Αλλιώς θα χυνόταν αίμα.
Ενώ συνέβαιναν αυτά τα επαίσχυντα γεγονότα, η τοπική πολιτική ηγεσία απουσίαζε από τον χώρο του Πανεπιστημίου.
Καλά που βρέθηκε, ο αποφασιστικός και έμπειρος Δήμαρχος Τάσος Βαβατσικλής, διέκοψε την συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, και τους «κουβάλησε», στο χώρο τον επεισοδίων.

Τα ντροπιαστικά συνθήματα έπαιρναν καί έδιναν με ιδιαίτερους χαρακτηρισμούς και απαιτήσεις, όπως: «Είστε ξένοι να φύγετε από την Κομοτηνή», «είστε χαραμοφάηδες σας ταϊζουμε εμείς», «παιδιά να τους περικυκλώσουμε με τις μέρες να μην μπορέσουν να διαφύγουν για να πεθάνουν από την πείνα», κι’ άλλα σεμνά και ταπεινά συνθήματα κράυγαζαν οι οργανωμένοι παρακρατικοί πολιτοφύλακες, και μέχρι αυτή την στιγμή, δεν ίδρωσε ούτε το αυτί του μπουζοκο-υπουργού.

Ποιοι είναι αυτοί που κραύγαζαν και απειλούσαν, και καταστρέφανε και προσπάθησαν να παραβιάσουν το πανεπιστημιακό άσυλο;
Είναι :
-Αυτοί που απέκτησαν την περιουσία των Μουσουλμάνων συμπατριωτών μας με τα περίφημα θαλασσοδάνεια Εθνικής Σκοπιμότητας.
-Αυτοί που είναι γαμπροί της Κομοτηνής, και παντρεύτηκαν τις κόρες, για να αποκτήσουν προίκα, από την αγορά Μουσουλμανικών περιουσιών από τα πεθερικά τους.
-Αυτοί που καταπάτησαν δημόσια γή, ακόμη και στην παραλίμνια περιοχή της λίμνης Μητρικού.
-Αυτοί που κατέκλεψαν τους αρχαιολογικούς χώρους (Αρχαία Στρύμη), και απέκτησαν περιουσία από την πώληση των αρχαίων ευρημάτων.
-Αυτοί που επιδοτήθηκαν μέσα από τους αναπτυξιακούς νόμους, και τους χαρίσθηκαν 83 δις δραχμές την περίοδο 1994-1995.
-Αυτοί πού μέσα από ανώμαλες καταστάσεις, περιμένουν για πολλοστή φορά να τους χαρισθούν οι οφειλές τους προς το δημόσιο, τις τράπεζες, τους ασφαλιστικούς οργανισμούς, με το αιτιολογικό «εμείς εδώ επάνω φυλούμε Θερμοπύλες».
-Αυτοί αυτοί…..οι αεριτζήδες που πουλάνε πατριωτισμό. Πατρωτισμός δεν είναι να σέρνεις την Ελληνική Σημαία, και τηνΣημαία του Πανθρακικου, μέσα στα γήπεδα, πατριωτισμός είναι ανάλογα με τις δυνάμεις που έχει ο καθένας μας να συμβάλουμε στην αύξηση της παραγωγής και του ΑΕΠ.
Με αργοπορία κάποιων ωρών εμφανίσθηκε στο χώρο του Πανεπιστημίου η τοπική πολιτική ηγεσία. Μέχρι την αφιξή των ανδρών της εξουσιας η κατάσταση ελεγχόταν από τους παρακρατικούς πολιτοφύλακες.
Αυτά που διοχετεύουν οι πολιτικοί μας στα τοπικά διεφθαρμένα ΜΜΕ, είναι «κοπανιστός αέρας». Δεν πρέπει να λαμβάνουν υπ’ όψη οι αρχηγοί των πολιτικών κομάτων τα λεγόμενά τους. Το μόνο που ήθελαν οι καθοδηγούμενοι κύκλοι της ανωμαλίας ήταν η σύγκρουση και μόνο η σύγκρουση. Πάρτε το «χαμπαρι».

Emilio Salvatore e Dolores Ibaruri (Pasionaria)-

ΣΣ. Ο μπουζουκο-υπουργός Ευριπίδης Στυλιανίδης, μέχρι αυτή την στιγμή δεν ζήτησε μια συγνώμη από τους φοιτητές του Δ.Π.Θράκης. Ο ίδιος σπούδασε στο πανεπιστήμιο της πατρίδας του στην φιλόξενη Κομοτηνή.
Ως ενεργό μέλος της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, όταν οργάνωνε καταλήψεις κλπ. δίκαια ξεσπάσματα της νεολαίας, ποτέ δεν ενοχλήθηκε από κανέναν.

Το κριτικό σχόλιο του πρώην Πρύτανη του ΔΠΘ Καθηγητή Γιάννη Πανούση, για το μαθητή του Ευριπίδη, που δημοσιεύθηκε στην «Ελευθεροτυπία», πρίν λίγο καιρό είναι επίκαιρο, και ίσως θα πρέπει να επαναδημοσιευθεί. Πόσο δίκαιο είχε για τον Ευριπίδη, καυστικό μεν συμβουλευτικό δε το σχόλιο.
Γιάννη σε θέλουμε, να έρθεις με την παρέα σου, για να ξαναγίνει το Πανεπιστήμιό μας δημοκρατικό, όπως την 10ετία του ’80.

ΥΓ. «Προσεχώς Βουλγάρες», αθάνατε Ρουμελιώτη της «Ελευθεροτυπίας»

5:55 PM  
Blogger Aggelos Spyrou said...

Μέσα από το σύγχρονο χάος,

σου στέλνω ειλικρινείς ευχές για τις γιορτές! :)

5:26 PM  
Blogger kostas karampas said...

ΥΠ'Αρχει μία μεγάλη ένσταση σε κάτι που λέει ο σύντροφος λεωνίδας.Το σημητικό παπανδρεικό πασοκ του νεοφιλελευθερισμού της υπερδεξιάς στροφής των ιδιωτικοποιήσεων των απολύσεων της εργασίας χωρίς ένσημα του πασοκ του μανου ανδριανόπουλου του ευχαριστώ τους αμερικανούς δε μπορεί νασυνευρεθεί με την πλειοψηφία του συριζα που απεργεί που διαδηλώνει που βάζει τα σώματά του μπροστά στα ρόπαλα των ματ για να μην τις φάνε οι μαθητές.Μπορεί να συνομιλήσει αυτό το παπανδρεικό δεξιό πασοκ μόνο με τη ρεπούση τους τσάτσους της χούντας της τουρκίας και τον παπαγιαννάκη.ΜΕ ένα μικρό αλλά υπαρκτό ρεύμα του συνασπισμού.Αυτοί οι συνασπισμένοι πρ'επει να αποχωρήσουν από το συριζα και να πάνε στην πασοκαρα όπως ο σύντροφος κοψίδης.
Ηπασοκαρα πρέπει να αποκυρρήξει το νεοφολελεύθερο υπερδεξιό παρελθόν της για το καλό του τόπου και των εργαζόμενων.ΑΝΤΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΖΗΤΑΕΙ ΜΕΤΑΝΙΩΜΕΝΟ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΚΑΙ ΠΟΥ ΠΡΩΤΟΣ Ο ΣΗΜΗΤΗΣ ΧΑΡΑΞΕ μας λέει ζήτω και μπράβο .
Το πιο ειλικρινές θα ήταν συνεργασία πασοκ και νδ [και το κκε να υποστηρίζει με όλα τα μέσα στην πράξη και στα λόγια να κάνει αγώνες όπως τώρα

10:02 PM  
Blogger spy said...

ΦΙΛΕ ΧΡΗΣΤΟ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!

3:02 PM  
Anonymous Anonymous said...

Ο κύριος Κύρκος « …θα καταγγείλει με δριμύτητα («ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 12-12-2008) όχι γενικά …τις καταστροφές, αλλά συγκεκριμένα αυτούς, που τις προκαλούν. Και θα καταλήξει : «...όλους αυτούς, που τους κατηγορώ στο όνομα της Ιστορίας του εργατικού κινήματος, τους ΑΠΑΓΟΡΕΥΩ να επικαλούνται το όνομα της Αριστεράς. Δέν έχουν…σχέση μαζί της.Καί τους κατηγορώ σαν προβοκά-τορες, εχθρούς της Δημοκρατίας. Νά εγκαταλείψουν τις άθλιες μεθόδους τους …να εξαφανιστούν…»

Φαίνεται ότι απαγορεύεται να στραφούν οι νέοι λ.χ. εναντίον μιας πολυτελούς κι απαστράπτου-σας κατάμαυρης SUV «MERCEDES» ή ενός προκλητικά φωτισμένου BMW X5, ή «INFINITY». Ειδικά οι «Μερτσέντες» έξω απ’ την αντιπροσωπεία Λαϊνόπουλου στην Πανόρμου, είναι φωτισμένες από ισχυρούς προβολείς, σαν ντίβες θεάτρου. Προκλητικά καταλαμβάνοντας το χώρο του πεζοδρομίου των εμποδιζομένων πεζών στη διάβαση Κηφισίας-Πανόρμου, είναι έντεχνα αραδιασμένες για εντυπωσιασμό. Και συνειρμικά για εκθειασμό του υπερβολικού πλούτου των ‘επιτυχημένων’. Γίνονται σ ύ μ β ο λ α. Όχι αγαθά, για τα οποία να φοβάται η ηλικιωμένη καρδιά του απαγορεύοντος. Ούτε αφορμές διό-γκωσης της βίας μ’ άγνωστη κατάληξη : αφού άλλη ήταν η αφορμή.
Φαίνεται, συνέχεια, πως όποιος απαγορεύει, στρέφει μ’ αποτροπιασμό απ’ την άλλη πλευρά το πρόσωπό του, όταν οι νεαροί προσβάλλουν τα ακριβά γκρίζα, -με μαύρα ρεύματα-, ή μπέζ στιλπνά μάρμαρα των καταστημάτων της οδού ΕΡΜΟΥ. Οι νεολαίοι δεν έχουν τίποτα εναντίον των αγλαϊσμά-των αυτών της μοντέρνας διαφημιστικής μαρμαρογλυπτικής. Τα θεωρούν μόνον σ ύ μ β ο λ α της πολυτέλειας μιάς ανώνυμης τάξης, που φράζει το δρόμο τους. Ή υπάρχουν ευκαιρίες για όλους ; Ή μή-πως οι πάντες ξεκινούν δήθεν μ’ ίσες ευκαιρίες ;
Τούτα τά σύμβολα χλιδής και γκλάμοροους στάιλ οβ λάϊφ δεν είναι απρόσιτα για τους νέους, που μ’ αγωνία βλέπουν τα συρματοπλέγματα του μέλλοντος, όπως είναι απρόσιτη η γκλάμοροους τηλε-όραση. Αυτά έχουν του χεριού τους οι μαθητές. Αυτά και προσβάλλουν, σα συμβολικούς εχθρούς τους. Γιατί οι ιδιοκτήτες των μαρμάρων – κι οι ανάξια κρυμμένοι τόσες μέρες Πολιτικοί προστάτες τους- βρίσκονται αλλού, πολύ ψηλότερα απ’ τα πεζοδρόμια και τους πρωτοδεύτερους λαμπερούς ορόφους της ΕΡΜΟΥ. Η χλίδα τους περιγελά ειρωνικά τη μιζέρια των 700 ευρώ. Όπως περιγράφει ο Μάικ Ντέιβις (‘’Κυρ/κη Ελευθεροτυπία’’, 28-12-2008) ,– κατά προσέγγιση το νόημα - :
«...Οι νεολαίοι αυτοί δεν έχουν κάν την ελπίδα, την σφριγηλή χαρά της δύναμης των νέων του Γαλλικού Μάη του 1968.Είναι μόνο απελπισμένοι, χωρίς κανένα επαναστατικό όραμα. Δέν έχουν τίπο-τα, που να τους έχει απομείνει (από κοινωνικές ευκαιρίες). Τούς έχουν στερήσει κάθε προοπτική, οι σπουδές και τα πτυχία τους έχουν στερηθεί το αντίκρυσμα, δεν έχουν δικαίωμα να δημιουργήσουν κα-ταδική τους οικογένεια, δεν θα έχουν ελπίδα για μερίδιο στην αστική κοινωνική ευτυχία και σταθε-ρότητα. Διαισθάνονται πως μπορεί να έχουν χάσει από τώρα. Δεν τους απομένει και τίποτα άξιο λόγου στο μέλλον...»
Φαίνεται ότι όποιος καταγγέλει τους προβοκάτορες, δεν ψάχνει στη ρίζα της αγωνίας των λιθα-ριών των πεζοδρομιοπλακών και των μολότοφ. Γιατί να μην στραφούν ενάντια στα τεράστια κρύσταλ-λα των ναών του εμπορεύματος ; Μιάς πόλης, που συσσωματώνει την εθνική τάξη-παρασιτική απόφυ-ση της Ευρώπης ;


-2-

Πού, ενώ είναι πρώτη στο έλειμμα, είναι και πρώτη -στην Ευρώπη κατ’ αναλογία πληθυσμού, - σ’ αγο-ρές πολυτελών 4Χ4 - SUV ;

Οποιος απαγορεύει, εμφανίζεται να εκλαμβάνει τα καταστρεφόμενα, -όπως το Χριστουγεννιά-τικο δέντρο-, σύμβολα της αστυνομικής αστικής τάξης σαν α γ α θ ά. Συγκεκριμένος κατά των κατα-στροφέων, ερωτάται συγκεκριμένα : « - Είναι υπέρ ή κατά της χρήσης του Χριστουγεννιάτικου δέντρου σαν προσανάμματος, για κατάδειξη του φανφαρονισμού και της υποκρισίας ανάμεσα στα μάρμαρα του Συντάγματος ; Η όχι ; Είναι με τον κύριο Κακλαμάνη, που δεν κατάλαβε τίποτα, με τον καλλωπιστή ; » Ίσως ο κατήγορος να είναι σε δύσκολη θέση. Τά ίδια αγαθά προβάλλει κι η τάξη και το κυρίαρχο σύστημα, με το οποίο ο καταγγέλων υποτίθεται, ότι είναι σε ρήξη. Ή δεν είναι ; Ή είναι ... απαλά ; Ή μόνον αφού περιμένει, να δεί πρώτα σοβαρό ποσοστό ή την πλειοψηφία, να κατέρχονται σε ρήξη ; Που τέτοια σιγουριά πλειοψηφίας εξεγερμένων φυσικά δεν θα δεί ποτέ, επειδή σ’ όλα τα κινήματα ως τώρα, είναι αρχικά μιά αιρετική δράκα ; Καί ποιός ξέρει άν οι πυρπολήσεις Ι.Χ. και τζαμαριών δεν έγιναν σαν δικαιολογημένη αγανάχτηση της νεολαίας μετά την εκτόξευση χημικών ; Τά ανέλυσε αυτά η Αριστερά ; Άν γενικολογεί, δεν είναι Αριστερά.
Ο εντελλόμενος την εξαφάνιση, δείχνει να θυμίζει τον άλλο Νέστορα της ελληνικής κοινωνίας, τον κύριο Θεοδωράκη . Πού είχε αξιώσει, να «πλένουν προηγουμένως το στόμα τους», όσοι μιλούν για το σύμβολο του Βυζαντινού καλογερισμού, του παραεκκλησιαστικού-(με τις δεξιώσεις των σχετικών δικαστικών λειτουργών βέβαια)-παραδικαστικού άγους και σύμβολο του νεοχουντισμού, τον Χριστόδουλο. Φαίνεται, πως η αναγκαία κριτική αμβλύνεται με την επέλευση του ...γήρατος.

Δείχνει σαν οι καταστροφές, ως και των απλών ΙΧ, που μετά τη μάταιη λάμψη του Χρημα- τιστηρίου οι Εταιρείες ‘δωρίζουν’ πιά ασυγκράτητα σε ...48 ή 72 δόσεις με 0% προκαταβολή στον σύγχρονο υπόδουλο των μεσοστρωμάτων, να είναι καταστροφές κοινωνικών αγαθών. Φθείρονται αγα-θά της Δημοκρατίας ! «Σάν έντρομος όχι από καιρό,» απ’ τα μαθητικά ήθη και πλήθη, που δεν τα καταλαβαίνει, τ’ αποκηρύσσει. Εμφανίζεται να φοβάται την εξαπλωμένη αποξήλωση των κυβόλιθων άπειρων πεζοδρομίων. Μά ν’ αναγκάζονται σε τόσες ελληνικές πόλεις να βρούν υλικό εκτόξευσης-απα-ξίωσης των απαξιωμένων ψευδΑστυνομικών αρχών, χρόνια τώρα απαξιωμένων (κι όχι «εξαιτίας της Χούντας»: εσφαλμένα κατά τους έκπληκτους συντηρητικούς Ευρωπαίους δημ/φους, «Χούντας», που μήτε τον απόηχό της δεν γνώρισαν οι νεολαίοι), τόσοι έλληνες μαθητές της επαρχίας ! Πώς να εγκρί-νουμε την πτήση των πρόχειρων βλημάτων και λίθων από τόσους ανθρώπινους καταπέλτες-νεανικά χέρια και ν’ απαγορεύουμε ταυτόχρονα την ...εξόρυξη τόσων βλητικών υλικών ; Αφού έπρεπε να εφοδι-αστούν δεκάδες, εκατοντάδες χιλιάδες μαθητών και φοιτητών ; Ο «κύριος συγκεκριμένος κατ’ αυτών», αποφεύγει να καταστεί συγκεκριμένος ως προς το ό ρ ι ο που επιτρέπει : Πόσα τετραγωνικά μέτρων κυβόλιθων ανέχεται η ...Κεντρική Επιτροπή, ή οι παλαίμαχοί της, να ξηλωθούν ; Πόσα ξύλα ή όργανα αστικής δεντροφύτευσης και καλλωπισμού επιτρέπει να ξερριζωθούν ; Πόσο το ...βεληνεκές των λι-θορρίψεων ;
Όπως περιέγραφε έκπληκτος ο Βίλχελμ Ράιχ : «....Χιλιάδες πεινασμένοι άνεργοι και διαδη-λωτές σ’ αποφασισμένη πορεία στο Βερολίνο, απέφευγαν με προσοχή να πατήσουν τα παρτέρια των κήπων του Τιργκάρτεν (και ν’ αναπτύξουν τις δυνάμεις τους (!) -...» (μεσοπόλεμος, - ‘’Ιστορία και Τα-ξική συνείδηση’’ – εκδ. Δεθν. Βιβλιοθήκη-1976).
Μ’ απ’ τη στιγμή, που οι χιλιάδες, κι όμως αρχικά μεμονωμένοι, μαθητές με Τάγματα Διαβι-βάσεων τ’ απειράριθμα κινητά τους έχοντας, και «κώδικα διαβιβάσεων-γρίφο» στέλνοντας, –γρίφο για την λεγόμενη αστυνομία και τις δημοσιογραφία-Κοινωνιολογία της Πληροφόρησης-, φουσκώνουν σε
-3-

κοινωνικό πλήθος, ποτάμι, είναι αδύνατο να γίνει οιοσδήποτε Νέστωρ, συγκεκριμένος. Για τό πόσο επι-τρέπεται και τί επιτρέπεται. Στόν ...πληθυσμό ; Στό πλήθος ; Άρα ο με δριμύτητα καταγγέλλων ίσως θέλει να ε λ έ γ ξ ε ι το εκτεταμένο κίνημα. «Παλιά μου τέχνη κόσκινο». Απ’ την Κρονστάνδη ως την Ισπανία. Ούτε το 12ο Συνέδριο της διάσπασης κατώρθωσε να επιφέρει τομή.
Μοιάζει να προκαλεί ταραχή το ολιγάριθμο των κλασσικών Αναρχικών κι Εξαρχειωτών σε σχέση με το πανελλήνιο μαθητικό κύμα, που κύκλωσε τ’ αστυνομικά τμήματα αποτελεσματικώτερα και κ ο ι ν ω ν ι κ ό τ ε ρ α , απ’ ό,τι ο διαχωρισμένος απ’ τον πλατύ λαό ΕΛΑΣ στα Δεκεμβριανά του 1944
: μαθητές ακριβών -και μή προλεταριακών- Σχολών, μαθητές ιδιωτικών σχολείων απ’ τις κατώτερες ως τις ψηλότερες τάξεις, ξεπέρασαν τα ...οράματα του ιστορικού εργατικού κινήματος του σημερινού Κατηγόρου . Εξάγεται πως αδυνατεί ο τελευταίος εν ονόματι του κινήματος, να υπαγάγει το ολο-κληρωτικά νέο στις «ιστορικές» του, Κύρκειες κατηγορίες και διορισμούς. Αδύνατον ! Μά ...η
«αδιάπτωτος ιστορική συνέχεια του Ελληνικού Έθνους» ; Αλλ’ οι ...διαχρονικές αλήθειες του Κεφα-λαίου και των Χειρογράφων του 1844 ; Ξεπεράσθηκε ως κι η ...Εγελιανή (Αγία) Τριάς ;
Διαφαίνεται ότι, επικίνδυνα όπως οι ΠαλαιοΣταλινικοί, αδυνατεί κι ο αποδοκιμάζων, ξεχνώντας το «ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ οι Απαγορεύσεις», να εμπεδώσει την τόσο συχνά ανεξέλεγκτη, α- ν α ρ χ ι κ ή φάση της έναρξης κάθε γνήσιου λαικού κινήματος. Τόσα μελετήματα της Αριστεράς, της Ιστορίας των επαναστάσεων, το έγραφαν, το ξαναγράφουν. Νάναι τόσο δύσκολο ν’ αναφλέξουν οι ελά-χιστοι αναρχικοί ή μηδενιστικοί πυρήνες τις εκατοντάδες χιλιάδες – σε πανελλήνιο μετρικό μέγεθος - μαθητών και νεολαίων ; Αυτό τρομοκρατεί αρκετούς επαγγελματίες πολιτικούς. Ίσως χάνουν την μελλοντική εκλογική τους βάση, ή την κοινωνική πραγμάτωσή τους ως Πολιτικών. Κάτω απ’ τα πόδια τους φεύγει η ηδονή της επιρροής κι η λαική καταξίωση της ιδεολογικής τους ηγεμονίας σε δεκάδες, εκατοντάδες χιλιάδες νεανικών ή ωριμότερων συνειδήσεων.Στερούνται πιά και της αναγνώρισής τους σαν διακεκριμένων ρητόρων – τύπου Γεωργίου, Ανδρέα Παπανδρέου, ή..._
Κι άν αυτή η ανεξέλεγκτη νεολαία απαιτήσει νέες λογικές έννοιες, νέες πολιτικές κι επα-ναστατικές θεωρίες ; Αν κραυγάσει τη νέα Γνωσιολογία του Είναι και Γίγνεσθαί της ; Άμα καταλύσει τα «Πιστεύω», τις θεωρητικές θεμελιώσεις της ταξικής κοσμοθέασης συλλήβδην ; Ώστε να ξαναχρει-αστεί να ξαναδουλέψουμε -μέσ’ στο πέλαγος της αγνοίας μας, πέλαγος που απελευθερώνει το άτιμο τούτο μαθηταριό, η κ ο υ ρ α σ τ ι κ ή για μάς αυτή νεολαία-, για νέες θεωρητικές ερμηνείες, καινο-φανή, ολότελα α κ α τ ά λ η π τ α , μεταΚομμουνιστικά Μανιφέστα ; Αντιληπτά μόνο στις νέες γενιές ; Άν εξαναγκαστούμε ν’ αφουγκραζόμαστε ταπεινά ; Κι είναι τόσο δύσκολο –αδύνατο- στα γεράματά σου, να ξαναπεράσεις από Γυμνάσιο, ή από …KUTV. Όπως οι πενηντάρηδες και πάνω στην αγορά εργασίας, υστερείς τόσο τραγικά στη «Δια βίου εκπαίδευση». Ακόμα μακρύτερα : άν οι νεολαίοι, όπως κάτι αληθινά επαναστατικό και καινοφανές, γράψουν στα παλιά τους τα παπούτσια τις έννοιες «Κομ-μουνιστής» κι «Ιστορία του Εργατικού κινήματος» ; Άν ξεπεράσουν, ή ξυνίσουν μούτρα μπρός στα μουσειακά «Κεντρική επιτροπή», «Ρήτωρ Δημοσθενικού ή ΑνδρεοΠαπανδρεικού τύπου», «ταξική πάλη» κτλ., όπως έχουν το απόλυτο δικαίωμα, – αλλοιώς το ...αίμα τους αναίτια θά γ ε ρ ά σ ε ι , _ να κάνουν ; Η νεολαία έχει το δικαίωμα να εκφεύγει απ’ τις έννοιες ‘σοσιαλιστική’, ‘κομμουνιστική’, ‘αναρχική’. Γιατί η ε κ μ ε τ ά λ λ ε υ σ η κι ιδιοποίηση των αγώνων της είναι τόσο παλιά, όσο κι οι Πολιτικοί.
Σαν η ‘’ελευθερία’’ του Καστοριάδη, ‘’Ελευθερία ως πλήρης σύγκρουση με το μέχρι σήμερα Ιερό κι Όσιο», να ξενίζει, ν’ απωθεί αποτροπιαστικά πολύν κόσμο. Ακόμη κι άν ένα τμήμα του, έχοντας εμπειρία της καταδυναστεύουσας με «Νόμους ελαστικής εργασίας» κι άθλια καταξιωμένης κάθε ώρα και λεπτό ‘’νόμιμης βίας’’ και της λαικής αντιβίας, στις τόσες δεκαετίες θητείας του στ’ Αριστερό μετε-ρίζι, αντίθετα απ’ τον αριστερό Δημόσιο κατήγορο, σιωπά σωφρόνως, πριν μιλήσει, ή αφορίσει, όπως θάταν συνετότερο να κάνει. Ρωτώ : πώς αλλοιώς θα προκαλέσουν –συνειδητά ή ασυνείδητα,- ντόρο στα θεαματολάγνα Μ.Μ.Ε., TV κλπ. οι μαθητές ; Είδαμε με τί ωμότητα τα τελευταία δήλωσαν,
-4-

πόσο διαφορετικά ( «ευνοικά» δήλωσαν, - παράξενη εύνοια...) θ’ αντιμετώπιζαν τις πανελλήνιες δια-μαρτυρίες των φυλακισμένων, αν εκείνοι, αντίθετα με την «(Ιστορική) νομιμότητα», άναβαν στρώματα, ή πυρπολούσαν στις ταράτσες έπιπλα κτλ. των φυλακών :
«ό,τι λάμπει, είναι ...χρυσός είδησης.»
Ούτε «παρεπόμενες απώλειες» δεν θεωρήθηκαν οι ζημιές ; Ως κι η Ψυχανάλυση δεν κατα-δικάζει την οργή. Ψάχνει τα αίτια. Κώδικες συμπεριφοράς αντιδιαλεκτικού τύπου συντάσσουν οι Ιεροεξεταστές. Κι αυτούς εκ των υστέρων.

Τό ολιγάριθμο λοιπόν των αναρχικών ήταν αδύνατο να πολιορκήσει τόσα τείχη σε τόσα κά-στρα, στα πολυάριθμα Φέουδα της χώρας.Τόσοι Νομοί... Κι όμως οι σπαθοφόροι Βασάλοι των κρυμ-μένων Φεουδαρχών, γαιοκτημόνων και π ο λ ι τ ι κ ώ ν προστατών τους, προσβλήθηκαν με σφεντόνες από χιλιάδες ελαφρούς. Πώς έφτασαν σε τόσο πλήθος οι νέοι Ντουρρούτι ; Άρα κάποιοι ά λ λ ο ι ξεχύ-θηκαν μαζικά σ’ έκτροπα. Φτιάχνοντας πολιορκητικούς πύργους τα χλωρά σώματά τους κι αντί γιά κράνος έχοντας την αμυαλιά και για θώρακα την αλήτικη όψη τους μόνον. Φαίνεται πως τα πλήθη, που
κύκλωσαν τη Βαστίλλη στα 1798 με την ταξική απαξίωση και την φτώχεια τους, ήταν ...πεπολιτισμένα : ευπρεπή με δερμάτινους κοθόρνους, καλοκουρεμένα, μ’ ακάλυπτα -μ’ εντιμότητα αναγνωρίσιμη απ’ τον κύριο Κύρκο-, πρόσωπα, κραυγάζοντας σ’ άριστο συγχρονισμό συνθήματα ευπρεπή κι ωργανω-μένα. Καί κατέβαζαν τα κάστρα χωρίς «άθλιες μεθόδους» . Λιθοβολούσαν μεν, πλήν ...χωρίς καταστρο-φές, πιθανόν. Όπως ακριβώς οι μαθητικές παρελάσεις σωφρονισμού των δικών τους μαθητών, της κυρί-ας, –όχι συν/φισσας-, Παπαρρήγα. Οι επαναστατικές εκδρομές και γυμναστικές με περιφρούρηση.
Πού ήταν η περιφρούρηση του Συνασπισμού ; Νά υπερασπιστούν τους αθωράκιστους νέους aπ’ τα ρόπαλα, τα χημικά ; Δέν έχουν προσωπίδες αντιασφυξιογόνες ; Ούτε του ..περίφημου ΚΚΕ οι οι-κοδόμοι–Περιφρούρησης δεν έχουν μέσα αυτοάμυνας. Είναι για επίδειξη. Γιά εσωτερική κυρίως βία. Καί θά ‘χουμε μείς ; Όπως τα πυρά Σεπτέμβρη-Νοέμβρη 1944, πρίν φύγουν οι Γερμανοί, ή πρίν τα Δε-κεμβριανά στην Αθήνα. «...Αχολογούσαν οι συνοικίες.Μά, οι αρχές Κατοχής τ’ αγνοούσαν...» (Στίνας). Μά δεν είναι για μάχη. Ο λαός είναι ο ...πάντα προδομένος. Τό κόμμα είναι για κοινοβουλευτική ρητο-ρεία, κάτω απ’ τούς πολυελαίους του μεγάρου της Βουλής, στα πολύτιμα χαλιά και σιγοντάροντος του βουλευτικού μισθού. Δέν φτάνει το φτωχό : «ο Συνασπισμός ήταν ο μόνος που υπερασπίσθηκε τους κουκουλοφορούντες μαθητές, βαλλόμενος απ’ το επίλοιπο κατεστημένο κτλ.» Τραγική υστέρηση στο πιάσιμο του σφυγμού της κοινωνίας. Η νεολαία ανάγκασε ω ς κ α ι τ ο ν Σ υ ν α σ π ι σ μ ό , τον κινητοποιημένο παλιότερα «Συνασπισμό του Άρθρου 16», να σέρνεται από πίσω. Αλλά διεφάνη πόσο είναι βαριά η οίησή του, (για να μην μιλήσουμε για την ...παντογνωσία των υπόλοιπων «δημοκρατικών ή σοσιαλιστικών δυνάμεων»), η επανάπαυση του Συνασπισμού στην πεποίθηση, ότι ...ηγείται του ‘υγι-ούς αριστερού’, ‘πρωτοπόρου’ κτλ. τμήματος της κοινωνίας. Κρέμασε τα κουρέλια της απέξω η απελ-πιστική απόστασή του απ’ το σφυγμό των νέων δυνάμεων. Των εφήβων, που αρπάζουν την ευκαιρία, που εκφράζονται δημόσια στο απαγορευμένο γι’ αυτούς Αστικό Forum, απολύτως δίκαια, που επιθυ-μούν την αλλαγή. Ώστε ν’ ακολουθεί πίσω απ’ το τόσο εύθραυστο άρμα των Αχιλλέων κι Αμαζόνων της ευάλωτης νεολαίας, -...απολογούμενος στο ‘νομιμοταγές’ υπόλοιπο Κοινοβούλιο-στρούγκα. Αυτά παθαίνει, όποιος απολαμβάνει των προνομίων του «επιτρεπομένου Κοινοβουλίου», που επιτρέπει η ελίτ : απολογείται, αντί να κατακλύσει με Κοινωνική κατηγορία τους χρυσοφόρους Μήδους. Μήπως είναι όμοιός τους ;
Τό ...χάσμα των γενεών. Ο κατηγορών, όπως κι οι Αριστεροί, οι Δημοκράτες, μάλλον θα αιφνιδιαστεί με τον ίδιο τρόπο, όταν ξεσπάσει σοβαρώτερο κίνημα. Πού πιθανόν να επικρατήσει. Φυσικά οι Πολιτικοί θα σπεύσουν από πίσω για το ...καπέλλωμα. Έτσι ήταν .Έτσι είναι. Υποψιάζομαι, ότι πουθενά στις οργανώσεις του Συνασπισμού και της λοιπής εξωΣταλινικής Αριστεράς δεν έγινε ως τώρα α υ τ ο κ ρ ι τ ι κ ή για τα δραματικά γεγονότα. Που κούνησαν τουλάχιστο την Ευρώπη,
-5-

σπρώξαν, ανησύχησαν τις πλάτες των ευρωπαικών ελίτ. Όποιος θέλει να προχωρήσει μπροστά, όποιος δεν θέλει τουλάχιστον να πιαστεί με τα όπλα παρατημένα χάμω και μισοκοιμισμένος, επιστρατεύει το άπαν των δυνάμεών του. Νά ξεπερασθεί, να ηττηθεί μέν, αλλά μετά από αντίδρασή του τουλάχιστο, μετά από μάχη. Η ήττα των μαθητών ήταν κι ήττα της Αριστεράς. Πού τέτοιο επίπεδο εγρήγορσης και προθυμίας ... Αιφνιδιασμός μπρός στο πολυπλόκαμο, στο τροχάδην μαθητικό κίνημα, που ξεκίνησε μ’ έκτη ταχύτητα. Δυστυχώς ακόμα κι ο Συνασπισμός βρίσκεται τόσο χαμηλά, τόσο κονφορμιστικά στην στρούγκα, ώστε οι κοινοβουλευτικές ομιλίες του για στήριξη των μαθητών, ήταν το άπαν του. Αμφιταλαντευόμενοι, υπομονετικοί, ήσυχοι. Ό,τι μπορούσαν να κάνουν, έκαναν. Δηλαδή, δεν έκαναν. Η Αριστερά, η άξια λόγου, κατήγγειλε την αστυνομική βία. Μετά, η Αριστερά ...εξέπνευσε.


Hταν παράνομη η μαθητική έφοδος, καθότι φαίνεται δεν ήταν τόσο χειμαρρώδης και πάνδημη, όπως η «χειμαρρώδης ασύντακτη κάθοδος των λαϊκών στην Καλαμάτα στις 23 Μάρτη 1821 : «Μπρο-στά ο κόσμος, άλλοι οπλισμένοι, λαικοί... κάποια σημαντικά ονόματα (Πετμεζάς, Μαυρομιχα-λαίοι) ...Από κοντά κι ο Κολοκοτρώνης...» (περίπου, Γ. Σκαρίμπα. «Η αλήθεια για το ‘21»). Όμως τόσο υπο-χθόνια ανεπίσημη για το ‘’πολιτικό σώμα’’. Υπερβολικά λερή, σαν πλέμπα, τούτη η ασύνταχτη οχλο-κρατία. Μά και γονείς απόκοντα. Κι άς τόσο προσβλητική για τα ιστορικά χρηστά ήθη.Τά «κεχρισμέ-να» υπό του κατήγορου. Άν δεν καταλαβαίνεις, τουλάχιστον μήν καταδικάζεις. «Κατάλαβε τον εχθρό σου» . Ή ανάλυσε έστω, προσέγγισε κάπως αυτό, που σε ξενίζει, ή σ’ αηδιάζει. Κανείς ιστορικός τίτλος, κανένα παλιότερο παράσημο του «εργατικού κινήματος» απ’ τ’ άγια αίματα των φυλακών, των βασανιστηρίων, των εξοριών και των Θερμοπυλών στα βουνά, με τρία ή τέσσερα φυσίγγια ν’ απομένουνε, δεν κατοχυρώνει στο τώρα με περισσότερη βαρύτητα την απόφανση του τιτλοφορούντος. Στην τωρινή συγκυρία, μόνον η αμερόληπτη κριτική ματιά του π α ρ ό ν τ ο ς μετρά. Και καμμιά άλλη «ιστορική» εμπειρία. Κανενός εργατικού κινήματος. Είδαμε το εργατικό κίνημα στην Γαλλία του 1968 : έκρινε υπέρ της ήττας του Μάη ! «Εργατικό κίνημα του παλιού».Τί πιό παλιό απ’ το Σταλινικό Συνδι-κάτο, την C.G.T. ;
Κανένα άγιο παράσημο του «ιστορικού παρελθόντος» δεν αξίζει. Ακριβώς γιατί οι συνθήκες έχουν αλλάξει. Η Ιστορία δ έ ν επαναλαμβάνεται. Ούτε σαν τραγωδία, μηδέ φάρσα. Αυτό εξυπακού-εται απ’ τον βαρύ χαρακτηρισμό « νέο ». Κι η θεώρηση πρέπει να γίνει ξανά απ’ την αρχή.

Φαίνεται, ότι το σπάσιμο των συμβόλων, που πλέκουν τ’ άπειρα ινίδια της τριχιάς γύρω απ’ τον λαιμό της νεολαίας σ’ αυτήν την κρεμάλα του μέλλοντος, δεν είναι δίκαιο για τον α σ α φ ή κύριο Κύρκο. Αλλά τί άλλο από απόδειξη των σκοπών και της δικαιοσύνης, που ζητούν οι από τώρα άπειρες θυσιασμένες Ιφιγένειες για την τεράστια Αχαϊκή εκστρατεία των ...Εκλογών (!), είναι το σπάσιμο των χρυσών μόσχων της Παλαιάς Διαθήκης ; Δέν είναι τα Ι.Χ. οι χρυσοί μόσχοι-είδωλα, τα ίδια τα χρυσά αγάλματα της διχτατορίας των κερδοσκόπων χρηματιστών ; ‘Καλύτερα η οργή να μήν είναι τυφλή’, λέ-με εκ των υστέρων. Πλήν λαϊκή εκτόνωση υπό...ηλεκτρονικόν έλεγχο ακριβείας δεν γίνεται. Όπως το ξέρει κι ο τελευταίος άνθρωπος Η έκρηξη του ηφαιστείου δείχνει την σιωπηρή κι ύπουλη καταπίεση που προηγήθηκε, χρόνια τώρα. Θά ήταν ασυνεπείς οι μαθητές, άν δεν πραγμάτωναν τα λόγια τους με έργα.

Τί «πειθαρχία πυρός» ζητεί ο καταδικάζων από νεαρούς και νεαρές δεκαπέντε ετών ; Τέτοια ‘’πειθαρχία πυρών’’ δεν αποχτιέται, παρά μόνον από έμπειρους Καταδρομείς, Ελευθέρους Σκοπευτές, ή επίλεκτους Πεζικάριους. Στα πενήντα μας, στα εβδομήντα μας, είναι τόσο εύκολο κι υποκριτικό να καταδικάζουμε την οργίλη ανηθικότητα των άστοχων ανώριμων ! Σε μιά κοινωνία του ανάλγητου

-6-

Σημιτικού «κονωνικού αυτοματισμού», της διατεταγμένης ‘’ελαστικής εργασίας’’ των -με το Νόμο βάναυσο σύμμαχό τους- « ε τ σ ι θ έ λ ω επιχειρηματιών», τί προπαίδεια στην ηθικότητα επιλογής στό-
χων να έχουν οι άτυχοι συλληφθέντες ; Ο αιφνιδιασμός της κοινωνίας απ’ την νεανική βία δείχνει αντίστροφα, πόσο η κοινωνία αυτή ήταν εξαχρειωμένη, πόσο είχε πετσοκόψει τις ευαισθησίες της. Η κοινωνία δίδαξε αναισθησία κατά π ρ ο σ ώ π ω ν .Τί έφταιγαν οι νέοι στην αναισθησία κατά κρυστάλλων και Ι.Χ. ; Οι δράστες ήσαν άπειρα ηθικότεροι απ’ τους εδώ και τόσα Σημιτικά χρόνια εξαφανισμένους Επιθεωρητές Εργασίας : που με τη σύμπραξη της ελίτ σιγοκαταστρέφουν μαζί με τους Υπουργούς δ ι α σκόπιμων π α ρ α λ ε ί ψ ε ώ ν τους, αργά, επίμονα, ύπουλα, αδιαφανώς εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων κι οικογενειών ; Μόνο που η βαθμιαία αυτή ατίμωση δεν συμπυκνώνεται σ’ ένα σπάσιμο ενός ΙΧ. ενός ΑΤΜ. Η ατομική απόγνωση εκατοντάδων χιλιάδων κατολισθαινόντων σε μιά νέα ντροπή, σε μιάν άγνωστη για τα ελληνικά δεδομένα, ακόμα και του 1950-60, παρακοινωνία, το απελπισμένο λυώσιμο των ημιάνεργων, είναι ψίθυρος. Vox clamentis in deserto. Ίσως αυτές τις μέρες διερχόταν σαν αστραπή η ευκαιρία να φανεί επιτέλους με βίαιες πράξεις η διαμαρτυρία : Krystalnacht κι αυτόχρημα μυριόστομη κραυγή συμβολική, αναθεώρησης του Κοινωνικού δικαίου.

Σιγά τα λάχανα, κύριοι εξαφανιστές, άν έσπασαν χίλια, δέκα, εκατό χιλιάδες Ι.Χ., μπρός στην βαθμιαία, κρυφά ταπεινωτική, γκεττοποιούσα, σιγανή, που δεν φαίνεται, εξαθλίωση, κατατείνουσα στην περιθωριοποίηση του 20% ως 30% των ανθρώπων εδώ, δίπλα μας ! Σείς, πιθανολογώ, περιμένετε στα ρόζ σύννεφα της σιγανής υποχώρησης του νεοφιλελευθερισμού και της εδραίωσης του ΣΥΡΙΖΑ στα διψήφια νούμερα. Ίσως στην εξαίφνης Δευτέρα Παρουσία της Σοσιαλδημοκρατίας, όπως στο παρήγορο 1981. Μα το «σύστημα Lehman» μόνο προσωρινή διευθέτηση έκανε, χωρίς να οπισθοχω-ρήσει, παρά μερικά εκατοστά μόνο απ’ τον κερδοσκοπικό του χαρακτήρα. Άλλοι όμως νοιώθουν την φ τ ή ν ε ι α τ ο υ ς την ίδια, τα καινούρια βάσανά τους, μέρα τη μέρα, ως την ...Κρίση, στο ίδιο το πετσί τους. Η εργατική τους ικανότητα, η θέση τους είναι φτηνή. Αλήθεια από πού κι ως πού απαγορεύ-ετε ; Λέγοντας τα ίδια με τους χρυσοκάνθαροους, οι τελευταίοι σας τσουβαλιάζουν μαζί τους. Κι οι απελπισμένοι νομίζουν ότι οι ανάλγητοι εχθροί τους αυξάνονται.

Θ’ αντιτείνουν, ότι τα Ιστορικά αυτά Υποκείμενα, ή τα υποκείμενα Ποινικού Δικαίου της αξιό-ποινης πράξης, οι ανώριμοι τούτοι εξεγερμένοι, δεν είχαν στο μυαλό τους την παραπάνω δικαιώνουσα νοηματοδότηση . Ό,τι δεν ενήργησαν μ’ επίγνωση Δικαίου, με ταξική, αστική κοινωνική έστω επίγνω-ση, κοινωφελή επιτέλους τελολογία, ότι αποσκοπούσαν απλά στην «καταστροφή για την καταστρο-φή». Μά τότε θα είχαν -και καθημερινά έχουν- χίλιες δυό ευκαιρίες να κάψουν κρυφά-κρυφά, σ’ απόσταση δεκάδων οικοδομικών τετράγωνων μακριά απ’ την όποια διμοιρία των Μ.Α.Τ., στις 01.00 ή στις 05.00 στα πιό απόμακρα μέρη των Εξαρχείων, Παν/πολης Ζωγράφου, ή Χολαργό, όσα πολυτελή SUV ή B.M.W. ήθελαν, μ’ άνεση. Τό γεγονός ακριβώς ότι τα έκαναν κατάντικρυ, ενόψει των Αστικών Αστυνομικών δυνάμεων, ξεκαθαρίζει, ότι τα έκαναν προκαλώντας τον θεματοφύλακα των Αστικών Νόμων. Τις αστυνομικές δυνάμεις . Καθαρά και ντόμπρα. Ποιός είναι ο υποκριτής ;

Μήπως ενήργησαν, για να ηρωοποιηθούν στον φακό των ΜΜΕ, σ’ εκατομμύρια τηλεθεατών ; ( Όπως ο ασήμαντος Κούγιας ; ) Α ν τ ί θ ε τ α έκρυβαν τα πρόσωπά τους. Μήπως ξέσπασαν σ’ αντάρτικον, εφηβικό, άσκεφτον τσαμπουκά ; Ακριβώς το αντίθετο : όταν όλες οι δημοσιογραφικές συνεντεύξεις μαθητών –λχ ‘’Ελευθεροτυπίας’’-, αποκαλύπτουν την εκπλήσσουσα, την πολύ μεγαλύ-τερη συνειδητοποίηση (και γνώση της κοινωνικής στενωπού κι αδικίας) των μαθητών, απ’ ότι στις δικές μας εποχές. Οι μαθητές τούτοι ξέρουν πολύ περισσότερα απ’ τη γενιά του 114 ή του Νό-μου 815 (1979).Όσο κι άν άστοχα οι σημερινοί δημ/φοι επιχειρούν μάταιους ιστορικούς παραλληλισμούς.

-7-

Μ’ άν ...λέρωναν το Ποινικό τους Μητρώο ; Αλλά δέν είχαν τάχα ξαναδεί από άλλες μεγάλες πορείες (ΓΕΝΟΒΑΣ-2001, Παλαιστινιακού-2005 κτλ.) πώς ψεκάζει καταπρόσωπο, πώς καίει το φά-ρυγγα με Χημικά, ή δέρνει με ...ζαρντινιέρες η κάθε μονάδα M.A.T. ; Μέ την παραμικρή αφορμή ; Πώς αλήθεια οι αστοί δημοσιογράφοι σχεδόν ασύγγνωστα καθίστανται δικηγόροι των ίδιων των Μ.Α.Τ., εκπλησσόμενοι δήθεν για την πρωτόγνωρη βαναυσότητά τους ; Οι δημ/φοι εκπλήσσονται επει-δή τα «καλά παιδιά» των Μ.Α.Τ. γίνονται εξαίφνης «κακά» ! Μέ τούτο δείχνουν ξεκάθαρα τον απολο-γητισμό τους. Κι η Αριστερά οφείλει να το ξέρει.
Άν λοιπόν ο μαθητόκοσμος υποτίθεται δεν γνώριζε τις συνέπειες της εκτόνωσής του, συνά-γουμε πως ήσαν τυχοδιώκτες. Άρα προκάλεσαν αστόχαστα την τύχη τους. Σάν τους αλήτες «Μπλουζόν Νουάρ» στο πλευρό των Γάλλων φοιτητών το 1968, και των χιλιάδων νέων Γάλλων εργατών. Ενώ οι συμβουλεύοντες, οι νομιμοταγείς ...δεν προκαλούν. Οι «απαγορεύοντες» φαίνεται, αναμένουν να δρά-σουν «εις άλλην, ευθετωτέραν περίστασιν». «Όταν οι υποκειμενικές συνθήκες έχουν φτάσει στο ύψος των αντικειμενικών όρων της απειλούμενης κρίσης του συστήματος».

Ποιά είν’ αυτή η περίσταση ; Μά, όποια εγκριθεί απ’ την ...Κεντρική Επιτροπή. Ή, -θα εικάσει οποιοσδήποτε τυχών-, απ’ τα ιδιοτελή συμφέροντά τους, την ταξική τους θέση. Πού σίγουρα το-ποθετείται παρασάγγες μακριά απ’ την των 700 Ευρώ. «Αργά-αργά ωριμάζει η περίσταση.... Κι όχι μ’ άλματα. Όχι μ’ άλμα – ρίσκο.».
Αλήθεια ; Οι εργαζόμενοι, εν προκειμένω οι με περίεργα αγνό αυθορμητισμό βλαστοί, όσων ανησυχούν και διαπληκτίζονται με τη συμβία τους κάθε 1η και 16η του μήνα, (χρόνια τώρα μετά την Ση-μιτική αναγέννηση και τη σπάταλη αντιεπένδυση στην Ολυμπιάδα), ούτε χρειάζονται καθοδήγηση απ’ άλλη Τάξη, κοινωνικά, ή οικονομικά βολεμένη. Συγγνώμη προς το υμέτερο‘’ιστορικό κύρος’’, μήδ’ ‘απαγορεύσεις’ από ιστορικούς δικηγόρους εκ μέρους εργατικού κινήματος χρειάζονται. Πού ήταν αυτό το κίνημα ; Γιά να δράσει αρωγό σε δεκάδες χιλιάδες μαθητών ; Που εκπροσωπούσαν το μέλλον εκατο-ντάδων χιλιάδων πολιτών, των οικογένειών τους ; Τάχθηκε δίπλα στους γονείς ; Η Ευρώπη πήρε είδη-ση. Το κίνημα των λενινίστικων μαυσωλείων πήρε χαμπάρι, πως καιγόταν η Αθήνα μέρες τώρα ; Κι οι αυτιστικοί αστοί πολιτικοί ; Οι ‘’απαγορεύοντες’’ κινδυνεύουν να κατηγορηθούν σαν υποκριτές. Ή ...μακάριοι. Γνωρίζοντας άριστα τα εκτεταμένα ξηλώματα των Παρισινών πεζοδρομίων-1968. Απαγο-ρευομένη φθορά κι αυτά ; Έχοντας για βάρος στη συνείδησή τους φαίνεται, τις ανατροπές χιλιάδων Παρισινών Ι.Χ., –αρκετών και με την συναίνεση των ιδιοχτητών τους ! _και το κύλισμά τους : ώστε να γίνουν οδοφράγματα, τα δεκάδες οδοφράγματα του Μάη. Τόσο γρήγορα στιγματίζουμε τα ‘προβοκατό-ρικα’; Άς θυμηθούμε τους «τρακόσιους προβοκάτορες του Πολυτεχνείου».
Οι μαθητές δεν σέβονται τα κρύσταλλα. Αλήθεια ;
Ποιών ; Των πολυτελών αποθηκών εμπορεύματος, που έχουν καταντήσει τα πρό δεκαετιών όμορφα νεοκλασσικά της ΕΡΜΟΥ; Γιατί να μήν έχουν από καιρό απογοητευτεί απ’ τη φτήνεια κι ομοιομορφία των τίτλων του τίποτα, BODYSHOP, MARKS & SPENCER, BENETTON; Όποιος ευαί-σθητος, κάποιας αγωγής και μόρφωσης μαθητής, συχνοδιαβαίνει, τό’χει αντιληφθεί : έχει νέο μάτι. Πολύ περισσότερο και πιό δυσάρεστα τό’χει εμπεδώσει απ’ τους συνήθεις κατοίκους της. Τους μεσοα-στούς, τους από δεκαετίες ή πρόσφατα κουβαλημένους και μεταφυτευμένους απ’την καθυστερημένη επαρχία στην Αθήνα. Ο νέος έχει περισσότερες απαιτήσεις απ’ την πόλη του, απ’ ό,τι ο συμβιβασμένος πολίτης. Παρότι προσαρμοστικότερος ο νέος. Εξάλλου για ποιά καταστήματα μιλούμε ; Αυτά, που, παρά την αστραφτερή επιφάνεια και τους ενσωματωμένους λοξούς προβολείς εκθείασης, για ένα εξα-σκημένο μάτι είναι ξεκοιλιασμένοι χώροι χωρίς προσωπικότητα ; Μ’ απελπιστικά σπαρτιάτικη κι επαναλαμβανόμενη ομοιομορφία περιτυλίγουν και προστατεύουν εμπορεύματα. Τίποτ’ άλλο. Στα 1910 κάθε νεοκλασσικό διέθετε προσωπικότητα. Είχε να σου δείξει με καμάρι μιά κεντρική θύρα μ’ αέτωμα, ή θεές-Καρυάτιδες παραστάδες εκατέρωθεν, γύψινες προμετωπίδες κάθε παράθυρο, πολύγλυφα, γύψι-

-8-

νες προμετωπίδες κάθε παράθυρο, πολύγλυφα, μπαλκόνια με κάγκελλα σμιλεμένα σε καμπύλες ή μεταλλικά άνθια : είχε ουσία, μιλούσε «εδώ είμαι !» και λίγο ή πολύ γεννούσε νοητική-αισθητική συ-γκατάβαση του παρατηρούντα διαβάτη. Σήμερα οι ατέλειωτες παραθέσεις μαρμαροκρυστάλλων εμπο-ρευματεκθέσεων (γιατί τέτοια έχουν καταντήσει τα ‘καταστήματα’ ), σ’ αφήνουν μ’ ένα κενό. Αυτό, που λόγω ηλικίας, ή εξάσκησης αντιλαμβάνομαι συνειδητά, γιατί να μην το βιώνει ο νέος υποσυνείδητα ; Δηλαδή δυσαρέσκεια για το φτηνιάρικο περιβάλλον, που έφτιαξαν γιαυτόν δίχως να τον ρωτήσουν, σαν τα μούτρα τους ; Όπως τα Βωβοκτίρια και τα τζαμόκουτα του λούστρου είναι κενά, έτσι κι η Αθήνα εξελίσσεται σε πόλη χωρίς ψυχή. Τί σχέση έχει με τα αστικά μνημεία της Σύρου του 1900 ;
Γιατί να μην νοιώθουν οι σπουδαστές της Σχολής Καλών Τεχνών, να προσβάλλονται πιότερο απ’ την εξαθλίωση, που επιβάλλει η ελίτ στο αστικό μας περιβάλλον ; Που επιδειχτικώτερα απ’ όλους τους άλλους, (κι απ’ αυτούς τους άλλους, πολλοί νάναι άγευστοι, άγουστοι, συνηθισμένοι στο κίτς της ΠΑΣΟΚικής και μετά εποχής κι ελίτ, μισοεπαρχιώτικοι, φύρδην μίγδην εξΑθηναϊσμένοι πληθυσμοί,) απαξιώνουν το ...χριστουγεννιάτικο δέντρο ; Που ο καταστροφέας του περιβάλλοντος τούτου (με τα Βωβοκτίρια και τον Παναθηναικό στον Ελαιώνα), αδρανής κι ά σ κ η μ ο ς , -μ’ όσα είπε για τις ’’καταστροφές’’ και μ’ όσα καταφάσκει στην ασκήμια -, Κακλαμάνης, με τη βία επιβάλλει ;
Οι νέοι θεατράνθρωποι, δεν κατέστρεψαν παραστάσεις ; Πράγμα χειρότερο απ’ την καταστρο-φή ενός ATM ; Αξιοκατάκριτοι άρα ; Αλλοιώτικα ευαίσθητοι, μ’ απ’ ίδια σπλάγχνα της μετεφηβικής νεολαίας βγαλμένοι ; Η καταστροφή των βλαχογκλάμοροους κρυστάλλων, των ‘BMW X-5’, ή ‘AUDI Q5’, είναι κάτι παραπάνω : είναι αποδοκιμασία των αξιών των ευνοημένων πολιτών απ’ την κοινωνική εργασία-αλληλεγγύη πολιτών, που προσβλήθηκαν, γιατί προσβλήθηκε η Αστυνομία τους ως το πιό αμείλιχτο κι ανάλγητο τμήμα της . Τό πολύνα καταλογίζαμε στους θερμοκέφαλους νέους τυφλή οργή και πόνο για την προσβολή της ηλικίας και του ήθους τους, οργή-πόνο μεταστραφέντα, ή παροχετευμένο σε τυφλή κατά δικαίων κι αδίκων καταστροφικότητα .
Οι νέοι θά ‘σαν αξιοκατάκριτοι, άν έκλεβαν τα ΙΧ. που προσέβαλαν. Άν διήρπαζαν τα αγαθά πίσω απ’ το εκθαμβωτικό χριστουγεννιάτικο τείχος των κρυστάλλων. Μά δεν τα ιδιοποιήθηκαν ατομικά. Αντίθετα είναι οι σ υ μ β ο λ ι κ ά κι υλικά ‘’κατεστραμμένοι’’, που ιδιοποιούνται σαν τάξη κι ατομικά για ίδιον όφελος εδώ και πολλά χρόνια, με σκανδαλώδη, νομιμοποιημένη εύνοια, πολύν, μα πάρα πολύν κοινωνικό κόπο. Εκτός άν η Αριστερά έχει υιοθετήσει τις αστικές αξίες. Όταν ακόμα κι οι μικρέμποροι απέφυγαν να μιλήσουν γι’ ....’απαγορεύσεις’ και μίλησαν για πένθος. Όταν η κερδοφορία στην Ελλάδα είναι πιό προκλητική απ’ την μέση Ευρωπαική.Και το ξέρει καλά η Αριστερά. Ξέρει επί-σης πως « Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει ».
Μέ τιμή, KOSTAS TRENT Ζωγράφου AΘΗΝΑ -15772

12:36 PM  
Anonymous Anonymous said...

Xristo kali xronia!

Niotho oti mas exeis egataleipsei...San palia pisti tou stathmou, akoma den boro na prosarmosto sto trito programma, kati mou leipei apo ti freskada kai tin afthentikotita sou na milas afthormita, na thimoneis, na sigkineisai me oti pernage kathe mera apo tin psixi sou. kai meta irthe to blog, kai kapou gemise afto to "keno" stin epikoinonia mas, kai pia pernao mia sto toso mipos exeis anevasei kati, alla tis pio polles fores vlepo ta idia...
MI MAS XEXNAAAAAAAS!!!

;o)

11:59 AM  
Anonymous Anonymous said...

Hi Christos,
If this is you of old Manchester days, please drop me a line.
Your old colleague
Runar Woldt

woldt (at) media-perspektiven.de

12:11 PM  

Post a Comment

<< Home